Cemetary

[Memorius]

Cemetary - Sundown (1996)



Tracklista:
1. Elysia 02:36
2. Closer to the Pain 03:39
3. Last Transmission 03:19
4. Sundown 03:51
5. Ophidian 05:33
6. Primal 02:18
7. New Dawn Coming 05:03
8. The Embrace 04:02
9. Morningstar 03:57
10. The Wake 05:43

Rok wydania: 1996
Gatunek: Heavy/Gothic Metal
Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Mathias Lodmalm - śpiew, gitara, pianino
Anders Iwers - gitara
Thomas Josefson - bas
Markus Nordberg - perkusja
Randy Wolf - instrumenty klawiszowe (gościnnie)

Lodmalm jako muzyk cały czas poszukujący nagrywał kolejno z CEMETARY płyty odmienne i "Sundown" jest też już albumem innym od "Black Vanity".
Połowa lat 90-tych w Skandynawii to pojawienie się nowego oblicza SENTENCED, stylu heavy gothic, wyzbytego naleciałości death metalu, melodic death czy dark metalu, z ciężarem przesuniętym na melancholijny klimat podany w przebojowej oprawie.

Lodmalm poszedł w tym kierunku i "Sundown", wydany przez Black Mark Production w końcu lutego 1996 roku, to jego wizja takiej muzyki, choć wzbogaconej o pewne elementy z okresu wcześniejszego. Jego heavy "romantic" gothic jest mimo wszystko mroczniejszy, surowszy w formie, z ostrzejszym wokalem i chłodniejszy niż fiński.
To słychać w "Elysia" w klasycznych tempach a la SENTENCED w nowym wcieleniu, ale jednak to wszystko jest bardziej zdystansowane, jest zimniejsze i mniej ekspresyjne. Te kompozycje są w większości bardzo krótkie, zwarte, owiane jakąś szarą mgłą, jak znakomity, wolniejszy "Closer To The Pain", w pewnym stopniu wynikający muzycznie z LP "Black Vanity". Jest tu też dużo grania szybkiego i wręcz przebojowego, jak "Last Transmission", wykorzystany zresztą jako część ścieżki dźwiękowej do jednego z najsłynniejszych modów do gry komputerowej "Half Life" - "Poke". Ten refren z klawiszowym tłem jest chyba jednym z największych osiągnięć Lodmalma w obszarze chwytliwej melodii. Gdzieś jednak tych udanych melodii zabrakło, jak w "The Wake" czy "Ophidian" mamy do czynienia tylko z dobrym warsztatowo heavy/gothic, jakiego może wtedy jeszcze nie było zbyt wiele, ale jaki niebawem zalał ten nowy gatunek. Romantycznie jest w "Sundown" i tak potem też zaczęto grac coraz częściej. Lodmalm był jednak jednym z pierwszych i ten melancholijny styl tu ładnie się prezentuje przy wykorzystaniu doświadczeń z poprzedniej zwłaszcza płyty. Takie wykorzystanie instrumentów klawiszowych w tle stało się w zasadzie normą dla stylu skandynawskiego. To, że Lodmalm miał wizję własną takiego heavy gothic ze smugą dark słychać w ponurym "New Dawn Coming" w średnim tempie i mistrzowskimi klawiszowymi ornamentacjami budującymi tu specyficzny klimat.
Melodyjna rozpacz i taka typowa dla muzyki Lodmalma rezygnacja znakomicie się prezentuje w "The Embrace" z refrenem na poziomie tego z "Last Transmission". Znakomitą kompozycją jest także wyposażony w ciekawe podziały rytmiczne "Mormingstar", zagrany jakby na zwolnionych obrotach miejscami i tu klawisze też pełnią znaczącą rolę. Czasem nawet odnosi się wrażenie, słuchając tego albumu, że obie gitary stanowią tło do tego, co chce powiedzieć sam Lodmalm. Śpiewa dobrze, tym razem zupełnie odchodząc od dark wokali i growla na rzecz śpiewu czystego, choć mało wyrazistego. Pod tym względem, porównanie do wokalistów z grup fińskich wypada zawsze na jego niekorzyść.

Pewnym problemem jest tu samo brzmienie. W sytuacji, gdy grupy fińskie stawiały na mięsiste głębokie gitary i przestrzeń, Lodmalm nagrał to wszystko w konwencji nieco dusznej, płaskiej i ascetycznej. To ma swój urok, ale chwilami to ustawienie brzmienia z głośną perkusją wydaje się ubogie. W Szwecji bez wchodzenia w obszary melodic death w zasadzie taki styl, jaki został zaprezentowany na tym albumie, nie miał godnej kontynuacji.

Ocena: 8.6/10

20.02.2008