FIREWIND okazało się fenomenem na skalę światową i kolejnym z wielu sukcesów producenta Davida T. Chastaina. Melomani chcieli więcej takiej muzyki, heavy/power, mocnej, ale z melodiami, Chastain więc postanowił zaspokoić potrzebę rynku, komponując materiał na płytę.

Ktoś to jednak musiał zagrać i wybrany został nie byle kto - Fredrick, który odszedł z FIREWIND oraz perkusista Greków Kristoffersen, który z tym wokalistą miał już szansę pracować. Skład uzupełnił James Martin z ZANISTER, a gitarzystą został wtedy obiecujący shredder Corbin King. Album został przygotowany szybko i już 19 lutego 2005 roku został wydany przez wytwórnię Chastaina, Leviathan Records i z tego też wydania pochodzi okładka. Wersję Majestic Rock lepiej zbyć milczeniem.

FIREWIND oczywiście jest słyszalny już w rozpoczynającym Call of Honor, który jest całkiem niezły, podobnie jak oparty na motywie ancient Throughout All Time, przypominającym KENZINER. I Fight Alone to już marna kopia pierwszych dwóch płyt FIREWIND, ale przyozdobiona wspaniałym solem gitarowym.

Dalej niestety jest bardzo miałkie granie heavy power, powolne i mulaste i wpadają w rejony kryzysu sceny USA, gdzie melodia nie dość, że jest słabo zaznaczona, ale i bardzo słaba, opierając się przy tym o zagrywki MORGANA LEFAY czy TAD MOROSE. Stand Up and Fight tego dobitnym przykładem, chociażciekawiej prezentuje się od osłabiających Dressed Up as God i Through the Void, które nie mają niczego do zaoferowania. Te powolne kompozycje są bardzo słabe i dopiero w The Empire Falls Again prezentują coś ciekawszego, chociaż nie wykracza to poza typowy USPM, dobry, a na pewno ciekawszy od kompletnie bezradnego Make Me a Man, w którym ocierają się o kompromitujące rejony kryzysu metalu lat 90-tych.

Na koniec oparty o fundament BLACK SABBATH heavy metal Sense Your Darkness, idealnie podsumowujący zawartość tego albumu. Po prostu nic nowego czy ciekawego.

Dobór takiego, a nie innego składu oczywiście nie był przypadkiem i pod względem wykonania nie może być mowy o fuszerce. To dobrze znani Chastainowi muzycy, z którymi współpracował i byli mu znani. Fredrick śpiewa wybornie, dokładnie tak jak w FIREWIND i niszczy równie mocno. Kristoffersen może miewał lepsze partie, ale to, co zostało tutaj zaproponowane odegrał bez zarzutu i słychać energię. Corbin King to bardzo dobry gitarzysta i wygrywa tutaj kilka ciekawych sol. To jest gitarzysta inny od Gusa G., to oczywiste, ale słychać potencjał i talent. Może tylko bas Martina jest raczej z gatunku tych mniej interesujących, bo raczej przygrywa muzyce.

Ogólnie jednak dopasowanie tych muzyków jest idealne i lepszej synergii chyba nie można było osiągnąć.

Producentem oczywiście był Chastain, a za mix i mastering odpowiada Christian Schmidt, który był odpowiedzialny za mastering Forged by Fire FIREWIND, które wyszło miesiąc wcześniej. Mocny sound dobrze imitujący ten FIREWIND.

Zawiodły kompozycje, które w większości są przeciętne i starczyło pomysłów na garstkę. Reszta to przekrój zespołów Chastaina, możę i nawet jego solowego projektu zagranego mocniej w doborowym towarzystwie.

Album okazał się klapą komercyjną i muzyczną, a zespół rozwiązał się niedługo po jego premierze.

Potencjał był ogromny, ale to niestety kolejna płyta, która pokazuje, że wcześniejsze dokonania składu All-Stars nie przekładają na jakość i nie sumują.

Musi być pomysł, a tego tutaj zabrakło. Jest jedynie przeciętniactwo i komercha.

Ocena: 6/10