Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Excalibur (1999)



Tracklista:
1. The Secrets of Merlin 02:38     
2. Pendragon 04:20     
3. Excalibur 04:45     
4. The Round Table (Forever) 05:10     
5. Morgane le Fay 05:16       
6. The Spell 04:38       
7. Tristan's Fate 03:38       
8. Lancelot 04:45       
9. Mordred's Song 04:00     
10. The Final War 04:02       
11. Emerald Eyes 04:04       
12. Avalon 05:50

Rok wydania: 1999
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Uwe Lulis - gitara
Jens Becker - bas
Stefan Arnold - perkusja
H.P. Katzenburg - instrumenty klawiszowe

Na finał Trylogii Wieków Średnich nie trzeba było czekać długo i przygotowana została już w roku 1999, ponownie nakładem GUN Records.

Tym razem concept album jest o legendach arturiańskich, opowiedzianych w czysto teutońskim stylu.
Jest ostro, jest surowo, jest teutońsko w Pendragon i prostota tej kompozycji i refrenu to definicja niemieckiego, topornego heavy metalu, z bardzo konkretnym solem Lulisa. Wiekopomnym dziełem jednak na zawsze pozostanie Excalibur, który jest definicją stylu i wizytówką zespołu. Styl tak dobry, że powtarza się z różnym skutkiem na tym albumie, ale najlepiej poza tytułowym wychodzi to w The Final War, wściekłym i teutońskim jak ACCEPT. The Round Table (Forever) to solidne połączenie ACCEPT metalu z dodatkiem epiki. Znaczna poprawa względem Tunes of War i Heart of Darkness jest słyszalna. Morgane le Fay to kontynuacja pomysłu zaczerpniętego Lionheart z czystymi śpiewami i niestety w tym stylu przeciętnie wypada wolniejszy The Spell. To nawiązanie to powolnego i mrocznego heavy metalu Heart of Darkness, w pewnym stopniu do tego jeszcze wrócą, ale z jeszcze gorszym skutkiem. Znacznie lepiej sprawdzają się w szybszych kompozycjach i Tristan's Fate nie zawodzi. Prosty, nośny refren, dobrze zaznaczona melodia, ale z tych szybszych najsłabiej Mordred's Song. Talerze świetne, chociaż solo to bardziej wariacja na temat ACCEPT i chęć powrotu do lat 80.

Emerald Eyes to ballada, w której elementy metalowe są skromne, wokalnie to jest dobre, ale orkiestracje i refren są niestety zbyt przesłodzone i momentami kiczowate. Znacznie lepiej wypada to w drugiej połowie, ale ten minimalizm Heart of Darkness czy nawet grup gothic metalowych jest przesadzony.

Avalon to ACCEPT z rozmachem GRAVE DIGGER, najgorzej jednak wypadają elementy BLIND GUARDIAN. Brzmi to bardzo amatorsko, dziecinnie i ogólna tego realizacja jest wstydliwa. Kontrast, który strasznie gryzie i był zbędny.

Niektóre wydania miały jeszcze bonus w postaci Parcival, ale to tylko dobry teutoński heavy metal i słabsza wersja Excalibur.

Potężne, surowe brzmienie bez kompromisów autorstwa Suno Fabitch, Uwe Lulis i Rogera Liana i jest to sound, który będzie towarzyszył GRAVE DIGGER przez wiele lat. Znakomite ustawienie sekcji i świetny, metaliczny bas.

W 2000 roku z zespołu odszedł Uwe Lulis, który w 2001 roku stworzył konkurencyjny zespół, REBELLION.

Album pełen energii i dobrych pomysłów, który był świetnym zakończeniem millenium i trylogii. I jak się okazało, końcem pewnej epoki dla samego GRAVE DIGGER.

Ocena: 8.6/10

SteelHammer