Perpetual Etude

[Memorius]

Perpetual Etude - Now Is The Time (2021)

tracklista:

1.I’ve Got The Power 03:45

2.Show Me 04:11

3.Straight Through The Heart 04:46

4.Once We Were One 03:39

5.Hell Fire Burn 03:07

6.Now Is The Time 03:51

7.Sail Away 03:42

8.Our Love 04:11

rok wydania: 2021

gatunek: heavy metal

kraj: Szwecja

skład zespołu:

Kristian Fyhr - śpiew

Magnus Mild - gitara

Mikael T Planefeldt - gitara basowa

Vidar Mårtensson - perkusja

Kaspar Dahlqvist - instrumenty klawiszowe

oraz Göran Edman - śpiew (Sail Away)

W roku 2019 znakomity gitarzysta AIR RAID Magnus Mild postanowił założyć własny heavy metalowy zespół grający tradycyjny melodyjny heavy metal nieco lżejszego kalibru niż w AIR RAID i zdecydowanie nawiązujący do szwedzkiej tradycji lat 80tych. Do współpracy pozyskał bliżej do tej pory nieznanego na metalowej scenie wokalistę Kristiana Fyhra, perkusistę, który zaliczył niedługi epizod w AIR RAID w latach 2018-2019, basistę z NORTH TALE a ze sław klawiszowca Kaspara Dahlqvista. Mild przygotował wraz z nimi materiał na debiutancki album, który zostanie przedstawiony przez Black Lodge Records 15 października bieżącego roku.

Mild po raz kolejny pokazał, jak uzdolnionym i błyskotliwym jest gitarzystą, jednak w sferze kompozycyjnej nie wychodzi tu zasadniczo poza sprawdzone schematy muzyki metalowej lat 80tych z pewnymi hard rockowymi inklinacjami i te kompozycje są dobre, sprawnie odegrane, ale trudno określić je jako porywające. Owszem, zaczyna się bardzo dobrze od dynamicznego opatrzonego chwytliwym refrenem I’ve Got The Power, ale to taki heavy metal, który można by przypisać tak AIR RAID jak i OVERDRIVE po reaktywacji i to jest do końca reprezentacyjne dla całości tego, co tu można usłyszeć. W większości to jednak utwory w stylu nieco ciężej zagranego TALISMAN i to bardzo słychać w Sail Away, gdzie gościnnie zaśpiewał Goran Edman. Zachowawcza, ugładzona kompozycja z elementami aranżacyjnymi typowego szwedzkiego AOR i dobrze, że jest tu Edman, który dodaje głosem sporo od siebie. Kristian Fyhr jest wokalistą dobrym, jednak chyba bardziej sprawdza się tam, gdzie trzeba włożyć więcej heavymetalowej mocy niż w kompozycjach łagodniejszych, a może po prostu te kompozycje nie mają dostatecznie atrakcyjnych melodii, szczególnie w refrenach. Tak jest w przypadku Show Me, w zamyśle łagodnie przebojowego Straight Through The Heart, czy też Our Love. Dobre, oczywiście że dobre, ale przecież nie porywa. Gdyby wśród tych utworów szukać jakiegoś bardziej kolorowego, to byłby to Now Is The Time, z wysokiej klasy refrenem pełnym rock/metalowego żaru. Mild gra wyborne sola, Kaspar Dahlqvist oczywiście na swoim, jak zwykle bardzo wysokim poziomie, pozostawia jednak niedosyt, bo jego partie solowe są jednak tylko umiarkowanie interesujące, a dodatkowo ten instrument jest ustawiony jakoś chłodno, pastelowo i w latach 80tych tak się zasadniczo klawiszy nie realizowało. Tu brzmi to raczej jak w rocku progresywnym. Dwa  razy zespół pokazał jednak się ze znakomitej strony, gdy Mild kieruje się w stronę RISING FORCE i gra malmsteenowskie tematy w porywających, szybkich i pełnych maestrii wykonania Once We Were One i Hell Fire Burn. Świetny, pewny siebie Fyhr, kapitalnie grający w neoklasycznej manierze Mild, doskonałe melodie i ogromna energia to atuty tych wybornych tracków. Dewastujący dialog gitary i klawiszy w Hell Fire Burn! Jest w tym także dużo ducha STORMWIND. Szkoda, że takich utworów nie ma więcej, bo wydaje się, że taka muzyka wychodzi PERPETUAL ETUDE najlepiej.

Realizacja poza nieco kontrowersyjnym ustawieniem klawiszy bardzo dobra, generalnie oddająca ducha lat 80 tych w szwedzkiej metalowej i rockowej muzyce tego rodzaju. Może tylko sola Milda mogłyby być nieco głośniejsze, ale perkusja jest ustawiona kapitalnie.

No cóż, potencjał jest, ale może w przyszłości warto przekierować go bardziej na obszary Malmsteena czy też I’ve Got The Power.

ocena: 7,5/10

new 10.08.2021

przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Black Lodge Records