Portrait

[Memorius]

Portrait - The Host (2024)

Tracklista:

1. Hoc Est Corpus Meum (Intro) 01:18

2. The Blood Covenant 04:14

3. The Sacrament 05:27

4. Oneiric Visions 05:53

5. One Last Kiss 05:39
6. Treachery 05:40
7. Sound the Horn 05:02
8.Dweller of the Threshold 03:59

9.Die in My Heart 04:50

10.Voice of the Outsider 05:31

11.From the Urn 04:58

12.The Men of Renown 05:02

13.Sword of Reason (The Steel of Revenge) 05:30

14.The Passions of Sophia 11:28

Rok wydania: 2024

Gatunek: Heavy/Power metal

Kraj: Szwecja

Skład zespołu:

Per Lengstedt (Per Karlsson) - śpiew

Christian Lindell - gitara

Karl Gustafsson - gitara
Fredrik Petersson - gitara basowa

Anders Persson - perkusja

W czerwcu 2024 nakładem Metal Blade Records ukazała się kolejna płyta PORTRAIT i Karl Gustafsson, pozyskany jeszcze w roku 2021 ma w końcu okazję zaprezentować swoje umiejętności i przydatność w zespole.

Przydatność jest oczywista, bo heavy/power na dwie gitary prawie zawsze jest lepszy niż taki na jedną. Tym razem PORTRAIT nie jest ani zbyt drapieżny, ani surowy i jest sporo melodii, tak jak na albumie poprzednim. Jest nawet więcej tych heroicznych niż tych posępnych, wynikających z tradycji occult metalu i ogólnie to się grupa na stworzeniem materiału mocno napracowała, bo to w sumie 75 minut nowej, oryginalnej muzyki. Pojęcia oryginalności nie można tu rzecz jasna brać zbyt dosłownie, bo PORTRAIT gra podobne rzeczy jak w roku 2021.

Jakieś tam budowanie niepokojącego klimatu zeszło na dalszy plan i album oceniony być może głównie pod kątem melodii, bo w wykonaniu zmian nie ma. Per Lengstedt bardzo solidnie się prezentuje w takich heroiczno dramatycznych numerach na sporych szybkościach, jak The Blood Covenant czy Dweller of the Threshold, gdzie dodatkowo mamy duety gitarzystów i czasem porcję niezdecydowania w ozdobnikach czy zmianie pewnych raz mocniej a raz słabiej akcentowanych ozdobników. Z tym dramatyzmem to utrafili wraz melodią bardzo celnie w interesującym The Sacrament. Jest tu jednak i kilka słabszych, takich nic nie wnoszących heavy/power metalowych numerów, jakimi ekipa karmiła słuchacza na dwóch poprzednich albumach (Oneiric Visions, Treachery, Die in My Heart, From the Urn, czy też Sword of Reason z elementami technicznego death/thrashu) z drażniącym, manierycznym wysokim wokalem Pera Lengstedta. Jest także bezsensowna brutalność power/thrashowa w Sound the Horn i tego miejscami nie da się po prostu słuchać. W One Last Kiss uderzają w tony BLACK SABBATH Martin Era i ta mocniejsza część jest bardzo udana i w jakiś sposób nostalgiczna w tym potężnym, dostojnym wybrzmiewaniu gitar. Gdy koncentrują się na epickim przekazie w manierze NWOTHM, to grają świetny, dostojny, dumny i majestatyczny Voice of the Outsider. To jest taki classic heavy, który stanowi wizytówkę szwedzkiego spojrzenia na temat już od lat 80tych. Tu zaś bliżej OVERDRIVE niż typowego PORTRAIT. I jeszcze raz tego można doświadczyć w wybornie kroczącym The Men of Renown. No tak, potęga, taka potęga bezwzględnego melodyjnego dążenia do celu!

Ashen, Lily... Już były w historii zespołu taki długie nostalgiczne kompozycje o poetyckim charakterze, ale chyba po raz pierwszy ten element nostalgiczny jest tak zdecydowanie i mocno zaznaczony w The Passions of Sophia. Potem jednak przychodzi czas na granie mocniejsze i jakoś tak wyszło, że ta melodia jest po prostu dobra i to zaczyna nużyć w pewnym momencie. Poprawny, rozbudowany classic heavy metalowy numer, ale jakoś nie bardzo jest ochota słuchać go dwa razy pod rząd. Taki trochę przymulający finał tej długiej płyty.

Po raz kolejny mam wątpliwości w opcji brzmienia. To Szwecja i można było to wszystko (tak w każdym aspekcie) zdecydowanie lepiej dopracować.

W sumie PORTRAIT nagrał album dobry, który odchudzony z brutalności byłby nieco jeszcze lepszy.

ocena: 7,1/10

new 27.06.2024