In Mourning powraca po trzech latach i została wymieniona sekcja rytmiczna. W samej muzyce zmian niewiele, poza przesunięciem się w stronę przystępniejszego i nie tak ostrego, momentami pokrętnego i pustego grania?

 

Dla niektórych może to i lepiej, bo przyswajalność wzrasta znacznie bardziej i dzięki temu nie jest to granie męczące.

Pierwszych pięciu kompozycji nawet nie ma co rozbijać na czynniki pierwsze, bo to od pierwszej do ostatniej minuty granie świetne technicznie, pełne melodii i klimatu. Sola demolują, przejścia i ostre jak żyleta riffy wgniatają w ziemię i wbijają się w czaszkę. Świetny growl w wykonaniu Netzella i cudowne, czyste zaśpiewy, bardzo dobre sola w wykonaniu obu gitarzystów i sekcja rytmiczna grająca z wyczuciem. Przejścia i ciepły klimat Black Storm świetny, Yields of Sand ma świetne przejścia. Hierophant ma bardzo udany motyw przewodni i aż szkoda, że się kończy, a w Huntress Moon Nilsson pokazuje, że jego wybór nie był przypadkiem.

Na minus Tribunal of Suns, w którym za bardzo zapuszczają się już w rejony Voyager i do niczego to nie zmierza. Wieńczący album The Lost Outpost też nieco zawodzi, bo część połączeń kompletnie bezsensowna i brakuje tu płynności kompozycji wcześniejszych. W dużej części zlepek losowych pomysłów, które średnio działają. Czar jest, tylko co z tego, skoro zaczyna się dopiero od 4 minuty? Jest wyborne granie z czystym wokalem przypominające Ereb Altor, ale czekanie się dłuży.

Miał być chyba kontrast miażdżenia Novembers Doom z Ereb Altor/Isole, ale wyszło to tak sobie – mimo świetnego wykonania. Za bardzo to przekombinowane, a szkoda.

W Magenta Ritual pomysły z ostatnich dwóch kompozycji zadziałały znacznie lepiej.

 

Granie bardzo szwedzkie i to nie tylko w muzyce, ale i brzmieniu, za które odpowiada Jonas Kjellgren i jak zwykle nie zawiódł.

Zespół spisał się świetnie i wszyscy są w wybornej formie, szkoda tylko, że zabrakło szlifu w ostatnich dwóch kompozycjach i zaczynają nieco odstawać poziomem i może nawet lekko przynudzać.

Klimatyczny melodic death metal zagrany lepiej i nieco przystępniej, niż na ostatniej płycie Insomnium.

 

Ocena: 8/10