DarkTribe

[Memorius]

DarkTribe - Mysticeti Victoria (2012)

tracklista:

1.Genesis 00:50

2.Taiji 06:12

3.Roma XXI 05:39

4.Black Meteor 05:30

5.Lightning Guide 05:08

6.Lost 05:35

7.Poison of Life 06:25

8.Eyes Have You 05:11

9.Beware the God 05:14

10.From Us 00:38

11.Life, Love & Death 07:19

rok wydania: 2012

gatunek: power metal

kraj: Francja

skład zespołu:

Anthony Agnello - śpiew

Loïc Manuello - gitara

Bruno Caprani - gitara basowa

Julien Agnello - perkusja

DARKTRIBE powstał z inicjatywy braci Agnello w roku 2004 w Nicei. Trochę potrwało, zanim grupa zwróciła na siebie uwagę wytwórni Massacre Records i debiut tego zespołu przypadł na rok 2012.

DARKTRIBE to europower metal z wysoko śpiewającym wokalistą, symfonizacjami w tle i odrobiną mroku, zaczerpniętą chyba od ADAGIO. Najbliżej tu jednak do grup włoskich, wchodzących niekiedy na obszary LABYRINTH czy VISION DIVINE, ale ogólnie z progresywnością mającymi niewiele wspólnego. Stąd dużo tu łagodnego, miękkiego grania z elementami zbliżonymi do neoklasycznych (Roma XXI).

Jeśli szukać odrobiny mroku, to słychać go w pełnym patosu Black Meteor, rockowego romantyzmu zaś w nudnym Lightning Guide. Średnie tempa, dosyć ograne riffy i melodie, z niespecjalnymi refrenami i wolniejszymi partiami o romantycznym charakterze (Taiji, Lost, Eyes Have You) lub mało porywającymi inklinacjami epic/fantasy power w Poison of Life z ornamentacjami typowymi dla melodic black metalu. Trochę jak nie z tej płyty brzmi tu heavy/power metalowy Beware the God z lekkim progresywnym zacięciem i tu akurat wokal jest całkiem niezły, ale i tak mielizn nie brakuje. Ten akurat numer przypomina trochę kompozycje MANTICORA.
Chyba najciekawszy jest dosyć wolny i umieszczony na końcu utwór w stylistyce ADAGIO Life, Love & Death, gdzie pojawia się wokal żeński Nathalie Olmi.

Anthony Agnello stara się wypaść jak najlepiej, ale głos ma po prostu słaby, w wyższych partiach nie wyrabia i zaczyna dramatycznie piszczeć, generalnie psując całość odbioru muzycznego. Choć kompozycje są bardzo przeciętne to zdecydowanie może się podobać gra na perkusji drugiego z braci oraz znakomita technika Manuello, który gra często rzeczy nieszablonowe, chwilami finezyjne, zwłaszcza w solówkach, które można uznać za najmocniejszy punkt tej płyty.
Na całością polatuje francuska zwiewność i elegancja, jednak to raczej opakowanie przeciętnego melodyjnego power metalu.
Produkcja jest bez zarzutu, z gitarami cięższymi niż u większości grup włoskich, ale typowymi w  brzmieniu. Świetnie ustawiona czytelna perkusja, niezły plan drugi.
Ogólnie nie odkryję Ameryki twierdząc, że z Nicei do Włoch nie jest daleko, podobnie jak od muzyki DARKTRIBE do power metalu włoskiego. Tyle, że docieramy raczej na prowincję.


Ocena: 6,5/10

new: 22.08.2018