Pentagram

[Memorius]

Pentagram - Pentagram (Relentless) (1985)



Tracklista (Relentless):
1. Death Row 04:14
2. All Your Sins 04:38
3. Sign of the Wolf (Pentagram) 03:10
4. The Ghoul 05:14
5. Relentless 03:50
6. Run My Course 02:46
7. Sinister 04:33
8. The Deist 03:48
9. You're Lost I'm Free 02:18
10. Dying World 04:00
11. 20 Buck Spin 04:20

Rok wydania: 1985 i 1993 (Relentless)
Gatunek: Heavy Metal/Doom Metal
Kraj: USA

Skład:
Bobby Liebling - śpiew
Victor Griffin - gitara
Martin Swaney - bas
Joe Hasselvander - perkusja

Historia PENTAGRAM jest wręcz zdumiewająco długa, gdyż na scenie USA istnieje od 1971, prowadzony ze zmiennym szczęściem przez wokalistę Bobby Lieblinga. Praktycznie do 1980 roku działał wyłącznie na podziemnej scenie rocka i heavy rocka w Waszyngtonie nagrywając wiele taśm demo i zdobywając wierną, choć niezbyt liczną grupę fanów. Przewijało się przez niego wielu muzyków, w końcu jednak Liebling przeszedł wraz ze słynnym perkusistą Joey'em Hasselvanderem do grupy DEATH ROW Victora Griffina i tam powstał pod tym szyldem materiał na pierwszą płytę zespołu, który w 1983 zmienił nazwę na... PENTAGRAM. Album został wydany jednak dopiero w roku 1985 jako "Pentagram", bardziej znana jest jednak reedycja z roku 1993 pod tytułem "Relentless" (Peaceville Records).

Debiut zespołu był nieco nietypowy. Stanowił on wypadkową upodobań twórczych Lieblinga i Griffina w bardzo specyficznej oprawie muzycznej. Brzmienie niezmiernie surowe, niemal garażowe, prymitywne. Gitara brudna i rozmyta, jakby żywcem wyjęta z MOTORHEAD, kołaczący się gdzieś w tle burczący bas, ascetyczna niemal, ale i bardzo głośna perkusja. Na czoło wysunięty wokal Lieblinga, to robiony pod Ozzy'ego z małą dozą podobieństwa, to wchodzący w krzykliwe melorecytacje. Głos jednak rozpoznawalny, momentami bardzo intrygujący.
O ile Griffin w kompozycjach przygotowanych przez siebie czerpał z dokonań BLACK SABBATH z najwcześniejszego okresu, to Liebling bardziej korzystał z wzorów klasycznego heavy metalu, a nawet NWOBHM, jak w dla przykładu „Sign of the Wolf”. Pod względem dopasowania do zaprezentowanego brzmienia lepiej tu wypada jednak Griffin z kompozycjami „Death Row”, „Relentless”, „Sinister”, czy „The Deist”.

Ogólnie album prosty, surowy, pozbawiony ozdobników z solami pod Iommiego, ale jednak urokliwy i wciągający swą odmiennością. Dziś powiedzielibyśmy zapewne stoner metal... i znaleźli dużo lepszych albumów, ale w czasie gdy się ukazał stanowił poniekąd nową jakość, przy czym naśladowcy w owym czasie jakoś się nie pojawili.

Ocena: 8/10


30.11.2008

[Memorius]

Pentagram - Day of Reckoning (1987)



Tracklista:
1. Day of Reckoning 02:43
2. Evil Seed 04:39
3. Broken Vows 04:38
4. When the Screams Come 03:43
5. Burning Savior 09:08
6. Madman 04:18
7. Wartime 05:22

Data wydania: 1987
Gatunek: Doom/Stoner Metal
Kraj: USA

Skład:
Bobby Liebling - śpiew
Victor Griffin - gitara
Martin Swaney - bas
Joe Hasselvander - perkusja

Drugi album PENTAGRAM, wydany w czerwcu 1987 przez Napalm Records, zawiera materiał w większości pochodzący jeszcze z lat 70tych i muzycznie w tych latach osadzony.

”Day of Reckoning” to w surowy sposób podana mieszanka BLACK SABBATH z lat siedemdziesiątych, elementów typowych dla tradycyjnego doom metalu (który jak wiadomo wówczas się dopiero kształtował) i rocka psychodelicznego. Charakterystyczny śpiew Lieblinga niekiedy zbliża się do tych bardziej zakręconych wokali Osbourne'a, sola gitarowe mają podobny charakter do solówek Iommiego, także same melodie budowane są podobnie i oparte na znanych z BS riffach. Takim najlepszym przykładem jest „Evil Seed”.
Klimat utworów jest niepokojący i melancholijny, dominują tempa średnie i tu udany jest na pewno „Broken Vows”. Wyjątkowo ciekawy jest „When The Screams Come” z nietypowymi dysonansami w części instrumentalnej, utwór bardzo stary, bo pochodzący z 1973 roku, tu jednak zarejestrowany na nowo. Centralną częścią albumu jest najdłuższy „Burning Savior”, gdzie po akustycznym wstępie mamy kompozycję nieco eklektyczną, pełną wpływów psychodelii, zbudowaną z przeciwstawnych partii i momentami wykonaną wręcz ascetycznie. Utwór ten można uważać za jeden z pierwszych doom metalowych tasiemców, gdzie uporczywie i jednostajnie powtarzany motyw główny od połowy stanowi oś kompozycji i na nim wszystko jest zbudowane. ”Madman” i „Day of Reckoning” to numery nieco szybsze, z rytmicznymi ciętymi riffami, tu jednak, gdy brak specyficznego klimatu wypada to przeciętnie. ”Wartime” mimo groźnej nazwy jest najłagodniejszym utworem na tym albumie z rozbudowanym basem w tle i mocno inspirowanym BLACK SABBATH. Dla zwolenników wczesnego BS jest też w zasadzie ta płyta przeznaczona, bo doomowego wolnego i ciężkiego grania mamy tu niewiele.

Produkcja i brzmienie wyjątkowo surowe, nawet bardziej niż na płycie pierwszej, perkusja Hasselvandera wysunięta a solówki o bardzo tradycyjnym brzmieniu z lat 70 tych. Wokalnie Bobby Liebling dostosowuje się do surowego i chwilami minimalistycznego grania i śpiewa z mniejszą energią i różnorodnością chwytów wokalnych niż na "Relentless".
Płyta bardzo dobra i ugruntowała pozycję PENTAGRAM na podziemnej wciąż scenie takiego grania w USA. W okresie największego wzrostu popularności doom i wczesnego stoner metalu album doczekał się reedycji w 1993 ( Peaceville) oraz jeszcze raz z inną okładką w roku 2005.

Przy okazji taka uwaga. Zespół mimo takich, a nie innych okładek, nie miał nic wspólnego ze sceną blackmetalową i po latach Lebling przyznał, że te pierwsze okładki marketingowo nie były dobrym pomysłem. W czasie gdy black metal dopiero się kształtował, w purytańskiej Ameryce nie były one dobrze widziane. Szatan na obrazku wielu od razu zniechęcał do zbadania muzycznej zawartości.

Ocena: 8/10

30.11.2008

[Memorius]

Pentagram - Last Rites (2011)



Tracklista:
1. Treat Me Right 02:32
2. Call the Man 03:49
3. Into the Ground 04:21
4. 8 05:01
5. Everything's Turning to Night 03:18
6. Windmills and Chimes 04:32
7. American Dream 04:32
8. Walk in the Blue Light 04:59
9. Horseman 03:38
10. Death in 1st Person 04:01
11. Nothing Left 03:36
12. All Your Sins - Reprise 00:57

Rok wydania: 2011
Gatunek: Heavy/Doom Metal
Kraj: USA

Skład zespołu:
Bobby Liebling - śpiew
Victor Griffin - gitara
Greg Turley - bas
Tim Tomaselli - perkusja

Ostatni album słynnego amerykańskiego PENTAGRAM, jak na burzliwe metalowe czasy, to dosyć odległa przeszłość. Od wydania "Show'em How" minęło siedem lat, Lieblingowi towarzyszyli także zupełnie inni muzycy. Teraz PENTAGRAM powraca. Metal Blade Records w kwietniu 2011 wydała nowy album tewgo zespołu.

Rozpoznawalny i swoisty, ale w obecnej dobie już jako zespół grający muzykę powszednią. To nadal ten PENTAGRAM średnich temp, przybrudzonego brzmienia, przesterowanego basu i solówek Griffina stylizowanych na Iommiego.
Coś z tego najstarszego PENTAGRAM na tej płycie dominuje, ale i bardziej tradycyjnego heavy metalu, mocno podprawionego doom i stonerem, nie brakuje. Sporo melodii i to nastawienie na melodię jest słyszalne w "Call the Man", gdzie Amerykanie zbliżają się gdzieś do starszego GRAND MAGUS. Jest i typowo rockowe granie "Into the Ground" w oprawie sabbathowskich riffów i łagodna melancholia doom metalowa w "8". Mimo surowego brzmienia, ta jest w swym wyrazie ciepła i te kompozycje są dojrzałe i napełnione mądrością ludzi doświadczonych. Tak to można powiedzieć osobista muzyka, jak w pięknie zrobionym "Everything's Turning to Night" i wzruszającym balladowym "Windmills and Chimes". Dużo rocka w tym heavy doom i tam, gdzie go jest mało, te kompozycje nie wyróżniają się niczym szczególnym. Album wypełniony wyłącznie graniem w rodzaju "Walk in the Blue Light" czy "Horseman"chyba by lekko nudził. Takie tradycyjne dla PENTAGRAM, ale znacznie lepsze kompozycje można usłyszeć na wcześniejszych albumach. Typowego doom tym razem jest bardzo mało i zaprawiony nutka psychodelii "Death in 1st Person" to jedyny utwór całościowo w tym stylu. Na koniec mocny, interesujący akcent w postaci klasycznego dla zespołu "I Nothing Left", gdzie jest i doom i ten charakterystyczny sposób połączenia go z klasycznym heavy metalem.

Bardzo dobrze jest to wszystko zagrane i pod tym względem zespół spisał się znakomicie. Griffin to jest jednak "ten" gitarzysta PENTAGRAM i udowadnia to bardzo dobrymi solami i garścią nowych, interesujących riffów w kilku kompozycjach. Również Liebling w bardzo dobrej formie wokalnej, najlepszej od wielu, wielu lat.
Ta płyta nie wywołuje rewolucji ani w gatunku, bardzo bogato reprezentowanym przez nowe zespoły, ani w dyskografii PENTAGRAM. Jest to jednak płyta warta uwagi i pokazuje, że Liebling mimo upływu lat wciąż ma pomysły na dobre utwory w stworzonym przez siebie stylu muzycznym.
All Your Sins...

Ocena: 7.7/10

12.04.2011

[SteelHammer]

Pentagram - Lightning in a Bottle (2025)



Tracklista:
1. Live Again 03:35      
2. In the Panic Room 03:31      
3. I Spoke to Death 03:41      
4. Dull Pain 03:31      
5. Lady Heroin 05:32      
6. I'll Certainly See You in Hell 02:08      
7. Thundercrest 03:01      
8. Solve the Puzzle 03:12      
9. Spread Your Wings 03:31      
10. Lightning in a Bottle 04:41      
11. Walk the Sociopath 04:49      
12. Start the End 03:56      
13. Might Just Wanna Be Your Fool 02:28      
14. Lady Heroin (pre-edit rough mix) 04:29

Rok wydania: 2025
Gatunek: Heavy/Doom Metal
Kraj: USA

Skład zespołu:
Bobby Liebling - śpiew
Tony Reed - gitara
Scooter Haslip - bas
Henry Vasquez - perkusja

Aż trudno uwierzyć, że minęło 10 lat od ostatniego albumu, do tego jest to 45 rocznica debiutu PENTAGRAM. Bobby Liebling działa nadal, chociaż znów z nowymi muzykami, niektórymi znanymi, jak Henry Vasquez z SAINT VITUS, innymi mniej.

Dziewiąty już album grupy został wydany przez włoską wytwórnię Heavy Psych Sounds 31 stycznia 2025 roku.

Szkoda, że nie ma Victora Griffina, którego ozdobniki i wyczucie robiły wrażenie. Tony Reed oczywiście ma doświadczenie, jeśli chodzi o doom metal, ale jego gra nie jest tak bogata. To słychać już w utrzymanym w stylu GRAND MAGUS Live Again czy proto-metalowym In the Panic Room w stylu BLACK SABBATH. Gra dobrze, czasami nawet bardzo dobrze, jak w klasycznym BLACK SABBATH I Spoke to Death i nie ma wątpliwości co do tego, że kontynuowany jest tutaj kierunek, obrany na Last Rites z 2011 roku. Nie brakuje tutaj kompozycji zabarwionych rockiem czy stonerem i tego przykładami są Dull Pain i najdłuższy na tym albumie Lady Heroin, transowy i czerpiący garściami z wczesnych płyt BLACK SABBATH.

Słychać, że Bobby Liebling dobrze się bawi w rockowym I'll Certainly See You in Hell, jak i w całkiem niezłym Thundercrest z akcentami GRAND MAGUS. Jest w dobrej dyspozycji głosowej i dobrze radzi sobie w rytmicznym Solve the Puzzle z echami SPIRITUAL BEGGARS z najlepszą partią środkową na całym albumie, która została przez wszystkich znakomicie zagrana. Liebling nigdy nie ukrywał fascynacji wczesnym i eksperymentalnym BLACK SABBATH i Spread Your Wings wyszedł bardzo dobrze. Tak samo wyczucia konwencji nie można odmówić tytułowemu Lightning in a Bottle z odrobiną amerykańskiej niechlujności i bluesowymi ciągotami. Walk the Sociopath to znów stoner/doom, w ramach konwencji udany, chociaż trudno tutaj mówić o świeżości.

Trzy ostatnie kompozycje to bonusy i Start The End to wycieczka do lat 70 jak najbardziej udana, tak jak pełny bluesowego luzu Might Just Wanna Be Your Fool.

Zagrane to wszystko zostało dobrze, szczególnie jeśli chodzi o kwestię ryczminą i Henry Vasquez zagrał tutaj z należytym wyczuciem i starannością. Forma Lieblinga również bez zarzutu, tylko zabrakło pomysłu na bardziej świeże i oryginalne kompozycje. Te są dobre, jest ich dużo, ale żadna to nie jest realny killer.

Dobrze, że PENTAGRAM nadal nagrywa i przypomina o klasyce, nie pozostaje więc nic innego, jak życzyć sto lat Bobby Lieblingowi.

Ocena: 7/10

SteelHammer