Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Tunes of War (1996)



Tracklista:
1. The Brave (Intro) 02:24     
2. Scotland United 04:35       
3. The Dark of the Sun 04:32     
4. William Wallace (Braveheart) 05:01     
5. The Bruce 06:57       
6. The Battle of Flodden 04:04     
7. The Ballad of Mary (Queen of Scots) 05:00       
8. The Truth 03:50       
9. Cry for Freedom (James the VI) 03:16       
10. Killing Time 02:52       
11. Rebellion (The Clans Are Marching) 04:05     
12. Culloden Muir 04:05       
13. The Fall of the Brave (Outro) 01:58

Rok wydania: 1996
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Uwe Lulis - gitara
Tomi Göttlich - bas
Stefan Arnold - perkusja

Z kolejną płytą GRAVE DIGGER uwinął się bardzo szybko, bo była już gotowa w 1997 roku i wydana została przez GUN Records 25 kwietnia.

To historyczna płyta dla GRAVE DIGGER, bo dołączył tutaj znany chociażby z niedocenionego WALLOP perkusista Stefan Arnold, który pozostanie wieloletnim członkiem grupy, ale i dla sceny niemieckiej.

Scotland United to klasyczne otwarcie, tak jak The Dark of the Sun stanie się klasycznym fundamentem zespołu jeśli chodzi o średnie tempa z chóralnymi refrenami, które jednak nie są jeszcze tak dopracowane, ale na to przyjdzie czas.

Stefan Arnold oczywiście w tak szybkim graniu odnajduje się bez problemu i słusznie ten instrument został bardziej wyeksponowany, nawet ma szansę na drobny popis w niezłym Culloden Muir i selektywność brzmienie jest bardzo dobrze pokazana w dramatycznym, ciężkim i marszowym The Bruce, który jednak mógł być krótszy.

Niestety samych klasyków tutaj nie ma i to był jeszcze czas, kiedy GRAVE DIGGER sprawdzało, na co może sobie pozwolić. I tak oto pojawiają się dość miałkie ballady, bezbarwne i bez stylu jak The Ballad of Mary, w którym próbują konkurować z BLIND GUARDIAN i wypada to bardzo poprawnie. Chris Boltendahl chyba ma też kompleks Kaprala i faktem jest, że bez ACCEPT by nie było Niemiec i Teutońskiego Metalu, tylko czy muszą powstawać utwory tak miałkie jak The Truth, w których próbuje upodobnić się do niepowtarzalnego Udo? A Killing Time jest niestety niewiele lepsze i do konceptu zupełnie nie pasują.

Rebellion (The Clans Are Marching) to już klasyka i bez tego najprawdopodobniej by nie było REBELLION.

Brzmienie jest klasycznie niemieckie, czyli dobre. Ten album jednak pokazuje brak drugiej gitary i jaki potencjał miałaby ta muzyka z dwiema pokazali PARAGON i REBELLION właśnie.

Boltendahl w formie bardzo dobrej, choć jeszcze zapatrujący się w Udo. Uwe Lulis gra dobrze i pokazuje się od dobrej strony, serwując bardzo dobre sola w Rebellion i skromne ozdobniki w innych kompozycjach.

Solidna, jeszcze poszukująca i trochę nierówna płyta, ale złota era GRAVE DIGGER właśnie się zaczyna, a mankamenty zostaną poprawione na kolejnej płycie.

Ocena: 7.9/10

SteelHammer