Mistheria - Wersja do druku

w roku 2009 Mistheria ponownie zaprosił gości do nagrania następnego albumu i zestaw tych, którzy odpowiedzieli, jest doprawdy imponujący. Światowej klasy metalowi wokaliści - Lance King, Mark Boals, Rob Rock i John West, a oprócz nich mniej znany Titta Tani. Wśród gitarzystów wybitny multiinstrumentalista George Bellas oraz jakże by inaczej - neoklasyczny shredder Roger Staffelbach z ARTENSION. Sekcję rytmiczną utworzyli Alberto Rigoni, grający na co dzień w TWINSPIRITS oraz Mistrz John Macaluso, który grał chyba z każdym Metalowym Tuzem, i którego przedstawiać bliżej nie trzeba.
Iampieri tym razem znacznie staranniej przemyślał to, co postanowił umieścić na płycie "Dragon Fire". W toku wielu sesji, gdzie towarzyszyła mu wybrana sekcja rytmiczna oraz zmieniający się gitarzyści o wokaliści cyzelował, modelował i...

Dragon Fire to andersonowskie klawisze Mistherii, keytar zamiast gitary i West w roli głównej. Neoklasycznie, progresywnie i West wspierany na planie drugim przez Tani. Dużo w tym ARTENSION w gwałtownie łamanych riffach o potężnym heavy powerowym brzmieniu. Mistheria sam sobie odpowiada w solach naprzemiennie na keytarze i instrumentach klawiszowych. Śpiew Westa trochę siłowy, ale jeśli to traktować jako kontrapunkt, to wyszło to znakomicie. Lies and Deception - przepiękna, ciepła, przestrzenna kompozycja z Rob Rockiem, elektronicznymi chórkami i neoklasycznymi petardami George Bellasa. Ach, jak pięknie gra tutaj Guitar Hero Bellas w szybkiej speedowej części tego utworu. No, a to, co romantycznie zagrał potem... Ręce same składają się do oklasków.
A Rob Rock? Zawsze klasa sama w sobie, szczególnie tym charakterystycznym dla niego ekstatycznym krzyku. Wolniejszy, dostojny Killing the Pain, to wspaniały popis Westa i Rogera Staffelbacha i ten numer z powodzeniem mógłby się znaleźć na najlepszej płycie ARTENSION. Miarowo posuwają się do przodu pewni swego. Mistheria dosyć oszczędny tym razem, oddając pole Westowi. Zadziwiają, i nie tylko w tej kompozycji, kapitalne skomplikowane partie perkusyjne Macaluso. Już dawno nie grał on z taką inwencją.
Two of Us to znowu Bellas i Mistrz Lance King. Dłuższa, wielowątkowa kompozycja z głębokimi wieloplanowymi klawiszami, progresywnymi paradami Mistherii i smutnym interludium na pianinie. Melodia neoklasyczna kapitalna, w zdecydowanie szwedzkiej tym razem manierze, chłodnej manierze MAJESTIC, MEDUZA czy TIME REQUIEM. A Bellas wygrywa prawdziwe cudeńka. W Metal Opera Mark Boals i ponownie George Bellas. Czy można sobie wymarzyć piękniejsze zestawienie? Przeszywające, poruszające do głębi wokale Boalsa i wspaniała neoklasyczna epika. Tym razem jest to bliższe dokonaniom Dushana Petrossi w MAGIC KINGDOM i poniekąd Malmsteena, zwłaszcza gdy swoje zaczyna grać Bellas. W Now It's Never przyjaciel Mistherii Neil Zaza jako gitarzysta i West. Ta pastelowa rockowa kompozycja jest idealna właśnie dla Westa. Takie podobne numery śpiewał na swoich solowych płytach i zawsze wyciskał łzy wzruszenia... Fire and Flames to Emir Hot i Tani jako główny wokalista. Ciężka gitara Hota i co zrobi Tani w tym utytułowanym gronie wokalistów?
Miazga, bez kompleksów w tym trudnym wykonawczo numerze pełnym progresywnych łamańców. Chyba najlepiej śpiewający perkusista, jakiego słyszałem. Kapitalne solo Emira Hota. Przy tej okazji warto zwrócić uwagę na to, że utwory są miksowane w różny sposób i ten akurat ma bardzo mocną oprawę, zarówno gitary jak i sekcji rytmicznej. Teraz pora na nieco popisu możliwości Mistherii w aranżacji klasyki. Chopin Fantasy. Każdy Polak zna ten utwór pochodzący z Opus 66, ale niewielu słyszało, jako to zagrali dwaj wirtuozi Iampieri i Bellas. No, nikt inny tylko Bellas. W The Power of One śpiewa West, a gitara to Staffelbach. Coś pięknego. Neoklasyczny, progresywny spokój wokalu Westa i z napięciem czeka się na to, co zrobi Staffelbach. Co robi ? Po raz kolejny zadziwia, a potem jeszcze raz i jeszcze. Sam Mistheria gra tu równie natchnione motywy, wykorzystując całą paletę instrumentów klawiszowych. Nie rozstajemy się z nimi także w The Beast. Twardo, heavy powerowo ze strzelistymi klawiszami w tle. Potęga gitarowa Staffelbacha, a jak wspaniale West to kontroluje i jest na planie pierwszym. Na koniec Titta Tani w balladzie przy pianinie. Wspaniale, wspaniale się spisał po raz kolejny, z tą swoją lekką chrypką w niższych rejestrach i głosem jak dzwon w wyższych.
A potem zapada cisza...

MISTHERIA przybył i zniszczył. Zniszczył wcale nie wysuwając się jako lider na pierwszy plan.
Absolutny geniusz kompozycyjny i wykonawczy w kategorii Neoclassical/Progressive Metal.