Praying Mantis

[Memorius]

Praying Mantis - The Journey Goes On (2003)

tracklista: (wydanie Frontiers Records)

1.Tonight 6:29

2.The Escape 6:40

3.The Journey Goes On 5:59
4.Silent War 4:21

5.Beast Within 5:17

6.Hold On For Love5 :12

7.If Tomorrow Never Comes 6:39

8.Lost World 4:55

9. The Voice 5:47

10.Naked (2003 Re-Recorded Version) 8:10

rok wydania: 2003

gatunek: melodic heavy metal/AOR

kraj: Wielka Brytania

skład zespołu:

Chris Troy - gitara basowa

Dennis Stratton - gitara

Tino Troy - gitara, instrumenty klawiszowe

Martin Johnson - perkusja

oraz

Doogie White - śpiew

John Sloman - śpiew (1, 5, 9)

Odejście O'Hora, a także Bislanda w roku 2001 wymusiło kolejne zmiany w składzie PRAYING MANTIS. Perkusistą został mało znany Martin Johnson, natomiast z obsadą wokalu problem był większy, ponieważ zespół przekonał się jak ważną rolę najwyższej klasy śpiew odgrywa w jego muzyce. Ostatecznie do nagrania kolejnego albumu zaproszono na prawach muzyków sesyjnych dwie wielkie gwiazdy - Johna Slomana (ex URIAH HEEP) oraz Doogie White'a , który występował już wcześniej w tym zespole na trasie promującej album "Predator in Disguise".
Album został nagrany i wyprodukowany w Londynie, a mastering wykonał słynny Patrick Bird. Płyta ukazała się w marcu 2003 w Europie nakładem Frontiers Records, a w Japonii przedstawił ją Canyon.

Rozpoczęcie tego albumu jest nieprawdopodobne. Takiego hita jak Tonight zespół już dawno nie zaprezentował. Elegancja AOR, fenomenalna melodia w opcji melodic heavy metal, kapitalna gra gitarzystów i Sloman, po prostu wspaniały. Sloman wziął udział w nagraniach zupełnie bez kompleksów i śpiewa wszystkie trzy kompozycje jak natchniony. Chyba więcej tu serca i talentu włożył niż White. Pięknie zaśpiewał romantyczny song Beast Within, obudowany planem klawiszowym oraz szybszy, rytmiczny lekko funkujący The Voice, ten utwór jest jednak mniej atrakcyjny w kategorii AOR. Trzeba przyznać, że ogólnie początek albumu jest wyborny, bo po Tonight wchodzi  White z The Escape z przepięknym delikatnym refrenem z wielogłosowymi harmoniami wokalnym. To jedna z łagodniejszych kompozycji na tym albumie i na pewno o mniejszym ładunku poetyki rock/metalowej  i z mniejszym rozmachem zrobiona niż tytułowy The Journey Goes On, choć partie wokalne są bardzo pastelowe. Silent War jest bliższy melodic heavy metalowym standardom i po raz kolejny w umiarkowanym tempie prezentują piękną melodię z gładkim jak jedwab refrenem z chórkami oraz pełnymi rockowego żaru zagrywkami solowymi gitarzystów. Jest to na pewno album romantyczny. Eksponują go w prostym, niemal pop rockowym Hold On For Love, który przypomina najwcześniejsze kompozycje AOR z przełomu lat 70tych i 80tych w amerykańskiej raczej odmianie. No, taki słabszy zdecydowanie moment tego albumu. Jednak gdy romantyzm obudowany jest gitarą akustyczną If Tomorrow Never Comes jest ponownie magicznie i White czaruje tu dodatkowo równie skutecznie jak gitary w tle. Łagodnie, delikatnie... Ten manewr z gitarą akustyczną i tłem para symfonicznym powtórzony został w Lost World z mocniejszym, zapadającym w pamięć refrenem przecinającym pastelowe pasaże zwrotek. Grupa umieściła także na płycie nową wersję Naked, który to utwór nie znalazł się na wszystkich wersjach płyty poprzedniej. Tu zaśpiewał White i zaśpiewał dobrze, ale chyba jednak O'Hora był w tej kompozycji bardziej przekonujący.

Trzeci wysokiej klasy  album PRAYING MANTIS, choć jednak dopiero na miejscu trzecim. Niestety w tej kategorii ostatni. W roku 2005 odchodzi Stratton i od tego czasu grupa w zmieniających się zestawieniach nagrywa od czasu do czasu albumy z melodyjnym rockiem.

ocena: 8,5/10

new 21.11.2021