Witch Cross

[Memorius]

Witch Cross - Angel of Death (2021)

tracklista:

1.Tempus Mori Est 01:27

2.Angel of Death 04:09

3.Marauders 05:03

4.Evil Eye 03:47

5.The Chosen One 05:52

6.Phoenix Fire 03:48

7.Siren's Song 05:58

8.Eye of the Storm 04:19
9.Last Rites 04:54
10.Warrior 04:58

rok wydania: 2021

gatunek: heavy metal

Kraj: Dania

skład zespołu:

Kevin Moore - śpiew

Mike Wlad (Michael Koch) - gitara

Paul Martin ( Poul Martin Nielsen) - gitara

Little John Field (Jan Normark Petersen) - gitara basowa

Jesper Haugaard - perkusja

Przypomniał o sobie WITCH CROSS z Kopenhagi i to niemal w tym samym składzie co w roku 2013, tyle że z nowym perkusistą Jesperem Haugaardem, który występuje w zespole od 2016. Cieszy obecność Kevina Moore, bo na poprzedniej płycie zaśpiewał bardzo dobrze. High Roller Records wydał nową muzyczną propozycję Duńczyków w czerwcu.

WITCH CROSS pozostaje w kręgu tradycyjnego heavy metalu, choć tym razem inspiracje są nieco szersze i sięgają nawet klimatów muzycznych MERCYFUL FATE czy KING DIAMOND w ciekawie zaaranżowanym (wysokiej klasy partia instrumentalna) Marauders. Dominuje jednak klasyczny heavy metal lat 80tych w tempach średnich i do tego gatunku należą dobrze prezentujący się tytułowy Angel of Death oraz Evil Eye, pełen atrakcyjnych gitarowych ozdobników Kocha, a także dosyć ostry w ciętych zagrywkach gitarowych Eye of the Storm.

Łagodnie się prezentują we wstępie do The Chosen One, jednak i tutaj nie mamy do czynienia z balladą w stylu AOR, jest tradycyjny heavy metal w bojowym stylu, urozmaicony ciętymi solami gitarowymi. W pewnym sensie bardziej to amerykańskie niż europejskie jednak. Za to na pewno europejsko i rycersko-folkowo prezentuje się Phoenix Fire i jest to utwór żywy, zagrany z dużą energią i wyróżniający się zgrabnie poprowadzoną melodią zarówno zwrotek jak i refrenu. Najdłuższy Siren's Song to utwór pełen sentymentalnego dramatyzmu, mocny zarazem i poetycki, utrzymany w średnim tempie i dostojny. Może to, że w pewnym momencie przechodzi w szybki galop zaskakuje i rozbija klimat, ale sola gitarowe wynagradzają to i następuje powrót do spokojnego rozgrywania wszystkiego w epickim stylu. Last Rites ma bardzo ciekawą, z lekka zadumaną melodię i refren, który można uznać za najbardziej rozpoznawalny i przebojowy na tej płycie. Na końcu znajduje się Warrior i taki tytuł zawsze wiele obiecuje. Faktycznie, to najbardziej heroiczno-rycerski utwór na tej płycie, w najbardziej klasycznej tradycji lat 80tych w ramach stylu z pięknymi ozdobnikami gitary solowej i pełnym elegancji epickiej wokalem. Dystyngowana wolna część instrumentalna dodaje powagi i dostojności.

Koch jako producent zaprosił do współpracy Mistrza Jacoba Hansena w opcji masteringu i oczywiście procentuje to świetnym brzmieniem. Mruczy bas, syczą blachy, gitary mają głęboki ton z pewną dawką wyważonej ostrości, a klarowność całości uwypukla się w łagodniejszych, mniej intensywnych gitarowo fragmentach.

Istotne jest to, że to album wyrównany, bez słabych momentów, nawet jeśli porywających momentów za wiele nie ma. Do tego świetnie śpiewa Kevin Moore, a gitarzyści grają elegancko i miejscami kunsztownie. Bardzo dobra płyta z tradycyjnym heavy metalem. Wypada się tylko cieszyć, że ta ekipa nagrała po latach taki solidny album.

ocena: 8/10

new 28.09.2021