Stonegriff

[Memorius]

Stonegriff - Come Taste the Blood (2015)

tracklista:

1.Valkyrian Quest 06:47

2.Come Taste the Blood 05:21

3.You're Never Alone 05:36

4.Claiming the Sky 05:49

5.Brother Cain 06:34

6.In Doom We Trust 08:41

7.SALIGIA 05:45

rok wydania: 2015

gatunek: doom metal

kraj: Szwecja

skład zespołu:

Jakob Kramsjö - śpiew

Molde - gitara

Rex Nibor (Robin Nilsson) - gitara basowa

Grand Magnus - perkusja

Dwa lata po kapitalnym debiucie w ramach kontraktu z Metal On Metal Records STONEGRIFF przedstawia swój drugi album.

Skład ten sam co poprzednio, forma wokalna Jakoba wyśmienita, a Andy LaRocque zadbał, by to wszystko kruszyło, miażdżyło i wdeptywało w glebę. I oczywiście miażdży w ponurym chłodnym heavy/doom metalowym Valkyrian Quest ogólnie jednak poziom kompozycji, choć bardzo wyrównany, jest jednak nieco niższy niż tych z roku 2013. Niemniej klimat, lekko okultystyczny w tytułowym Come Taste the Blood rozgrywanym z wielką precyzją jest wyśmienity i  chwilami można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z ultra ciężką odpowiedzią na muzykę MERCYFUL FATE, czy KING DIAMOND. Ciekawe, czy Anders Lars-Erik Allhage miał, gdy tego posłuchał, podobne odczucia? I w You're Never Alone też coś jest na rzeczy w tej kwestii.

To jednak doom z pewnymi stonerowymi rozwiązaniami w grze gitarzysty. Może nawet tego stonera jest tu miejscami więcej niż czystego doom. Refren doskonały, po prostu doskonały w tym bezlitosnym uporze... I fenomenalne, po prostu fenomenalne partie wokalne Jakoba. Oni tu grają dla niego i pod niego, poza świetną psychodeliczną solówką Molde oczywiście.
Mroczny bas jest na planie pierwszym we wstępie do Claiming the Sky, także odpowiednio mrocznego i mroczna epickość przenika wszystko na wskroś. Chłodno, zimno... ta bezwzględność w miarowych zagrywkach gitarowych jest zadziwiająca. I mało im tego mroku bez emocji, bo dokładają go drugie tyle w rozrywającym w wolnym tempie Brother Cain. Motto ogólne jest jasne. In Doom We Trust. Kapitalny kolos w najbardziej tradycyjnym doom metalowym stylu. Walcują w wolnych tempach, motywy gitarowe hipnotycznie powracają... Mocna rzecz! Bardzo podobny jest SALIGIA w tej posępnej, pełnej długich wybrzmiewań, tu jednak przetykanych szybszymi power/doom partiami. Wartość podnosi znakomity refren dramatyczny i jeden z najbardziej na tej płycie melodyjnych.

 Album zawiera muzykę niezwykle wyrachowaną, tak perfekcyjną w ramach gatunku, że momentami wręcz można mówić o matematycznym podejściu. Melodie są jasno zarysowane, ale po części wzorowane na funeralnych motywach doom/death i to, gdyby nie czysty wokal, kierowałoby Szwedów w stronę tego gatunku. No, i to demolujące brzmienie. Granit w betonie.

W sierpniu 2018 Molde ogłosił, że bezterminowo rezygnuje z dalszego grania w STONEGRIFF. Grupa nie zdecydowała się szukać innego gitarzysty i działalność tej ekipy została zawieszona.

Z wielką stratą dla światowej sceny doom metalowej.

ocena: 8,9/10

new 30.08.2021