Freedom Call

[Memorius]

Freedom Call - M.E.T.A.L. (2019)

Tracklista:

1. 111 - The Number of the Angels 03:50

2. Spirit of Daedalus 03:49

3. M.E.T.A.L. 04:20

4. Ace of the Unicorn 03:22

5. Kings Rise and Fall 04:02

6. Fly with Us 04:17

7. One Step into Wonderland 03:38

8. Days of Glory 03:29

9. Wheel of Time 04:32

10. Ronin 03:47

11. Sole Survivor 04:24

Rok wydania: 2019

Gatunek: Melodic Power Metal

Kraj: Niemcy

Skład zespołu:

Chris Bay - śpiew, gitara

Lars Rettkowitz - gitara

Francesco Ferraro - gitara basowa

Tim Breideband - perkusja

21 sierpnia 2019 w Japonii (Avalon) i 23 sierpnia w Europie (tradycyjnie Steamhammer) odbyły się premiery nowej płyty FREEDOM CALL. Skład zespołu uległ zmianie od roku 2016 i aktualnie gra w tym zespole nowa sekcja rytmiczna, w skład której wchodzą aktualny basista włoskiego VEXILLUM Francesco Ferraro oraz były już perkusista niemieckiego BONFIRE Tim Breideband. Płyta ukazała się w kilku wersjach, w tym także dwupłytowej winylowej oraz CD digipak z dwoma utworami bonusowymi.

Jaka szkoda, że nie można poprzestać na tych oficjalnych, neutralnych i "politycznie poprawnych" informacjach.
O ile kolejne części "Koszmaru z Ulicy Wiązów" są godne uwagi i kontynuacji, bo wszyscy lubimy Freddy'ego, to koszmar serii albumów FREEDOM CALL powinien się wreszcie skończyć. Modły o to do Odyna i Thora nie odniosą jednak skutku, dopóki popyt na tego rodzaju"metalową muzykę" będzie,a będzie jeszcze bardzo długo, albo i zawsze, bo miłośników tandety nie brak w każdej dziedzinie konsumpcji, także sztuki muzycznej. Od Bay'a jako kompozytora nie można wiele oczekiwać, gra  po prostu jak klezmer do coca-coli i hamburgera, ale istnieją pewne granice dobrego smaku, których przekraczać po prostu nie należy.
Pierwsza granicą jest tytuł płyty - "M.E.T.A.L.". Należy to oczywiście rozumieć jako "Metal" bez podtekstów akronimu, i tytuł ten suponuje, że mamy do czynienia z muzyką metalową. Być może po części, jak po części metalem jest black metal w opcji MIDI.
Druga granica to przerażająca kompromitacja w postaci "kompozycji" pod tytułem "M.E.T.A.L."
Jest to ohydny pastisz metalowych hymnów, zarezerwowanych dla grania true, a nie skocznego melodic power FC, sztuczny i z gruntu fałszywy, zbudowany na zapożyczeniach "hymn" metalowców, ale chyba  z grona Hoboczaków albo innych Fraglesów.
Nie wstyd panu, panie Bay oszukiwać dzieciaki tekstem:

"Standing tall for Heavy Metal

For all Eternity

As warriors forever more

United we are Freedom Call"

???
Pewne rzeczy są zrozumiałe w przypadku MAJESTY, ale tu się ekipa FREEDOM CALL mocno przeliczyła z siłami.
Kto daje prawo panu, panie Bay, śpiewać "Heavy Metal" w uroczysty sposób, skoro ten album wypełniają klisze i odbitki oraz przeklejki riffowe z poprzednich albumów, miałkie melodic power metalowe utworki z cytatami z HELLOWEEN, z udawanym heroizmem w opcji fantasy, stale takie same od lat, ze sztucznie radosnymi refrenami? 80% tego co jest na tej płycie to właśnie taki sztucznie wytworzony produkt dźwiękowy, bo przecież nie muzyka metalowa. To nie jest nawet produkt wart dokładniejszej analizy, bo ile razy można pisać to samo?
Co za beznadziejne prężenie wiotkich muskułów i machanie plastikowym mieczem w Spirit of Daedalus, Days of Glory i jeszcze paru tego rodzaju numerach... Do jakiego stopnia trzeba nie mieć szacunku dla fanów prawdziwego melodyjnego metalu by umieszczać na płycie takie Himalaje tandety jak Ace of the Unicorn z remizowymi klawiszami rodem z koncertów disco - polo w Sochaczewie?

Wokal jest bardzo dobry, o ile się lubi pop-rock, Lars Rettkowitz gra swoje, czyli jak zwykle prawie nic, a sekcja rytmiczna jest OK, no bo co tu można zepsuć czy stworzyć do tej muzyki od siebie. Dobrzy muzycy na niewłaściwym miejscu.
Brzmienie bardzo dobre, ale to już tak jest. Im towar gorszej jakości tym bardziej kolorowo pakowany.
Fałszywa w przesłaniu, sztucznie napompowana pseudo - metalowa muzyka, jakiej życzę prawdziwej metalowej publiczności jak najmniej.


ocena: 2,5/10

new 23.08.2019