Aura Azul - Wersja do druku

Tu powszednia historia się kończy i zaczyna prawdziwe interesujące granie, doskonale obrazujące powiedzenie, że "do trzech razy sztuka".

Jeśli wcześniej w ich muzyce dominował eklektyzm, to tym razem pojawił się synkretyzm i tak do końca trudno jednoznacznie powiedzieć czy grają klasyczny heavy, czy speed heavy/power, czy jakiś inny mix gatunkowy melodyjnego metalu, bo to wszystko się w tych kompozycjach przenika. Ogólnie w głównej mierze mamy tu do czynienia z odświeżeniem formuły klasycznego heroicznego grania z USA z lat 80tych, ale podkreślam odświeżonego i wzbogaconego o doświadczenia sceny europejskiej doby współczesnej, z bardzo atrakcyjnymi power i speed metalowymi aranżacjami i chwytami stosowanymi przez najlepsze zespoły z Europy.
Jeśli raczej przeciętny A Woman Rides a Beast należy do epoki poprzedniej płyty i grając tak cały czas nikogo specjalnie by nie zachwycili, a bardzo sympatyczny rock/metalowy i przebojowy The Day the Rose Died może nawet jest bardziej hard rockowy niż metalowy, to zadziwiającego dynamicznego metalu jest tu zdecydowana przewaga.
To zazwyczaj utwory bardziej rozbudowane o często długich wstępach i tak zaczyna się dosyć surowy i szybki The Four Blood Moon w klasycznej amerykańskiej manierze i pełnym ekspresji wokalu, na granicy krzyku w USPM tempach i układzie riffowym. Bardzo dobre, SKELATOR się przypomina, by się zbyt daleko w czasie nie cofać, ale najlepsze jeszcze nadejdzie.
I nadchodzi w fenomenalnym, rozpędzonym, heroicznym i niesamowicie nośnym Kingdom of Alefgard. Zniszczenie! Ogólnie to można by mieć określone zastrzeżenia do śpiewu Gabriela Veleza, ale przecież idealnie się mieści w formule stylu! Urzekają gitarzyści w stylu riffowania pełnym energii i długich lekko pokręconych solówkach. Zniszczenie! I jego ciąg dalszy w niesamowitym i zupełnie innym stylowo Luzbel, przecudownym posępnym songu zaśpiewanym po hiszpańsku przez co wrażenie jest jeszcze większe. Ileż w tym gorących emocji malowanych ciemnymi barwami. Coś niesamowitego i tu Velez zaśpiewał zupełnie inaczej, a gitary, także akustyczne, brzmią wybornie. Tak, te długie spokojniejsze songi o epickim charakterze to tu dają kapitalne. Monumentalnie, dramatycznie w potężnym King of Thorns, bardzo amerykańskim w swej epickości, a który zaskakuje maidenowską częścią drugą i to rozegraną po mistrzowsku. Co za popis gitarowych cytatów z IRON MAIDEN zagranych bez chwili zawahania. Tak, to Hallowed Be Thy Name oczywiście i do tego basy w stylu Steve!
Epicko, epicko galopują w Altar of Light, dokładają majestatu w dumnym Aleksander i są w obu kompozycjach bardzo anglosascy w najlepszym tego słowa znaczeniu. Wyborne melodie zwrotek, nośne zapadające w pamięć refreny. I dokładają szybki, kąśliwy w gitarowych ornamentacjach i po raz kolejny bardzo melodyjny The Lesser the Mind, który przypomina nagrania CELLADOR z debiutu. Znakomite!
Na zakończenie fenomenalnie przechodzą od długiego akustycznego intro do powalającego riffowania w potworze speed/heavy Build My Boat i aż trudno uwierzyć, że to trwa dziewięć minut i nieustannie przykuwa uwagę!

Tradycyjne brzmienie perkusji, głęboki metaliczny bas i i czytelne, nie za ciężkie i lekko surowe gitary. Wokal wysunięty pomiędzy dwiema gitarami. Klasyka.
Szkoda, że to jak na razie ostatnia płyta AURA AZUL, bo to wyborny zespół, o wielkim twórczym potencjale.
Tak, tak, Puerto Rico to nie tylko DANTESCO...

ocena: 9,6/10

new 28.12.2019