Adgar

[Memorius]

Adgar - Seguimos en pie (2006)

tracklista:

1.Resurgir 01:03

2.Asesinos de un Dios 04:44

3.Joven es la noche 04:28
4.Mi gloria 06:30

5.Preludio 00:59

6.Esa mirada triste 03:14

7.Obertura del sol 00:37

8.Eclipse 05:02

9.19 de noviembre 05:37

10.Seguimos en pie 06:55

11.Amigo del viento 04:34

12.Mírame 05:25

13.Volverás 06:45

14.Leyenda del rock 07:15

15.Requiem 01:40

16.Amigo del viento (acoustic version) 05:31

rok wydania: 2006

gatunek: power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu :

Ángel Rubin Revuelta - śpiew

Javier Ochoantesana Sánchez - gitara, śpiew

Armando De Pablo Lavín - gitara

Tomás Álvarez González - gitara basowa

José Luis Cabarga - perkusja

oraz:

José María García del Cerro - instrumenty klawiszowe

Miguel Herrero - instrumenty klawiszowe

ADGAR zreorganizował swój skład zmieniając sekcję rytmiczną i nagrał drugi album, wydany przez Santo Grial Records w listopadzie 2006.

Już nie oglądają się na scenę niemiecką, grają swoje, iberyjski heroiczny power metal i grają nieraz po prostu zachwycająco, wreszcie jak należy, wykorzystując niewątpliwy potencjał gitarzystów i na pewno lepszej niż poprzednio sekcji rytmicznej. Te kompozycje tryskają mnogością różnych pomysłów, są w ciekawy sposób nieprzewidywalne, a przy tym atrakcyjne pod względem melodii - no bo przecież w Mi gloria sieją absolutne zniszczenie! Ángel Rubin także jest lepszy, rozkrzyczany dramatycznie w udanych wysokich partiach. Pozostał ich znak rozpoznawczy - bardzo szybkie speed/power ataki, pojawiające się nagle, ale w sensownych miejscach i przez to heroiczne Asesinos de un Dios i Eclipse (kapitalny numer!) nabierają dodatkowego kolorytu i mocy. Do tego naprawdę te melodie, szczególnie refrenów, są najwyższej klasy, jak zagranym bardziej miarowo Joven es la noche. Może tylko tego "łooo" jest w backing wokalach nieco za dużo. A pieśń barda Esa mirada triste jest na pewno pieśnią barda andaluzyjskiego. I urocze gitary akustyczne w balladowym songu 19 de noviembre... Nawet nieco amerykańskiego stylu w dynamicznym power metalowym Seguimos en pie i tu się przypominają lata 80te USPM. A w porywającym, rozpędzonym jak huragan Amigo del viento zaśpiewał gościnnie legendarny Pacho Brea i jest moc w duetach i dynamit w gitarach. Mordercze solo Javiera Ochoantesana!

W ostatniej części albumu znalazło się kilka dłuższych utworów i rozpoczyna ją rytmiczny, melodyjny iberyjski Mírame, zwiewny, bezpretensjonalny i zagrany bez zbędnych komplikacji, ale "Marsz turecki" tu wpleciony został kapitalnie. Volverás jest tradycyjnym heavy metalem w dosyć wolnym miarowym tempie, mocno akcentowany basem. Kompozycja nawiązuje do stylistyki rock/metalu hiszpańskiego z lat 80tych i to nie jest złe, ale na tym albumie wypada trochę obco, poza główną muzyczną ideą. Niemniej, popisy gitarzystów w rozbudowanej partii instrumentalnej są godne szacunku. W pełni power metalowy, ze speedowymi wtrąceniami jest Leyenda del rock i pewnie ten jeden jedyny raz mocno przewijają się jeszcze wpływy helloweenowskiego metalu, ale także neoklasycznego (wspaniałe solo gitarowee Alberto Rionda) i heroicznego fantasy w manierze włoskiej. Euro power metal w czystej postaci.

Mix i mastering wykonał Javi Ochoantesana wspólnie z Mistrzem Alberto Rionda z AVALANCH. Ekstraklasa produkcji, brzmienie znakomicie zbalansowane.

Album kilku gatunkowych inspiracji, album gitarzystów i zaskakujących zwrotów muzycznej akcji. Wartościowy i dostrzeżony, także w Ameryce Łacińskiej, gdzie doczekał się reedycji w roku 2008 przez Moon Records z Meksyku.

ocena: 9,2/10

new 31.07.2022