Majestica

[SteelHammer]

Majestica - Power Train (2025)



Tracklista:
1. Power Train 04:04       
2. No Pain, No Gain 03:35     
3. Battle Cry 04:30       
4. Megatrue 05:41       
5. My Epic Dragon 06:30       
6. Thunder Power 03:06     
7. A Story in the Night 05:34      
8. Go Higher 04:08       
9. Victorious 04:07       
10. Alliance Anthem 06:15

Rok wydania: 2025

Gatunek: Power Metal

Kraj: Szwecja

Skład zespołu: 

Tommy Johansson - śpiew, gitara, orkiestracje

Chris Davidsson - gitara, śpiew

Christopher Davidsson - gitara basowa, śpiew

Joel Kollberg - perkusja, śpiew

Długo MAJESTICA przebywała w cieniu, no ale w końcu Tommy Johansson był w tym czasie bardzo zajęty innymi, znakomitymi zespołami i dziełami, które z nimi współtworzył.

W końcu jednak wolny od zobowiązań, powrócił, skomponował nowy materiał, pozyskując nowego gitarzystę, znanego z MORNING DWELL Petter Hjerpe. Nuclear Blast wydał długo wyczekiwany album 7 lutego 2025 roku.

MAJESTICA nie gra tutaj niczego nowego i to bardziej bezpośrednia kontynuacja Above the Sky z 2019 roku niż nieco bardziej wyrafinowanego A Christmas Carol z 2020 roku, chociaż niektóre pomysły na melodie są tutaj przemycone, jak w No Pain, No Gain, chociaż nie z taką siłą.

Power Train jest dobrze znany i to sprawnie zagrany power metal, w którym REINXEED dzieli i rządzi razem z POWER QUEST, chociaż Battle Cry dodaje też od siebie coś z Niemiec, chociaż niektórych mogą zmylić pogłosy HAMMERFALL. W żadnym razie nie jest to album zły, tylko dokładnie taki, jakiego należało oczekiwać - trafiający do jak największego grona odbiorców z prostymi, chwytliwymi refrenami, przy którym jak najwięcej osób ma się dobrze bawić. Co nie znaczy, że nie ma kompozycji słabych, i Megatrue w stylu HAMMERFALL to wymęczony true metal, oparty na aranżacjach i riffach ogranych do bólu, dodatkowo solo jest jednym z bardziej bezsensownych na tym LP. Blood of the Kings jest tylko jeden i Megatrue w wersji o HAMMERFALL nigdy nim nie zostanie. To naprawdę rozczarowujący "hołd", kiedy w ostatnich latach IRON SAVIOR przecież zdemolowało songiem o podobnym założeniu.

My Epic Dragon to oczywiście TWILIGHT FORCE, oprawione w tempa MORNING DWELL, sprawne, ale nie tak porywające, głównie przez zbyt dużą koncentrację na tempie, a mniej na melodiach i refrenie.

Go Higher to niestety infantylny power rock Od strony technicznej ten album jest zadowalający, chociaż jak na MAJESTICA sola chwilami są bardzo skromne i niezbyt rozbudowane. Chris Davidsson to dobry gitarzysta, ale można odnieść wrażenie, że nie do końca dobrze uzupełniający się z wizją lidera zespołu. To dobrze słychać w bardzo dobrym A Story in the Night, w którym motyw neoklasyczny nie został w pełni wykorzystany, tak jak w solidnym Victorious, w którym, podobnie jak w Thunder Power, posiłkują się pomysłami z 2020 roku w całkiem udany sposób.

Alliance Anthem pasowałby do repertuaru MORNING DWELL, chociaż słychać też tutaj kontynuację pomysłów z REINXEED.

Brzmienie jest dobre, zagrane zostało to sprawnie, chociaż po tej ekipie można było oczekiwać więcej, ale na pochwałę zasługuje Tommy Johansson, który ponownie okazał się znakomitym wokalistą o swobodnej, ciepłej barwie, który idealnie wpisuje się w stylistykę szwedzkiego power bez uciekania się do męczących pisków. Wspaniały głos.

To dobry, choć zachowawczy album, z dobrym zbiorem kompozycji, bez realnych killerów, które by zmiotły słuchacza i zmuszały do odsłuchu z pozycji kolan. Kolejny pojednawczy album dla całej rodziny, chociaż nie tak ciepły i przytulny, jak A Christmas Carol.

Ocena: 7,3/10

SteelHammer