Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Return of the Reaper (2014)



Tracklista:
1. Return of the Reaper 01:16     
2. Hell Funeral 03:01     
3. War God 03:46     
4. Tattooed Rider 04:03     
5. Resurrection Day 02:58     
6. Season of the Witch 05:04       
7. Road Rage Killer 03:18     
8. Grave Desecrator 04:22       
9. Satan's Host 02:56     
10. Dia de los Muertos 04:15     
11. Death Smiles at All of Us 03:52     
12. Nothing to Believe 04:33

Rok wydania: 2014
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Axel Ritt - gitara
Jens Becker - bas
Stefan Arnold - perkusja
H.P. Katzenburg - instrumenty klawiszowe

Clash of the Gods poza większą swobodą Ritta niewiele sobą reprezentował i entuzjazm wzbudził jedynie u największych fanów, którzy wybaczą wszystko.

Tradycyjnie, dwa lata później, Grabarz uderza ponownie, 11 lipca 2014 roku, ponownie nakładem Napalm Records.

Jeszcze więcej swobody u Ritta, można nawet oskarżyć GRAVE DIGGER o ciągoty w stronę DOMAIN (Resurrection Day), ale refren i Boltendahl nie pozostawiają wątpliwości, że to nadal GRAVE DIGGER. Ten sam, toporny, inspirowany ACCEPT. Hell Funeral to pełen teutońskiej energii GRAVE DIGGER w bardzo dobrym wydaniu, podobnie jak toporny War God. IRON SAVIOR i SINNER krążą gdzieś w Tattooed Rider i mieści się w granicach dobrego smaku, ale Season of the Witch to już średnio udana próba podpięcia się pod reaktywowany ACCEPT i to jest poziom niestety co najwyżej przeciętnego Blind Rage, ale bazują tutaj na pomysłach ze Stalingrad.

Znacznie lepiej wypadają w prostym heavy metalu i Road Rage Killer to są tempa, przy których GRAVE DIGGER powinien pozostać. Może niewiele jest tutaj świeżego, ale na pewno zagrane bardziej przekonująco od Grave Desecrator, w którym razi fatalny refren. Szkoda Satan's Host, bo melodia główna jest udana i czuć ducha niepoprawnego politycznie MOTORHEAD.

Kolejnym niesmacznym żartem jest Dia de los Muertos i to jest raczej wspomnienie DIGGER. Muzyka dla niemieckich pastuchów, którym po pełnym tankowaniu jest bez różnicy, co słyszą i może nawet nie usłyszą zlepku FREEDOM CALL, GRAVE DIGGER i IRON SAVIOR w Death Smiles at All of Us, ale na pewno zapomną o przesłodzonej, przyjaznej radiu balladzie Nothing to Believe.

Mocny sound wybijający zęby i słychać, że to zabieg celowy, aby Hell Funeral przykuwał uwagę, ale od połowy zaczynają już wytracać na tempie i zaczyna się schodzenie do trzeciej ligi głębokiego niemieckiego zaplecza i grup pokroju X-WILD.

Krok w dobrą stronę w porównaniu do Clash of the Gods, ale ten powrót Grabarza trudno uznać za sensację. Co najwyżej wyrachowany chwyt marketingowy.

Przynajmniej okładka autorstwa Gyula Havancsáka jak zwykle wspaniała i bez rozczarowań.

Ocena: 7/10

SteelHammer