Sentenced

[Memorius]

Sentenced - Crimson (2000)

Tracklista:

1. Bleed in My Arms 05:09

2. Home in Despair 03:48

3. Fragile 05:56
4. Broken 04:32

5. One with Misery 03:35

6. Killing Me, Killing You 05:26

7. Dead Moon Rising 04:56

8. The River 04:50

9. One More Day 05:14

10. With Bitterness and Joy 04:43

11. My Slowing Heart 05:55

Rok wydania: 2000

Gatunek: gothic/melodic heavy metal

Kraj: Finlandia

Skład zespołu:

Ville Laihiala - śpiew

Miika Tenkula - gitara

Sami Lopakka - gitara
Sami Kukkohovi - gitara basowa

Vesa Ranta - perkusja

oraz

Kari Hautalampi - pianino (1,6)

Po "Frozen" przyszedł czas na "Crimson", wydany w roku 2000, w roku wielkich nadziei, nie tylko w świecie metalowej muzyki. Century Media Records przedstawiło ten w styczniu.

"Crimson" jest stylistycznie niemal dokładnym odbiciem "Frozen" i taki był zamysł. Jest to kontynuacja, i bardziej właśnie kontynuacja niż rozwijanie stylu gothic suomi SENTENTED. Pierwsze 15 minut to fenomenalny popis zespołu, to mega klasyka gatunku. Trzy razy pod rząd, w Bleed in My Arms, w Home in Despair i w Fragile powalają na kolana melodiami zwrotek, z których jakże płynnie wypływają te fenomenalne nośne refreny. Esencja, po prostu esencja gatunku...
Piękne łagodne fragmenty z eteryczną gitarą i mruczącym basem! Jeśli bardzo dobry w sumie No More Beating as One lekko zawodzi w refrenie i przerywa tę serię, to zaraz potem SENTENCED uderza ponownie melancholijnymi, a zarazem energicznymi potworami Broken i Killing Me, Killing You. Oba są kapitalne, ale Killing Me, Killing You ma w sobie taką dawkę zaraźliwej przebojowości, że chodzi potem po głowie miesiącami... No, a potem na dokładkę jeszcze  wspaniały Dead Moon Rising. Tu trochę tajemniczości, trochę chłodnego mroku, trochę więcej zadumy... Ostatnia część tego albumu niestety zawodzi i The River to po prostu dobry numer w gatunku, ale One More Day i My Slowing Heart są po prostu nieinteresujące i zupełnie bezbarwne. Dobrze, że w środku tej ekipy maruderów znajduje się jeszcze jeden fantastyczny killer With Bitterness and Joy. Te lekko wolniejsze tempa, ta łagodna melancholia... No i te zagrywki obu gitarzystów, gdy Ville Laihiala śpiewa refreny.

Fenomenalne wokale i przepiękne, oszczędne melodyjne sola gitarowe to wielki atut tych kompozycji, nawet tym mniej atrakcyjnych. Ponadto partie perkusji Ranta są godne najwyższego uznania. Każde uderzenie ma swój cel i sens. Ten album został zrealizowany podobnie jak poprzedni, choć brzmienie jest nieco bardziej jeszcze selektywne i klarowne, co dotyczy przede wszystkim sekcji rytmicznej (mastering Mika Jussila w Finnvox Studio).
Szkoda, że nie utrzymali tak niebotycznie wysokiego poziomu kompozycji do samego końca, bo być może byłby to najbardziej wartościowy album SENTENCED. Szkoda, ale i tak jest tu przynajmniej połowa numerów, które należą do "Best Of" tej grupy.


ocena: 8,5/10

new 3.08.2019