Oversense

[Memorius]

Oversense - Egomania (2021)

tracklista:

1.Toast To The Devil 04:58
2.The Longing 04:50

3.Be 04:35

4.My Eden 04:07

5.Tear Me Down 04:56

6.Love 05:11

7.Faith 05:36

8.Rave In Hell 03:36

9.Antisocial 04:59

10.Memories 04:45

11.Extinction 07:03

rok wydania: 2021

gatunek: melodic modern metal/gothic metal/ symphonic

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Danny Meyer - śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe

Jasmin Pabst - gitara

Marco Volpert - gitara basowa

Patrick Lippert - perkusja

Jest to druga płyta OVERSENSE, podobnie jak debiut z 2017 wydana przez Dr. Music Records. Premiera przewidziana jest na 17 września.

Jeśli istnieją zespoły grające melodyjny metal w sposób swoisty i oryginalny, to OVERSENSE jest w ścisłej czołówce takiego grania. Bogactwo pomysłów i mix gatunkowy w obrębie poszczególnych kompozycji jest tu ogromne, a przy tym dobrane zostało to wszystko w bardzo inteligentny sposób. Zdumiewają w niezwykle melodyjnym Toast To The Devil, gdzie jest i modern metal i melodic groove i coś z najlepszego grunge, i jeszcze coś na pewno, a wszystko zrobione kapitalnie. Killer, killer już na samym początku!

Taki piękny jest romantyczny, symfoniczny po części, a po części gothic metalowy The Longing. I jak wybornie tu i nie tylko tu śpiewa Danny Meyer... Czysty, rockowy głos, w takim nowoczesnym stylu, taki przyciągający, taki miejscami po prostu magnetyczny. I te wstawki gitary akustycznej, które mu w tej kompozycji towarzyszą. Klasa! Coś z najlepszego okresu DARKSEED się pojawia w Be, gdzie Meyer prowadzi poetycki duet z wokalistką Herma Sick i jest przebojowo, ale metalowo w niezwykle przyjemnym stylu... No właśnie, DARKSEED.
Żywiołowa przebojowość w świetnej rytmice jak z pierwszej płyty pojawia się w My Eden i takim uporem i swobodą niszczą tu słuchacza melodyjnymi riffami i zadziornymi chórkami. Kapitalne! A przecież jest tu jeszcze więcej, jak w każdej z tych bogatych formalnie kompozycji. Jest i dostojny motyw orientalny jako przewodni w Tear Me Down, ale w pewnym momencie zastępuje go coś, co z takim powodzeniem grał chociażby PURE INC. Bardzo dobry mix stylistyczny. Są jednak także jakże pastelowi i delikatni w realnie gothic metalowym Love, choć riffy są mocne, a perkusja głośna. I Ulli Perhonen z zaprzyjaźnionego SNOW WHITE SNOW w duecie z Dannym snuje znakomitą przesyconą adventure epiką opowieść w ultra przebojowym Faith, gdzie jest miejsce na symfonikę i brutalniejsze modern akcenty oraz fantastyczny refren. Moc po prostu! I rozkwita refren w rytmicznym, zagranym w średnim tempie przesyconym modern metalem Rave In Hell. I ostrzej i szybciej w pełnym energii, potoczystym Antisocial, pełnym chemii gitarzystów i umiejętnego budowaniu klimatu. Te melodie, te melodie... Te łagodne wstawki!

I wzruszają, autentycznie wzruszają w łagodnym, zadumanym i nostalgicznym Memories z przepiękną gitarową ornamentacją i nowoczesnym planem drugim z elementami elektronicznymi, ale przecież i tu pojawia się ta subtelna, pastelowa symfonika. Nie odpuszczają do samego końca, serwując melodyjny hit za hitem i tak też prezentuje się Extinction, choć ten utwór, rozbudowany i bogato zaaranżowany jest bardziej dramatyczny, wypełniony emocjami i zawiera wszystko, co grupa potrafi zagrać najlepiej, od gothic po melodic groove w serii kruszących riffów. Wyborne, wspaniałe, porywające od początku do końca.

Miro Rodenberg nie pracuje z byle kim, a jak się już podejmuje masteringu, to zazwyczaj mamy brylant. Tu też  mamy taki brylant, gdzie brzmienia modern łączą się w wysublimowany sposób z bardziej klasycznymi i to jest zrobione bez zarzutu.

Niezwykły zespół z Obersinn. Niezwykły, nie do podrobienia. Choć to chyba równocześnie spadkobiercy tego, co było najlepsze w DARKSEED...

ocena: 9,8/10

new 8.09.2021

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Dr. Music Records