Winterage

[Memorius]

Winterage - The Inheritance of Beauty (2021)

tracklista:

1.Ouverture 04:08

2.The Inheritance of Beauty 05:55

3.The Wisdom of Us 05:21

4.Of Heroes and Wonders 03:57

5.The Mutineers 04:56

6.Orpheus and Eurydice 05:35

7.Chain of Heaven 05:13

8.La Morte di Venere 05:14

9.Oblivion Day 04:45

10. The Amazing Toymaker 16:30

rok wydania: 2021

gatunek: symphonic melodic power/folk metal

kraj: Włochy

skład zespołu:

Daniele Barbarossa - śpiew

Riccardo Gisotti - gitara

Matteo Serlenga - gitara basowa

Luca Ghiglione - perkusja

Dario Gisotti - dudy

Gabriele Boschi - instrumenty smyczkowe

Po kilku latach od wydania debiutu WINTERAGE przystąpił do nagrania drugiej płyty, przy czym z nową sekcją rytmiczną. Wydana została w styczniu 2021 przez włoską wytwórnię Scarlet Records.

Tym razem zespół także nie ograniczył się do chóru i orkiestry i ponownie dodatkowe głosy (fantastyczne!) wspomagają Daniele Barbarossa na pierwszej linii. Przez te kilka lat okrzepł on, nieco nabrał pewności, jednak można odnieść wrażenie, że ten bombastyczny symfoniczny power metal, pełen nieoczekiwanych i nie zawsze słusznie wprowadzanych zwrotów muzycznej akcji, momentami go jednak przerasta. Na utwór promujący wybrany został niedługi zwarty, z intensywnymi smyczkami skoczny i naznaczony rycerskim folkiem Of Heroes and Wonders i to taka zachęta dla fanów chociażby WIND ROSE. Lekko, łatwo i przyjemnie, ale i bardzo to też ograne są motywy... na drugim biegunie, i do tego na zakończenie, mamy tu jednak The Amazing Toymaker i to jest aż szesnaście minut, czyli  czas zarezerwowany dla RHAPSODY i grup grających metal progresywny. Mnóstwo narracji, opery, operetki, wodewilu, cytatów z klasyki. Metalu mało i dla fanów metalu tu nic ciekawego po prostu nie ma. Pewnie udana byłaby to ścieżka dźwiękowa do filmu animowanego, bo sam temat jest znany i popularny. Piękne żeńskie głosy operowe to najlepsze co tu można usłyszeć.  Symfoniczny wstęp Ouverture zdecydowanie za długi, do tego pozbawiony cech kompozycji metalowej i przeznaczony raczej dla miłośników filharmonii oraz opery w La Morte di Venere z wokalem źeńskim. Naprawdę za mało metalu.

Dużo jest tu też takiego powszedniego kopiowania RHAPSODY w heroicznym fantasy graniu i tak się prezentuje Chain Of Heaven i The Inheritance of Beauty, gdzie nawet są partie po włosku. Bogato, ale nic ciekawego w samych melodiach. Opowieść barda The Mutineers jest raczej blada w zwrotkach, ale refren bardzo dobry i byłby ozdobą kompozycji epickiej, cięższej, jakiej tu grupa zagrać nie chce, zadowalając się typowym folk metalowym rozwinięciem w części instrumentalnej i tę melodię już słyszeliśmy tysiąc razy wcześniej na innych płytach.

Szerzej czerpią z włoskiego symfonicznego melodic power w The Wisdom of Us i jest miejscami intrygująco lub przebojowo, ale ten zespół po prostu ma w genach przerost formy nad treścią. Za często się te motywy i tempa zmieniają, za duży eklektyzm tu panuje. Gładki i sztampowy szybki melodic power w Orpheus and Eurydice rozwija się potem w barwą dramatyczną opowieść. Są tu piękne dialogi wokalne, godne szacunku zagrywki zespołu w powiązaniu z orkiestrą i chyba tylko w tym utworze ten aranżacyjny przepych działa na jego korzyść.

Brzmienie jest wspaniałe. Mastering wykonał Jacob Hansen i jest to sound perfekcyjnie uwypuklający wszystkie instrumenty i wszystkie głosy na wszystkich planach.

Płyta jest kontrowersyjna. Z jednej strony włożono mnóstwo pracy w aranżacje i w cyzelowanie szczegółów i niuansów, z drugiej jednak z tą muzyką pozbawioną cech metalowych przesadzili, bo 25 minut w sumie opery i filharmonii to jednak za wiele. Finałowy The Amazing Toymaker jako oddzielny mini album tak, tutaj działa na niekorzyść odbioru po przeładowanych wcześniejszych muzyczną treścią kompozycjach.

Przerost formy nad treścią po raz drugi i to pokazuje także Oblivion Day.

ocena: 6,9/10

new 2.07.2023