DEATHLESS LEGACY założone zostało w 2006 roku jako cover band DEATH SS, w 2013 roku zmieniając nazwę i spróbować tworzyć własny repertuar. Zaczynali lekko debiutem Rise from the Grave w 2013 roku, z czasem rozwijając i dopracowując styl i dodając do tego więcej metalu.

Wydaniem szóstego już albumu grupy podjęła się tradycyjnie wytwórnia Scarlet Records, z premierą wyznaczoną na 7 marca 2025 roku.

Kompozycje utrzymane w wolniejszych tempach, z jasno zaznaczonymi melodiami i przebojowymi, ale nie płytkimi refrenami, z wyrazistymi planami klawiszowymi Alex Van Eden. Kontynuowany jest tutaj kierunek obrany na Mater Larvarum z 2022 roku, ale z większą dawką mroku i znakomitymi chórami, co słychać już w rozpoczynającym album Damnatio Aeterna, udanym i chwytliwym, ze wspaniałym, teatralnym głosem Eleonora Vaiana, która z płyty na płytę śpiewa z większym przekonaniem i charyzmą. HARTLIGHT inspiruje się nimi mniej lub bardziej w niektórych kompozycjach, szczególnie tych wolniejszych, gdzie ważna jest melodia, chociaż DEATHLESS LEGACY nie jest tak zaawansowane technicznie.

Oczywiście sola i ozdobniki gitarowe jak i klawiszowe są obecne, ale są one bardzo skromne i służą raczej za przedłużenie motywu głównego. Wspaniały jest Miserere, w którym mrok TRISTANIA, filmowy rozmach EPICA łączą się z WITHIN TEMPTATION z płynącą melodią gitarową, tworzącą oniryczny klimat, dobrze to połączenie też wychodzi w Spiritus Sanctus Diabolicus. Świetny jest sceniczny Get On Your Kness z jazzowo-bluesową nutą, a sześciominutowy Communion w ogóle się nie dłuży dzięki hipnotyzującemu refrenowi i konsekwetnie wygrywanej melodii. Wspaniałe w tej kompozycji są dalsze plany, tak jak w rozpędzonym, mrocznym i rewelacyjnym Oblivion, w którym można doszukać się inspiracji CRADLE OF FILTH. Bardzo elegancko wyszła romantyczna ballada Sanctified i nie bez powodu została wybrana na utwór pilotażowy tego albumu.

Zamaszysty Nightshade z echami WITHIN TEMPTATION czy wczesnego LACUNA COIL jest bardzo dobre, tak jak energiczne Mother of God. Wątpliwości na tym LP budzą jedynie Indulgentia Plenaria i Gehennae, które za bardzo próbują iść w klimaty POWERWOLF i APOSTOLICA, przesadzają z mrokiem, który próbuje zastąpić melodię i przykryć przeciętne refreny.

Może gitara mogłaby brzmieć ostrzej i mocniej, ale nie taki był cel tego albumu. W centrum uwagi jest tutaj Steva, która jest w znakomitej dyspozycji wokalnej, orkiestracje oraz plany klawiszowe, które zostały wplecione wzorowo. Simone Mularoni zwyczajnie się nie myli.

DEATHLESS LEGACY kontynuuje swoją zwycięską formułę i udowadnia po raz kolejny, że jest grupą, którą warto znać.

Ocena: 8.2/10