Tierra Santa

[Memorius]

Tierra Santa - Apocalipsis (2004)

tracklista:

1.Nerón 04:47
2.Apocalipsis 03:33

3.Nací siendo libre 04:03

4.Tu misión 05:04

5.Kamikaze 03:08

6.Rumbo a las estrellas 04:10

7.La ira del cielo 03:33

8.El grito de la tierra 03:30

9.Soñar con ella 03:20

10.Esta tierra es mía 04:04

11.Hermano del viento 02:36

rok wydania: 2004

gatunek: heavy metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Ángel San Juan - śpiew, gitara

Arturo Morras - gitara

Roberto Gonzalo - gitara basowa

Iñaki Fernández - perkusja

Mikel G. Otamendi - instrumenty klawiszowe

Z nowo pozyskanym klawiszowcem Mikelem G. Otamendi TIERRA SANTA nagrała album "Apocalipsis", który pojawił się nakładem Locomotive Recoirds we wrześniu 2004 roku.

Tak dosyć się to nietypowo zaczyna, od wstępu klawiszowego do Nerón w stylu Tony Carey'a z Tarot Woman RAINBOW i nawet pewne echa stylu RAINBOW tu słychać, choć potężny refren jest najbardziej klasyczny dla TIERRA SANTA. Melodyjny, epicki i heroiczny TIERRA SANTA. Co tu jednak robi zagrany w niemieckim, dosyć siermiężnym stylu Apocalipsis? Nie, no melodia jest po prostu tylko dobra. Gdzieś zniknął IRON MAIDEN. Jest za to znowu dosyć twardy i nawet podchodzący pod niemiecki hard'n'heavy styl rozgrywania ogólnie łagodnego Nací siendo libre. Jakoś epickość wyparowała... Fajny, rock/metalowy kawałek, tyle że może powinni to zostawić ekipie BARON ROJO? W roku następnym znacznie lepiej w średnich tempach grał melodyjny heavy metal WARCRY. Potem się coś zaczyna ruszać w Tu misión, jest nawet jakby lekko progresywnie w tych gitarowych aranżacjach i dobry refren, ale czy to granie nie pasuje bardziej do EDEN?
Potężny, speedowy heavy/power metalowy atak wydaje się jak na możliwości TIERRA SANTA nieco zbyt prosty, jednak refren, zadziorny i melodyjny, jest w pełni satysfakcjonujący. Zaskakuje granie typowego AOR w Rumbo a las estrellas i jest dobrze, tylko dobrze. Druga część albumu składa się z kompozycji zwartych, krótkich, o tradycyjnym heavy metalowym charakterze i w tej kategorii rytmiczny La ira del cielo jest przyjemny w odbiorze, jednak nawet jak na rok 2004, to ten refren wydaje się w melodii dosyć wyeksploatowany w sferze latino metalu. W końcu jakieś zniszczenie musi nadejść w szybszych tempach. Nadchodzi w wybornym El grito de la tierra i znów pytanie - nie można było tak wcześniej? W wolniejszym Soñar con ella już niemal od początku wiadomo, że będzie bardzo dobry melodic heavy i taki jest, wyważony, lekko melancholijny, pełen układnej elegancji i rzewnych solówek. Esta tierra es mía i wreszcie coś ze stylistyki IRON MAIDEN, przynajmniej we wstępie i potem jeszcze w połowie. Ogólnie numer i tak znakomity, na poziomie El grito de la tierra, dynamiczny, zagrany z wielką pewnością siebie i ozdobiony wycyzelowanymi ornamentacjami gitarowymi. Ekstraklasa TIERRA SANTA. Niedługi balladowy song Hermano del viento z gitarami akustycznymi to bardziej wokalno - instrumentalne outro niż realny utwór romantyczny o większym znaczeniu...

Raz lepiej, raz gorzej, nigdy źle, więc ostatecznie TIERRA SANTA nagrywa bardzo dobrą heavy metalową płytę, która jednak w porównaniu z rozmachem i bogactwem albumów poprzednich jest raczej takim uboższym krewnym...

Gitarzyści tym razem nie pokazali niczego nadzwyczajnego, klawisze Mikela dawkowane są nad wyraz skąpo i tak na dobrą sprawę nie bardzo można tu ocenić jego wkładu i możliwości. Bryluje będący w świetnej formie głosowej Ángel San Juan i to on, nieraz w udany sposób, maskuje niedostatki kompozycyjne w niektórych utworach. Bracia San Martin sound gitar wzmocnili, klawisze cofnęli, perkusję uczynili bardziej grzmiącą, bas mocno punktuje. Wzorcowy classic metalowy sound, bez dwóch zdań wzorcowy.

Czy jest to album przełomowy w stylistyce TIERRA SANTA? W pewnym stopniu tak, ale wyciągać zbyt daleko idących wniosków nie należy.

ocena: 8/10

new 30.07.2022