Tragedian

[Memorius]

Tragedian - Decimation (2013)

tracklista:

1.Decimation 02:45

2.Escape 04:32

3.Forever 03:38

4.United 04:27

5.Destiny 04:19

6.Inner Silence 03:48

7.As One 02:44

8.Crying in the Rain 04:44

9.Shadows of My Past 03:54

10.Reach for the Sky 03:47

rok wydania: 2013

gatunek: power metal

kraj: Niemcy/Włochy

skład zespołu:

Val Shieldon - śpiew

Gabriel Palermo - gitara
Steve Vawamas - gitara basowa
Max Polon - perkusja

Daniele Bisi - instrumenty klawiszowe

Po wydaniu  w roku 2008 pierwszej płyty TRAGEDIAN Gabriel Palermo do prac nad następną zebrał zupełnie nowy skład, tym razem złożony poza perkusistą wyłącznie z muzyków włoskich. Jako wokalista pojawił się w nim Val Shieldon (ex ORACLE SUN, SIGMA). W ekipie znalazł się znakomity basista Steve Vawamas oraz Daniele Bisi  (Dany All) klawiszowiec i wokalista FOGALORD. Prace nad nowym LP trwały dosyć długo i płyta ukazała się ostatecznie w sierpniu 2013 nakładem wytwórni niemieckiej IceWarrior Records.

Stylistycznie ta płyta łączy stosunkowo mocne riffy gitarowe Palermo z klasycznymi dla włoskiego fantasy flower power  klawiszami  i wysokimi wokalami Vala Sheldona. Nie można odmówić epickości i heroicznego klimatu Escape i jest to znakomite otwarcie zagrane w umiarkowanym tempie. Jest na tej płycie także dużo grania całkowicie wynikającego tylko ze stylistyki włoskiej i niezłe, ale niczym się nie wyróżniające kompozycje takie jak Reach for the Sky, United czy Destiny (słabiutki refren, słabiutki) to niemal kalka z KALEDON i podobnych grup z Italii. As One ostry w gitarze jest nieudany jako próba zbliżenia do obszarów RHAPSODY i tylko solo gitarowe zasługuje tu na uwagę. Słabo także w takim heroicznym fantasy power metalu wypada bezbarwny Shadows of My Past.
Łagodniejsze, bardziej nastrojowe utwory takie jak Forever czy też Inner Silence, mają charakter bardziej klasycznego metalu i są  niezłe muzycznie, ale Val Sheldon chyba trochę za bardzo tu kombinuje progresywnie z wokalną interpretacją i gatunkowo się wydaje to raczej nieokreślone. Na pewno najlepszy spośród takich utworów jest tu poetycki song Crying in the Rain z ażurowym planem drugim tworzonym przez instrumenty klawiszowe i gitarę. Także Shieldon chyba się tu w końcu odnalazł w swojej stylistyce bardziej emocjonalnego, aktorskiego śpiewu.

Partie basu Vawamasa jak zwykle wyborne, zaskakuje także przemyślana dynamiczna perkusja Polona, a klawiszy Bisi po prostu chciałoby się tu usłyszeć jeszcze więcej. Val Shieldon chyba jednak poniżej oczekiwań, a gitarowa robota lidera solidna, ale bez szczególnego błysku. Brzmienie jest znakomite z doskonale wymodelowanym planem klawiszowym, klarowne i czytelne dla każdego instrumentu, a autorem mixu i masteringu jest Uwe Lulis.
Dobrej klasy wykonanie i realizacja nie idą jednak po raz kolejny w parze z samymi kompozycjami, wtórnymi i mało chwytliwymi.


ocena: 6,7/10

new 22.11.2020