Sound Storm

[Memorius]

Sound Storm - Twilight Opera (2009)

tracklista:

1.Welcome 01:13

2.Bound to Hell 04:37

3.The Nightmare 04:13

4.Always Be the Same 04:48

5.Falling Star 04:37

6.Ecclesiæ Iudicium 00:56

7.Torquemada 04:37

8.Love at Sundown 06:24

9.Me & Myself 03:32

10.Lord of the Blood 06:59

11.Queen of the Ice 04:03

Rok wydania: 2009

gatunek: symphonic power metal

kraj: Włochy

skład zespołu:

Filippo Arancio - śpiew

Valerio Sbriglione - gitara

Massimiliano Flak - gitara basowa

Federico Brignolo - perkusja

Valerio Verderosa - instrumenty klawiszowe, orkiestracje

Turyński SOUND STORM dosyć długo, bo od roku 2002 pracował na wydanie swojego pierwszego albumu, wydanego ostatecznie po dwóch demo i sporych zmianach osobowych w sierpniu 2009 i to poza Włochami, bo przez brytyjską wytwórnię Rising Records z Essex.

Grupa zaprezentowała bardzo dobrze wyprodukowany power metal symfoniczny i właśnie produkcja jest tu największym atutem. Bez wątpienia dwa równoległe plany - bogaty symfoniczny autorstwa Valerio Verderosa, pełen smaczków i niuansów oraz wyrazistych i różnorodnych partii klawiszowych oraz mocny, realnie mocny gitarowy lidera zespołu Valerio Sbriglione wzajemnie się znakomicie uzupełniają i nie ma wrażenia ani zagłuszania, ani chaosu lub przeładowania. Mix wykonał bezbłędnie Frank Andiver i jest to jedno z jego jak do tej pory jedno z największych osiągnięć w tym zakresie.Do tego na pewno pasuje zdecydowany, heroiczny głos Filippo Arancio, który z powodzeniem mógłby zaśpiewać na koncepcie o poszukiwaczach przygód czy kondotierach na płytach z true metalem. Męski, dalekosiężny, choć może momentami lekko zmanierowany. Z drugiej strony jednak tytuł ze słowem "opera" do czegoś zobowiązuje i zapewne jest to wszystko wkalkulowane w w ogólny pomysł aranżacyjny. Tym bardziej, że wspomagają go prawdziwi śpiewacy operowi w wokalach pobocznych. Ten zawiera sporo wątków i odniesień i już na początku otrzymujemy w Bound to Hell taką miksturę medieval folk metalowych patentów ELVENKING i ... fińskiego adventure power OLYMPOS MONS. W sumie podążają tą drogą także dalej, pompatycznie i z rozmachem w wolniejszych, choć nasyconym intensywnymi gitarowymi akordami The Nightmare oraz szybszym Always Be the Same z dramatycznymi wyższymi ostrymi zaśpiewami oraz heroicznym motywem głównym z lekkim udziałem folk power. Znakomicie się prezentuje dostojny wstęp do Falling Star potem przypominają w sposobie narracji THY MAJESTIE i może wstawki z wokalizami żeńskimi nie są najlepsze, ale za to robią wrażenie poza symfoniką zagrywki gitarowe w interludiach. Ciekawe, że w Torquemada pojawiają się riffy typowe dla RUNNING WILD jednak ta posępna kompozycja mająca tu dodać mroku i mocy do całego obrazu wygląda dosyć przeciętnie jako gorsza kopia stylu RHAPSODY. Romantyczny i refleksyjny Love at Sundown przetykany wybuchowymi pasażami jest niezły, ale zazwyczaj na włoskich albumach takie utwory to hity, a tu po prostu spokojniejszy most przerzucony do Me & Myself. Pompatycznie, patetycznie ten utwór brzmi, jak manifest, tyle że zmiany tempa nie wychodzą tu specjalnie na plus, pochwalić należy natomiast zgrabne partie pianina. Niestety Lord of the Blood, wsparty motywami w manierze orientalnego ancient miejscami jest przekombinowany na granicy chaosu i jakoś trudno tu odkryć główne muzyczne przesłanie... Zakończenie jest nad wyraz pastelowe i song Queen of the Ice Filippo Arancio odśpiewuje ściszonym głosem przy akompaniamencie pianina i ażurowego planu symfonicznego. Mało metalowe i dobrze że śpiewa mocniej w końcówce, która przypomina Złote Czasy Streets SAVATAGE.

Album jest ogólnie dobry, brakuje jednak prawdziwych, porywających symfonicznych power metalowych hitów. Spójne i starannie wykonane dzieło, wybornie zmasterowane przez Mika Jussila w Finnvox Studio w Helsinkach, z którego jednak w ostatecznym rozrachunku pamięta się raczej mało.

ocena: 7,1/10

28.08.2009