Metal Church

[Memorius]

Metal Church - Congregation of Annihilation (2023)

tracklista:

1.Another Judgement Day 03:37
2.Congregation of Annihilation 04:24

3.Pick a God and Prey 04:39
4.Children of the Lie 05:48

5.Me the Nothing 05:33

6.Making Monsters 05:29
7.Say a Prayer with 7 Bullets 03:35
8.These Violent Thrills 03:46

9.All That We Destroy 04:11
10.My Favorite Sin 04:24
11.Salvation 03:44

rok wydania: 2023

gatunek: heavy/power metal

kraj: USA

skład zespołu:

Marc Lopes - śpiew
Rick van Zandt - gitara

Kurdt Vanderhoof - gitara

Steve Unger - gitara basowa

Stet Howland - perkusja

Bardzo przykre okoliczności śmierci Michaela Howe w roku 2021 wywołały różne spekulacje, a przed METAL CHURCH postawiły problem poszukania nowego wokalisty w obliczu prac nad kolejnym albumem i wypełnieniem ewentualnych zobowiązań koncertowych. Wybór padł na znanego z ekipy ROSS THE BOSS Marca Lopesa i dołączył on do grupy oficjalnie w roku 2023, debiutując na pilotującym nowy album singlu "Pick a God and Prey", wydanym 24 marca przez Rat Pak Records z Milford w New Hampshire. Ta sama wytwórnia przedstawiła 26 maja nową płytę zespołu.

Były głosy, że Lopes nie bardzo się nadaje na wokalistę METAL CHURCH, że jest za mało ostry i drapieżny i tam takie podobne rzeczy. Tymczasem, on spisał się na tym albumie bardzo dobrze i jest zarówno zadzior charakterystyczny dla linii wokalnych grupy od zawsze, są także bardzo udane USPM wysokie zaśpiewy i trochę tu Lopes korzysta z doświadczeń wyniesionych jeszcze z czasów MELIAH RAGE i albumu "Warrior" z 2014 roku. Słychać i spore jego zaangażowanie, a przy tym skuteczną próbę zachowania tu własnej, rozpoznawalnej tożsamości muzycznej. W warstwie muzycznej - METAL CHURCH gra potężnie, gra dynamicznie, gitary kruszą, ale po raz kolejny dla amerykańskiego heavy/power nie za wiele z tego wynika. Owszem, może dla typowego słuchacza USPM w Ameryce te mocarne akordy gitarowe o pewnych semi thrashowych cechach są wystarczające, by to się podobało, ale melodie są przeciętne, refreny ograne w bezczelnej metalowej manierze amerykańskiej i to słychać nawet w tytułowym  Congregation of Annihilation. Jest to album szybki, nastawiony na moc i tym razem bez utworów dłuższych, w zmiennych tempach i klimatach. Pick a God and Prey jako wizytówka tego co tu METAL CHURCH chciał zaprezentować jest kompozycją bardzo reprezentatywną. Kurdt Vanderhoof po raz kolejny nie jest w stanie przełamać tej niemocy kompozycyjnej, w której mamy bardziej do czynienia ze zbiorem mniej lub bardziej udanych połączeń riffowych niż budowaniem konkretnych, zapadających w pamięć melodii. Coś tam próbują kombinować z melodiami o większym ładunku klimatu w Children of the Lie i jeszcze bardziej w wolniejszym Me the Nothing i tu akurat jest nieco lepiej, i pewnie środkowa cześć albumu byłaby nawet dobra, gdyby nie kolejny bez pomysłu zrobiony Making Monsters. Say a Prayer with 7 Bullets w zamyśle ma być zapewne "catchy", ale takim nie jest. Albo heavy/power w stylu USA, albo glamowy fundament melodii, coś trzeba wybrać. Końcówka przeciętna przeciętnością My Favorite Sin i Salvation, gdzie nieskutecznie próbują uatrakcyjnić to bardziej melodyjnym classic metalowym refrenem.

Nie wszystko jest blade. These Violent Thrills ma sporo oryginalnych zagrywek, świetny ogólny atak gitarzystów i jedne lepszych tu solówek, które zasadniczo jakoś całościowo rozczarowują.

Ogólnie, znakomity numer, jeden z najlepszych z ostatnich trzech płyt METAL CHURCH. Luz, melodia i elegancja oraz zaraźliwy refren z gang chórkami. I jeszcze na pewno All That We Destroy, bo taka zdecydowana gra w średnio szybkim tempie w wykonaniu METAL CHURCH zawsze była warta uwagi. Są w tej kompozycji słabsze momenty, ale magia gitarowego riffu grupy z dawnych lat się przypomina.

Sound zrobiony dla gatunku wzorcowo, jednak teraz podobnie to prawie wszyscy tak masterują swoje albumy w tym gatunku w Stanach Zjednoczonych, więc i tu jakiejś oryginalności nie ma.

No cóż, kolejna po prostu płyta METAL CHURCH do bogatej dyskografii i tyle.

ocena: 6,9/10

new 28.05.2023