Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Knights of the Cross (1998)



Tracklista:
1. Deus lo Vult 02:28     
2. Knights of the Cross 04:35       
3. Monks of War 03:38     
4. Heroes of This Time 04:10     
5. Fanatic Assassins 03:40
6. Lionheart 04:33     
7. The Keeper of the Holy Grail 05:57     
8. Inquisition 03:47     
9. Baphomet 04:12     
10. Over the Sea 03:51     
11. The Curse of Jacques 04:52     
12. The Battle of Bannockburn 06:42

Rok wydania: 1998
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Uwe Lulis - gitara
Jens Becker - bas
Stefan Arnold - perkusja
H.P. Katzenburg - instrumenty klawiszowe

Po dwóch latach koncertowania, przyszedł czas na napisanie dalszej części sagi o średniowieczu, która jest też pierwszą dla nowego basisty Jens Becker, znanego z RUNNING WILD, a dołączył jakiś czas po niezbyt udanym projekcie X-WILD. To również pierwsza płyta klawiszowca H.P. Katzenburg, który miał już szansę współpracować z grupą jako gość na Tunes of War oraz trasie koncertowej.

Knights of the Cross. Hymn, absolutny, totalny klasyk i jeden z najbardziej rozpoznawalnych i zapadających w pamięć refrenów GRAVE DIGGER. Grają tutaj jak wspaniale naoliwiona maszyna, z bardzo dobrymi solami gitarowymi Lulisa oraz potężną pracą sekcji rytmicznej. A nad wszystkim bojowy i dumny Boltendahl, jak dotąd w najlepszej dyspozycji. Absolutne zniszczenie i GRAVE DIGGER potrafi grać przebojowo w wolniejszych tempach.

Oczywiście to nie jest album tylko marszowych temp i bardzo szybki Monks of War to definicja teutońskiego i muzyki Zagłębia Ruhry, dla fanów ACCEPT jest Fanatic Assassins i Heroes of This Time, ale na tle morderczego Lionheart wypadają blado, nie mówiąc o chóralnym i szorstkim The Keeper of the Holy Grail. Przez te dwa lata zespół się rozwinął, najbardziej to słychać jednak w grze Uwe Lulisa. Melodie są zagrane ze znacznie większą energią, a sola są znacznie ciekawsze i bardziej rozbudowane, Inquisition zabija, podobnie rozpędzony Over the Sea dobrze pokazują, jak bardzo się rozwinął. To jednak płyta Boltendahla i każdy musi znać swoje miejsce i wolny The Curse of Jacques nie pozostawia co do tego wątpliwości. Jak długą drogę przeszedł zespół i jak duży krok zrobili od Tunes of War pokazuje The Battle of Bannockburn, pełen heavy metalowej energii. Bardzo dobre zakończenie, choć przedłużenie sztuczne.

Ponownie spotykają się tutaj Suno Fabitch i John Cremer, tworząc sztandarowe brzmienie GRAVE DIGGER i Niemiec, z mocną perkusją i soczystą gitarą. Dodatkowy plus za pulsujący bas i wybornie brzmiące gitary akustyczne.

Historyczna płyta i bardzo ważna dla zespołu, ale i sceny niemieckiej, na której będzie stać dyskografia nie tylko GRAVE DIGGER. Może i nierówna, ale są tutaj bez wątpienia jedne z największych hitów.

Album oczywiście został bardzo ciepło przyjęty i często zajmuje zaszczytne pierwsze miejsce, jeśli chodzi o dyskografię zespołu.

Absolutnie zasłużenie.

Ocena: 8.6/10

SteelHammer