Liar Symphony

[Memorius]

Liar Symphony - The Symphony Goes On (2001)

tracklista:

1.A Flying Device 04:46

2.Traveling in Thoughts 03:03

3.The Symphony Goes On 05:25

4.Morbid Future 05:14

5.Revolution 05:03

6.Stairs of Destiny 06:03

7.Black Wish 06:48

8.Power 02:17

9.Free to Live 05:35

10.Home Street Home 06:14

11.Empty Bodies 03:27

12.Old Way 01:45

rok wydania: 2001

gatunek: melodic power metal

kraj: Brazylia

skład zespołu:

Villo Nolasco - śpiew

Pedro Esteves - gitara

Marcos Brandão - gitara basowa

Miro Rocha - perkusja

Vinicius Moure - instrumenty klawiszowe

Być może na świecie LIAR SYMPHONY szczególnie na siebie uwagi nie zwrócił, ale w Brazylii tak, i niemal z marszu ekipa rozpoczęła prace nad drugą płytą, wydaną w roku 2001 także przez brazylijską Megahard Records.

Album "The Symphony Goes On" jest po części odwzorowaniem stylu z debiutu, z nowymi (choć nie do końca oryginalnymi) melodiami i jeszcze większą dawką wirtuozerskiej gry Pedro Estevesa. Jedynie może nastąpił większy zwrot w kierunku głównego nurtu krzepnącego europower metalu, co słychać również w poważnym wzmocnieniu roli instrumentów klawiszowych. Power metalowa potęga gitary wspierana przez delikatny plan klawiszowy święci triumf w szybkim A Flying Device i tu oraz we wszystkich innych kompozycjach także Villo Nolasco potwierdza swój niewątpliwy talent wokalny. Jest tu i wolniejszy, bardziej uroczysty power metal w czystej postaci w udanym Traveling in Thoughts, przypominający heroiczne nagrania zespołów włoskich, jest jednak i w tej kategorii nieco mniej atrakcyjnych kompozycji w stylu KALEDON, HIGHLORD czy THY MAJESTIE, wspomaganych symfonicznymi partiami klawiszowymi, jak tytułowy The Symphony Goes On, czy smutniejszy Morbid Future. Teatralny, symfoniczny, dostojny Stairs of Destiny jest tu jednym z najbardziej wyróżniającym się utworów, mocno w stylu THY MAJESTIE i to jest kontynuowane w Black Wish z kapitalnym natarciem speed power i licznymi inkrustacjami i ornamentacjami, dodającymi tej fantasy heroic kompozycji dodatkowego dramatyzmu i atmosfery.
Esteves eksponuje swój talent w kompozycji instrumentalnej i okraszonej pewnymi progresywnymi elementami, po części mrocznej Revolution i jest to doskonały i pełen dramatyzmu utwór. Wzorem ekip włoskich daje nieco poetyckiej łagodności w krótkim Power oraz w pierwszej części Free to Live, który potem niespodziewanie rozwija największą prędkość na płycie. Inna sprawa, że trochę się porywają na styl RHAPSODY w partiach operowych, a to jest zawsze bardzo niebezpiecznie dla naśladowcy. Dlatego patetyczny song Home Street Home wypośrodkowany pomiędzy power metalem, a classic heavy w pięknej części instrumentalnej z solem gitarowym jest jednak bardziej interesujący. Jest także przykładem podobnych uroczystych songów na brazylijskich albumach power metalowych, także znacznie bardziej znanych ekip z kręgu progressive power. A co do zakończenia, to trudno sobie wyobrazić bardziej włoski finał w stylu KALEDON, niż akurat w tym przypadku udanym Empty Bodies.

Kierując się w stronę głównego nurtu włoskiego flower power, LIAR SYMPHONY przeszczepił ten styl na rodzimy grunt, grając lepiej od średniej grupy tych ekip z Italii, jednak nieco zatracił swoją własną, wypracowaną na debiucie tożsamość.
Także jeśli chodzi o samo brzmienie, które w ramach gatunku jest dobre, ale na kolana nie powala. Trochę płasko, trochę zbyt nieśmiało w ekspozycji symfonizacji i partii klawiszowych.
Niestety, po wydaniu tego albumu nastąpił częściowy rozpad zespołu, odeszli tak ważni jego członkowie jak Villo Nolasco i Vinicius Moure. Przez pewien czas wydawało się, że to koniec LIAR SYMPHONY, jednak Esteves zdołał ten kryzys przezwyciężyć.

ocena: 8/10

new 28.02.2021