Redemption

[SteelHammer]

Redemption - The Art of Loss (2016)

Tracklista:

1. The Art of Loss 05:22     
2. Slouching Towards Bethlehem 08:06     
3. Damaged 04:56     
4. Hope Dies Last 10:33     
5. That Golden Light 04:54     
6. Thirty Silver     06:25     
7. The Center of the Fire     07:55     
8. Love Reign o'er Me (The Who cover) 05:08       
9. At Day's End 22:33

Rok: 2016
Gatunek: Progressive Metal
Kraj: USA

Skład:
Ray Alder - śpiew
Nick Van Dyk - gitara, instrumenty klawiszowe
Sean Andrews - bas
Chris Quirarte - perkusja
Greg Hosharian - instrumenty klawiszowe

Gościnnie:

John Bush - śpiew

Simone Mularoni - gitara
Chris Poland - gitara
Marty Friedman - gitara
Chris Broderick - gitara

Dla REDEMPTION rozpoczął się trudny czas. FATES WARNING zaczęło ponownie nagrywać po latach przerwy i Alder był zajęty, jednak największym nieszczęściem był tętniak mózgu gitarzysty Bernie'ego Versaillesa, przez którego wylądował w szpitalu w 2014 roku.

Materiał był gotowy, ale nie został nagrany z tego powodu. Zespół czekał, ale jak to mówią "show must go on" i album musiał zostać nagrany. Mając ciągle na uwadze zdrowie Versaillesa, podjęta została decyzja, że zostaną zaproszeni goście na jego miejsce celem nagrania nowego LP, który wydany został przez Metal Blade.

Można powiedzieć, że udało się Dykowi zebrać prawdziwą śmietankę towarzyską i weteranów - Simone Mularoni, Chris Poland, Marty Friedman, Chris Broderick i John Bush to bardzo znane nazwiska w świecie metalu.

Tytułowy Art of Loss wywołuje bardzo dobre pierwsze wrażenie. Jasno zaznaczona melodia i refren, świetna dynamika, bardzo dobre klawisze i wyborne sola. Mularoni i Poland grają tutaj fantastycznie i bez wątpienia byli świetnym wyborem, tak jak pozostali gitarzyści, jednak oni dwaj są w największej ilości kompozycji. Slouching Towards Bethlehem to rzeczy, które ciekawiej grało nie tylko SYMPHONY X, a przystępniej THEOCRACY.

Jest i DREAM THEATRE i FATES WARNING w Damaged i o ile sola Friedmana są na poziomie, zaczyna się problem zapuszczania w rejony rockowe i te elementy są najsłabsze na tym albumie. Najdziwniejszy i chyba najsłabszy jest tutaj Love Reign O'er Me, cover THE WHO. Dlaczego Bush, dlaczego akurat ta kompozycja. Bez wątpienia na uwagę zasługuje tutaj solo Polanda, bo raczej nie występ Busha, który tutaj formą budzi grozę. That Golden Light cechuje się fatalnym, przesłodzonym i dość infantylnym refrenem i tutaj nawet solo za bardzo niczego nie ratuje.

Thirty Silver to wyborne sola Friedmana i Brodericka i to głównie ich ozdobniki przykuwają tutaj uwagę. Jest jeszcze The Center of the Fire, ale to typowy progressive metal DT. Końcówka w postaci 22-minutowego At Day's End, gdzie na plus są świetne ozdobniki gitarowe Dyka, Mularoni i Polanda i sekcja rytmiczna. Sama konstrukcja kompozycji jednak bardzo słaba, dużo jest pustki, gdzie nic się nie dzieje, rockowych elementów. Coś z SYMPHONY X, coś z DREAM THEATRE, ale można było to zagrać ciekawiej. Tutaj są 22 minuty muzyki, w której nie czuć konkretnego motywu przewodniego i płynności, a zlepek losowych pomysłów z nadzieją, że któryś się przyjmie. Mogły być z tego 3 solidne, może i bardzo dobre kompozycje, wyszła jedna przeładowana, w efekcie czego trochę nijaka.

Bardzo dobre, selektywne brzmienie ze świetnie ustawioną perkusją, za które odpowiada w całości Tommy Hansen.

Gitarzyści spisali się wspaniale, podobnie sekcja, poza paroma wyjątkami kompozycje są dobre, ale to głównie dzięki umiejętnościom gości, którzy dali tutaj sporo od siebie i próbowali tę muzykę urozmaicić. Alder śpiewa dobrze, chociaż słychać, że myślami jest już w FATES WARNING.

W większości nienaganna technicznie płyta, której zabrakło oryginalności, ale przede wszystkim zapadających w pamięć refrenów oraz melodii.

Bez tego, jest to tylko techniczna i poprawna płyta z łatką progressive, może i dobra, ale bez wyrazu.

Ocena: 7.1/10

SteelHammer