Redemption

[SteelHammer]

Redemption - Snowfall on Judgment Day (2009)



Tracklista:
1. Peel 06:31       
2. Walls 06:57       
3. Leviathan Rising 06:42     
4. Black and White World 08:03     
5. Unformed 06:30     
6. Keep Breathing 07:37     
7. Another Day Dies 05:15     
8. What Will You Say? 05:20       
9. Fistful of Sand 06:35       
10. Love Kills Us All / Life in One Day 11:00

Rok: 2009
Gatunek: Progressive Metal
Kraj: USA

Skład:
Ray Alder - śpiew
Nick Van Dyk - gitara, instrumenty klawiszowe
Bernie Versailles - gitara
Sean Andrews - bas
Chris Quirarte - perkusja
Greg Hosharian - instrumenty klawiszowe

The Origins of Ruin wzbudziło  apetyt na więcej, i kiedy pojawiła się wiadomość, że w 2009 roku będzie jego następca, ponownie nakładem wytwórni InsideOut Music, oczekiwania były duże. W składzie pojawił się nowy klawiszowc Greg Hosharian, a z nim zespół zaczął szukać ponownie.

 

Peel wskazuje, że zespół nie chce zmieniać zwycięskiej formuły i ponownie jako otwieracz jest kompozycja dynamiczna i pewnie zagrana i udana. Walls to już niestety nudna próba kopiowania SYMPHONY X i VOYAGER i Australijczycy zagrali takie kompozycje w 2009 roku o wiele ciekawiej. Są jakieś próby podbicia wartości kompozycji drobnymi ozdobnikami klawiszowymi, ale jest tutaj tylko chaos i bardzo przewidywalne solo. Ponownie SX i NEVERMORE naciera w ostrzejszych partiach Leviathan Rising, ale takie mocniejsze i bardziej skomplikowane granie heavy/power z elementami progresywnymi oferowało w lepszym wydaniu NEW EDEN i ZANDELLE.

Black & White World zaczyna się fatalnie, dalej jest próba grania pomiędzy VOYAGER i DREAM THEATRE, bez osiągania poziomu któregokolwiek z nich, jest to po prostu dobra kompozycja, która nie przyprawia o przyspieszone bicie serca. Unformed to progressive metal bez historii, z którego trudno wyciągnąć coś wartościowego i z podobnym problemem boryka się Fistful of Sand, który próbuje nadrobić braki solidnego refrenu przewidywalnymi i ciężkimi zagrywkami gitarowymi.

Keep Breathing zaczyna się bardzo długo i wychodzi z tego poprawne połączenie SX i DT. What Will You Say to niesamowicie banalna i bez wyrazu zagrana ballada i takich kompozycji jest na pęczki. SYMPHONY X w mocniejszym wydaniu wraca w Fistful of Sand, ale to nadal co najwyżej tylko dobry progressive metal, któremu niestety zabrakło polotu, ale na plus bardzo dobre sola gitarowe.

Na zakończenie Love Kills Us All/Life In One Day i jest to niestety nieudane 11 minut muzyki. Zaczyna się długo, a jak już się zaczyna, to niestety nie jest to nic, czego DREAM THEATRE nie grało. Partie instrumentalne są nie tylko niepotrzebnie długie i tylko po to, aby wydłużyć kompozycję do 11 minut, ale nie ma tam ani dobrej melodii, ani chociaż jednego solidnego sola. W okolicach 6 minuty dopiero zaczyna się faktyczna część kompozycji i jest to strasznie przesłodzona i nieudolna próba grania VOYAGER. Bardzo bajkowo jest to zagrane, rodem z japońskich czy włoskich flower metalowych zespołów, grających w lokalnych remizach.

 

Brzmienie jest solidne, ale typowe dla tego gatunku i ponownie nie można tutaj nic zarzucić.

Alder śpiewa tutaj różnie, ale czasami można odnieść wrażenie, jakby nie chciał tu być, co słychać w wolniejszych, balladowych partiach chyba najbardziej, bo jest w centrum. Technicznie jest bez rewelacji i słyszało się ciekawsze rzeczy w innych zespołach.

Płyta dobra, ale niestety tylko, co rozczarowuje po bardzo dobrym albumie poprzednim.

 

Ocena: 7/10

 

SteelHammer