Helstar

[Memorius]

Helstar - Glory of Chaos (2010)

tracklista:

1.Angels Fall to Hell 05:01

2.Pandemonium 04:24

3.Monarch of Bloodshed 05:14

4.Bone Crusher 05:04

5.Summer of Hate 05:48

6.Dethtrap 03:54

7.Anger 03:53

8.Trinity of Heresy 04:40

9.Alma Negra 05:41

10.Zero One 00:56

rok wydania: 2010

gatunek: power/thrash metal

kraj: USA

skład zespołu:

James Rivera - śpiew

Larry Barragán - gitara

Robert Trevino - gitara

Jerry Abarca - gitara basowa

Michael Lewis - perkusja

W listopadzie 2010 AFM Records wydaje kolejny album HELSTAR, gdzie zagrał już nowy perkusista Michael Lewis. No, może nie tak do końca nowy, bo był on już wykazywany w składzie w latach 2004-2006 zanim grupa się na nowo w pełni zorganizowała.

Tym razem więcej thrashu spod znaku SLAYER i ta motoryka jest tu na plus w sytuacji, gdy HELSTAR unika wyrazistych melodii jak ognia. Dobrze się słucha tego mocnego, niemal brutalnego natarcia w Pandemonium. Sam Rivera w przeciwieństwie do twardych, zdeterminowanych gitarzystów w nieco słabszej dyspozycji i tych ataków w wysokich rejestrach jest tym razem wyjątkowo mało. Więcej takiego pozowania na styl drapieżny, ale specyficznie wypolerowany. No, gdy się nie kryją z thrashowymi fascynacjami, to jest to muzyka bardziej szczera niż na albumie poprzednim. Zgiełk natarć gitarzystów ustąpił miejsca nieubłaganemu atakowi w miejscami neothrashowej manierze, ale jednak ta motoryka jest wciągająca i wybornie zrobiona w Monarch of Bloodshed oraz kruszącym ultra dynamicznym Dethtrap. Tak, tak slayerowska filozofia zawsze popłaca... I niekoniecznie slayerowsko, ale zdecydowanie power/thrashowo z gang chórkami w także bardzo dobrym Anger. Jest i trochę mniej udanego grania, podchodzącego pod SUCIDAL ANGELS  w gorszej formie, ale i SLAYER w Bone Crusherczy też Angels Fall to Hell oraz dosyć nudnego metalu w niemal doomowych tempach w mrocznym Summer of Hate i tu ponownie od zupełnej porażki ratują tę kompozycję wyborne kroczące ozdobniki i akcenty gitarowe. Dobrze, że zasadniczo się odżegnali od USPM, bo heroiczny Trinity of Heresy, gdzie Rivera najwięcej wchodzi na górki jest przeciętny i przypomina kompozycje z albumu poprzedniego. I jest tu zapewne najłagodniejszy od bardzo, bardzo dawna, partia z gitarą akustyczną i sam Rivera wypada tu nieźle, ale do mistrzowskiego poziomu jednak brakuje.

I agresywny, brutalny wygar w Alma Negra to klasyczne granie SLAYER i nic w tym złego, bo w tym czasie takich numerów z podobną energią SLAYER  już nie grał.

Rozwalający na krwawe strzępy sound stworzył ponownie Mistrz Achim Köhler, wzorując się tym razem na ponurym brzmieniu SLAYER i dodając jeszcze trochę twardego niemieckiego rysu dla sekcji rytmicznej. HELSTAR przynajmniej tym razem nie udaje zespołu z lat 80tych, grającego niby heroiczny USPM. Rozdziera w manierze SLAYER i to robi na wysokim poziomie technicznym. Nie ma pomysłu na melodie, to się czaruje motoryką i kunsztem gitarzystów...

ocena: 8,5/10

new 28.04.2024