Ark Storm

[Memorius]

Ark Storm - Voyage of the Rage (2018)

tracklista:

1.Glory Forever 04:41
2.Ablaze 04:43
3.The Reason 06:09
4.Voyage of the Rage 06:06
5.Meek to Rule the World 04:52
6.Incitation 06:09
7.World of Lies 04:54
8.Dice 03:47
9.Death Machine 04:43
10.Witchcraft Stone 05:38

rok wydania: 2018

gatunek: neoclassical heavy metal

kraj: Japonia

skład zespołu:

Katsu Ohta - gitara, gitara basowa

Ichiro Nagai - perkusja

Yuhki - instrumenty klawiszowe

oraz

Mark Boals - śpiew

Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, ARK STORM nigdy nie został rozwiązany, nawet gdy drogi  Herosów, którzy go tworzyli, rozeszły się i kontynuowali swoją muzyczną drogę w najbardziej klasowych grupach japońskich. Tym razem panowie postanowili przypomnieć dawne chwile świetności ARK STORM i zaprosiwszy do udziału samego Marka Boalsa, nagrali czwarty, po czternastu latach przerwy studyjny album  "Voyage of the Rage". Ten LP wydała znana japońska wytwórnia King Records i ukazał się on w lutym.

Problem polega na tym, płyt z Katsu Ohta nie można mierzyć jego kunsztem gitarowym. On gra zawsze 10/10. To najściślejsza światowa czołówka Guitar Hero. Płyt nie można także uważać za wspaniałe, bo gra tam Czarodziej Yukhi. Glory Forever to przeciętna power metalowa kompozycja, chłodna i jakby nie rozwinięta, a Ablaze nudny, niemal radiowy numer ubrany w neoklasyczne szatki i nawet Bolas nie może tu niczego wycisnąć. Nic oczywiście nie można zarzucić instrumentalnym potworom neoklasycznym Voyage of the Rage i Witchcraft Stone, ale na swoich płytach solowych Katsu Ohta grał znacznie lepsze rzeczy. Tu mamy do czynienia z graniem, którego słuchają w skupieniu elegancko ubrani panowie w towarzystwie szykownych dam w salach koncertowych i nagradzają to potem zblazowanymi oklaskami. Muzyka ARK STORM nigdy nie była tak intensywna jak chociażby GALNERYUS, czy KATSU OHTA, ale song The Reason, choć bardzo elegancki, pasowałby raczej na płyty solowe znanych wokalistów z kręgu progresywnego metalu. Boals jest oczywiście świetny, jak we wcale nie łatwym wykonawczo Meek to Rule the World, gdzie neoklasyka walczy o pierwszeństwo z przebojowością w dosyć energicznym tempie. Bardzo ograny jest motyw neoklasyczny w lekko usypiającym Incitation, z bardzo wysokimi zaśpiewami Boalsa, który sobie poradził, ale chyba trochę się męczył. World of Lies to słabiutki rockowy kawałek udający metal w gitarze.

Najlepszy jest niewątpliwie dynamiczny i klasyczny w formie i melodii dla ARK STORM jest Dice. Jednak i tu w pewnym momencie pęd i majestat ustępuję popisowi gitarowemu z zespołem w tle. Death Machine to skrzyżowanie stylistyki ARTENSION, z tym co Boals śpiewał na swoich płytach i tu wyszło to bardzo dobrze, ze wskazaniem na Boalsa właśnie.

Co do Yuhki. Realnie poza odległymi tłami i dalekimi planami nie istnieje. Jeden pojedynek z Ohta w Meek to Rule the World i drugi w Voyage of the Rage (zresztą dosyć mdły)  to zdecydowanie za mało. Ichiro Nagai odegrał swoje na ocenę dobrą  w nieco przestarzałym stylu, a basy nagrał Ohta, więc są, jak należy, ale też bez maestrii.

Ta płyta cierpi na ciężki niedostatek produkcyjny. O ile sola są głośne i wyraziste, to sama gitara, gdy chodzi jako rytmiczna, jest sucha, cofnięta i niewyraźna. Jest zapewne zadziwiający zabieg celowy, bo przecież każdy, kto słyszał solowe albumy Mistrza, to wie, jak on tam masakrował riffami.

Miała to być Wściekła Podróż, a dostaliśmy bardzo, bardzo ugrzeczniony album z neoclassical metalem, który dziś już nikogo nie zachwyca i nie ekscytuje w takiej formie. No, chyba że Japończyków.

Moim zdaniem ten album nie powinien ukazać się pod szyldem ARK STORM, bo daje on nieco mylny pogląd o tym, co ten zespół grał na początku XXI wieku.

Tu mamy przerost formy nad treścią. Piękne granie, z którego niewiele wynika.

Ocena: 7/10

new 15.07.2018