Game Over

[SteelHammer]

Game Over - Face The End (2025)



Tracklista:
1. The Final Hour 01:38      
2. Lust for Blood 03:20       
3. Neck Breaking Dance 02:59       
4. Grip of Time 03:20      
5. Lost in Disgrace 04:22      
6. Veil of Insanity 03:24      
7. Gateway to Infinity 03:52      
8. Tempesta 01:34      
9. Crimson Waves 05:09      
10. Weaving Fate 03:51

Rok wydania: 2025
Gatunek: Thrash Metal
Kraj: Włochy

Skład zespołu:
Danny Schiavina - śpiew    
Alessandro "Sanso" Sansone - gitara
Luca "Ziro" Zironi - gitara
Leonardo Molinari - bas
Anthony "Vender" Dantone - perkusja

GAME OVER działa na włoskiej scenie od 2008 roku, nagrywając systematycznie poprawny gatunkowo thrash metal, gdzie wokalistą był basista ASGARD Renato Chiccoli. Chiccoli odszedł w 2024 roku, a zastąpił go Danny Schiavina, z którym nagrano najnowszy album, który zostanie wydany 25 kwietnia 2025 roku.

Luz Bay Area EXODUS, połączony z heavy metalową motoryką i chuligaństwem METALLICA uderzają już w bardzo chwytliwym Lust for Blood ze znakomitymi gang-chórkami i Schiavina, który jest wokalistą do tego repertuaru stworzonym ze swoim szorstkim, stonowanym głosem. To nie jest długi LP, długości standardowego longplaya i w przeciwieństwie do wcześniejszej twórczości grupy. Są ciągoty do bardziej melodyjnego grania groove z echami OVERKILL czy TESTAMENT w Lost in Disgrace, ale takie kompozycje grupie wychodziły zawsze co najwyżej poprawnie.

Lepiej jest, kiedy grają bardziej bezpośrednio, jak SACRED REICH czy EXODUS w Neck Breaking Dance, CYCLONE TEMPLE w Grip of Time w sposobie prezentacji melodii, chociaż gitarowy fundament wskazuje na EXODUS, z ciągotami groove w bardziej melodyjnych partiach refrenów. Sansone i Zironi dogadują się tutaj bardzo dobrze, chociaż w gatunku słyszało się ozdobniki ciekawsze i lepsze, chociaż ornamentacje w bardziej heavy/power metalowym Veil of Insanity bez wątpienia pomagają nadać kompozycji potrzebnego kolorytu. Zwalniają po raz drugi w Gateway to Infinity, w którym próbują miażdżenia EXODUS, ale zabrakło tutaj bardziej rozrywającej melodii i wokalisty. Po niewiele wnoszącym przerywniku Tempesta wchodzi najdłuższy na płycie Crimson Waves. METALLICA? Oczywiście, wiadomo, jaki album, jakim klasykiem jest to inspirowane. Dobrze zagrane, ale klasyk może być tylko jeden.

Na koniec klasycznie w Weaving Fate, TESTAMENT z EXODUS podają sobie ręce i wyszło to dobrze, klasycznie i z klasą, bez udziwnień oraz zgodnie z utartymi schematami.

Produkcja standardowa dla thrash metalu z ostrymi gitarami, które mają osobny plan i suchą sekcją rytmiczną, która jest za krystalicznie czystym wokalistą. Dobry sound, ale sądzę, że od Mistrza Simone Mularoni można było oczekiwać więcej.

Solidny, tradycyjny hołd dla thrash metalu z Bay Area, zaprezentowany z całkiem solidnym wokalistą.

Ocena: 7.3/10

SteelHammer

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Scarlet Records.