Album "Criticize The Truth" wydany w październiku 2002 przez Point Music Distribution zawiera materiał cięższy niż muzyka, jaką prezentowały macierzyste formacje członków w owym czasie i jest to heavy metal dosyć nowoczesny z lekkimi elementami progresywnymi w utworach mocniejszych ze wskazaniem na "Criticize The Truth". Niewielkie echa neoklasyki można tu usłyszeć w przebojowym "Like Never Before" a ostrzej i dynamiczniej zagrany został na koniec "Heavy Heart Betrayed". Nie brak inteligentnie podanych kompozycji łagodnych w formie z lekko zadumanym klimatem i starannie zaaranżowanymi jak "Frozen In Time", "Trust Vs. Heart" czy też nowocześniejszy w pewnych rozwiązaniach szczególnie wokalnych "Different Worlds - Different Times". "Lizard" Schulz śpiewa tu bardzo dobrze w towarzystwie pozostałych członków grupy w chórkach wysokiej klasy, wykorzystuje też wyraźnie swoje doświadczenia wyniesione z DOMAIN.
Zespół nie unika też mocniej zagranego hard rocka i rocka co słychać w "Fool's Gold"oraz chyba najbardziej tu "radiowym" "Spend The Top With Me", oraz "Perfect Love', wolniejszym i nastawionym na ekspozycję rockowego refrenu podanego jak większość w pastelowych delikatnych barwach. Nawet jeśli ten zespół miał być formą żartu, to jest żart dosyć hermetyczny i płyta tak na dobrą sprawę nie jest wcale taka łatwa w odbiorze. Prostej rockowej przebojowości radiowej prawie tu nie ma, mimo że te utwory są oczywiście bardzo melodyjne jak "In The Beginning There Was Fire", bardziej w stylu amerykańskim niż niemieckim.
Bardzo dobre, w większości wycyzelowane w szczegółach sola gitarowe zagrał Robby Boebel, równocześnie autor i wykonawca partii instrumentów klawiszowych, zagranych z zacięciem progresywnym i stanowiących istotne uzupełnienie gitary. Mocna jest także sekcja rytmiczna i Tanner gra bardziej złożone rzeczy niż w SHAKRA a bas jest stosunkowo ciężki, wyrazisty i wysuwany niejednokrotnie do wsparcia gitary w punktujących zagrywkach.
Dużo w tym wszystkim metalowo podanej estetyki AOR i doprawdy nie jest to metal ekipy kolesiów, którzy nagle postanowili zrobić rockowy "joke" bez zobowiązań. Wypolerowana nowoczesna produkcja nie ma także nic wspólnego z topornym german hard rockiem samochodowym ani z radiowym soundem najpopularniejszych płyt SCORPIONS.
Jest jednak nieco zbyt hermetycznie, elitarnie i momentami akademicko i sztywno. Takie progresywne podejście do dobrych rockowych melodii w oprawie metalowych wypolerowanych riffów.

Coś jednak w tym musiało być i coś zaiskrzyło, bo płyta spotkała się ze sporym zainteresowaniem, a i zachęcony tym zespół, już po pewnych zmianach postanowił kontynuować działalność nagraniową i koncertową już "na poważnie".
W grupie pojawił się Rami Ali jako nowy perkusista, już w roku 2002, oraz drugi gitarzysta Wolfgang Schimmer i w roku 2004 zespół przedstawił płytę "Tattooed Heart" z zestawem mało oryginalnych kompozycji z pogranicza melodic heavy metalu i hard rocka, a w 2006 Robby Boebel zajął się tylko komponowaniem dla zespołu. Drugim gitarzystą został przyjęty w 2005 Jörg Wartmann i to on zagrał na trzeciej płycie "The Sky Is the Limit" z 2007. Tu także grupa zaprezentowała melodyjne granie z pogranicza melodic heavy, hard rocka i AOR, radiowe i miejscami heavy metal po prostu markujące, choć z pewnością wartość tych raczej miałkich utworów podnoszą nienaganne wokale Schulza. W 2010 Boebel powraca jako gitarzysta i zespół przygotowuje utwory na czwarty album. Dochodzi jednak do godnej pożałowania awarii, w wyniku której cały komputerowo zapisany materiał zostaje bezpowrotnie utracony. Zniechęceni członkowie EVIDENCE ONE bezterminowo zawieszają działalność zespołu i należy sądzić, że ta ekipa już nigdy nie zostanie reaktywowana.