Sound Storm

[Memorius]

Sound Storm - Vertigo (2016)

tracklista:

1.Vertigo 01:17

2.The Dragonfly 06:17

3.Metamorphosis 05:01

4.Forsaken 05:32
5.Original Sin 05:58

6.The Ocean 05:34

7.Spiral 04:00

8.Gemini 06:06

9.Alice 03:46
10.The Last Breath 07:59

Rok wydania: 2016

gatunek: symphonic power metal/progresive power metal

kraj: Włochy

skład zespołu:

Fabio Privitera - śpiew

Valerio Sbriglione - gitara

Rocco Mirarchi (Sascha Blackice) - gitara

Massimiliano Flak - gitara basowa

Alessandro Bissa - perkusja

Elena Crolle - instrumenty klawiszowe, orkiestracje, pianino

Gdy skład zespołu uzupełnił znany z BEJELIT wokalista Fabio Privitera, mocno zreformowany już wcześniej SOUND STORM mógł przystąpić do nagrania trzeciej płyty, wydanej w grudniu 2016 przez Rockshots Records. Z poprzedniej ekipy pozostał tylko lider Valerio Sbriglione i Massimiliano Flak. Zadebiutował gitarzysta Rocco Mirarchi (Sascha Blackice), perkusistą został znakomity Alessandro Bissa (ex VISION DIVINE), a instrumenty klawiszowe przejęła po Alessandro Muscio Elena Crolle.

Album tym razem zawiera muzykę znacznie łagodniejszą niż poprzednia, bez gitarowego huraganu, bez zmasowanych growli i screamo, ze znacznie bardziej stonowanymi partiami klawiszowymi, bez melodic black naleciałości. Powstał melancholijny, często bardzo nastrojowy mix typowo włoskiego, symfonicznego metalu z elementami progressive power ze spokojną wokalną narracją Fabio Privitera. W tym stylu bardzo dobrze prezentuje się już na początku The Dragonfly, dając nadzieję na ciekawą, także pod względem melodii podróż po symfonicznych krainach Italii.  Monumentalny i patetyczny song Original Sin pięknie zaśpiewany przez Fabio Privitera w asyście chórów także wypada bardzo okazale. Podtrzymują zainteresowanie w zagranym w wolnym tempie, z elementami dark  (także wokalach) The Ocean. Tu bardzo mocno ten włoski styl power fantasy jest zaznaczony i wywodzi się w prostej linii od muzycznych koncepcji RHAPSODY w mocniejszej oprawie. Chóry wykonały Spiral i jednak tu głównego wokalisty trochę brakuje, bo bez niego się to dłuży w pomyśle na dwie minuty, rozciągniętym do czterech. Alice, zbudowany na podobnym fundamencie aranżacyjnym jest bardziej symfonicznie zaangażowany, ale również przeciętny. Nie zawsze jednak stają na wysokości zadania, jeśli chodzi o melodie i Metamorphosis oraz Gemini, to są ogólnie niezbyt interesujące, powszednie dla stylistyki włoskiego progressive power, tym bardziej że symfonicznie ubogie.

Grając nieco agresywniej (Forsaken) nie wnoszą do gatunku tyle, co na na poprzedniej płycie, a zmienne tempa i motywy melodyczne, przypominające teraz trochę styl VISION DIVINE, wydają się wtórne. Wreszcie, na koniec po prostu autentycznie urzekają w fantastycznym, pełnym tajemnic, klimatu, z kapitalnym motywem gitarowym, rozbudowanym The Last Breath. Poruszający, pompatyczny, dramatyczny, pięknie się rozwijający i dążący finałowi. Coś pięknego, jedna z najlepszych włoskich kompozycji tego rodzaju. Wzrusza, wzrusza...

Z pewnością grupa po raz kolejny pokazała się jako nad wyraz zgrana, a Privitera spełnił pokładane w nim nadzieje z nawiązką, lecz indywidualnie nikt jakoś nie błyszczy, nawet znany ze swych finezyjnych partii Bissa, no może poza tymi z The Last Breath. Mix i mastering wykonał mistrz z Holandii Joost van den Broek (ex AFTER FORVER), który tu stworzył sound idealnie podkreślający klimat muzyki, z planem symfonicznym umiejętnie ustawionym tuż za gitarami i często się z nimi przeplatający.

W roku 2018 odchodzi Fabio Privitera i grupa stawia na duet mieszany Chiara Tricarico (MOONLIGHT HAZE, ex TEMPERANCE) i Andrea Racco ( ETHERNA, OPENING SCENERY). Na razie tylko singiel "To the Stars" (2018), ale pewnie coś za tym pójdzie kiedyś...

ocena: 7,2/10

new 28.03.2022