Azeroth

[Memorius]

 Azeroth - II (2008)

tracklista:

1.Randall Flagg 06:10

2.El mandato 04:44

3.A través de las puertas / La verdad 06:00

4.Eco de la oscuridad 05:56

5.Soy 04:20

6.La potestad de la muerte 03:57

7.The Mummers' Dance (Loreena McKennitt cover) 04:24

8.Dios, sangre, petróleo 02:47

9.Entre sombras 04:04

10.Postergada 06:12

11.Sign of the Hammer (Manowar cover) 04:19

rok wydania: 2008

gatunek: power metal

kraj: Argentyna

skład zespołu:

Diego Valdez - śpiew

Pablo Gamarra - gitara

Juan Manuel Villagra - gitara
Fernando Ricciardulli - gitara basowa, instrumenty klawiszowe

María Eugenia Ricciardulli - perkusja

Już z Diego Valdezem i pozyskanym w roku 2001 drugim gitarzystą Pablo Gamarra AZEROTH rozpoczął nagrywanie drugiej płyty. Choć odpowiedzialnym za produkcję był znany argentyński spec w tej dziedzinie Marcelo Isaac Cabuli, właściciel NEMS ENTERPRISES (mąż Tarji Turunen z NIGHTWISH), a wspomagał go między innymi Hansi Kusch sesje nagraniowe szły opornie, przeciągały się. Potem doszły do tego problemy z mixem i masteringiem w Szwecji, wykonane przez niezbyt wówczas doświadczonego Kimmo Ahola. Efekty ogólne nie były zadowalające, wydanie płyty zostało przez NEMS, także z powodów organizacyjnych i finansowych zawieszone. Spowodowało to praktyczny rozpad zespołu już w roku 2003, gdy odszedł Gamarra, a niebawem także Villagra i Valdez. Podziękowała także Maria Eugenia, przeprowadziła się do Włoch i wzięła rozbrat z muzyką. Na palcu boju pozostał tylko faktyczny lider Fernando Ricciardulli, który dzięki swojemu uporowi i determinacji doprowadził w końcu do wydania tej płyty przez NEMS w czerwcu 2008 roku.

Choć całość spina mocny głos Diego Valdeza, który tu po raz pierwszy pokazuje, że ma talent i  wyczucie konwencji power metalowej, to ogólnie album wydaje się być nieco eklektyczny. Aż dwa covery, z których żaden jakoś nie porywa w konwencji rock (The Mummers' Dance) i classic heavy (Sign of the Hammer) i sporo gatunkowego miotania się pomiędzy tym, co grali na debiucie a mocniejszymi formami w obszaru heavy/power, w których zresztą Valdez czuje sięi prezentuje najlepiej. Potęga w gwałtownym i melodyjne brutalnym, krótkim i zwartym Dios, sangre, petróleo. Prawdziwa potęga! Jest swoisty epicki rozmach i dramatyzm w Randall Flagg z dumnym, zapadającym w pamięć refrenem oraz w szybszym El mandato z interesującymi symfonicznymi partiami. Dwie gitary to nie jedna i nasycenie jest duże, sola we wszystkich utworach wysokiej klasy (moc w El Mandato!).

Jest także triumfalny szybki power metal z pompatycznym podniosłym wstępem w A través de las puertas / La verdad z pewnymi akcentami rycerskiego stylu grup niemieckich i szwedzkich. Tu też warto zaznaczyć świetne aranżacje chórków i backing wokali przez Hansi Kuscha. To słychać nie tylko w tej kompozycji. Valdez wspaniale zaśpiewał dumny i nad wyraz melodyjny, podniosły Eco de la oscuridad i ten zadzior w głosie oraz wielki zasięg już wkrótce przyniesie mu wielką sławę. I gitary akustyczne w łagodnej części instrumentalnej... piękne. Jednak akustyczny song Soy w stylu bardów jest średniej klasy. Czegoś brakuje także poza świetnym śpiewem Valdeza w na poły operowym power metalu Entre sombras z kręgu RHAPSODY. W tej konwencji znacznie ciekawiej się prezentuje Postergada z kilkoma wątkami muzycznymi następującymi tu po sobie i narastającym napięciem.

Generalnie europejski power na wysokim poziomie, bez większych odniesień do głównych kanonów latino power.

Co do brzmienia. Mogłoby być lepsze. Gitary bardziej świdrują niż epatują mocą, perkusja dosyć sucha i cofnięta zupełnie bez powodu.

Album niesłusznie cieszył się umiarkowanym tylko zainteresowaniem, co jednak nie zniechęciło Fernado do kontynuowania działalności AZEROTH, choć w innym miejscu i z innymi muzykami.

ocena: 8,8/10

new 16.10.2022