Charon

[Memorius]

Charon - The Dying Daylights (2003)



Tracklista:
1. Failed 03:50
2. Religious / Delicious 03:26
3. Death Can Dance 03:41
4. In Brief War 03:49
5. Guilt On Skin 03:16
6. Unbreak Unchain 05:21
7. Drive 03:36
8. Every Failure 04:45
9. In Trust Of No One 03:03
10. If 03:32
11. No Saint 06:09

Rok wydania: 2003
Gatunek: gothic metal
Kraj: Finlandia

Skład zespołu:
Juha-Pekka Leppäluoto - śpiew
Lauri Tuohimaa - gitara
Pasi Sipilä - gitara
Teemu Hautamäki - bas
Antti Karihtala - perkusja

Już w następnym roku po ukazaniu się "Downhearted" CHARON przedstawił następny, czwarty już album z muzyką gothic metalową opartą na tradycji późnego SENTENCED. W składzie pojawił się nowy gitarzysta Tuohimaa, który zastąpił Van Hasta, a i muzyka uległa pewnym zmianom. Płyta została wydana przez Spinefarm Records we wrześniu 2003.

Nadal potężny bas, skąpe wstawki elektroniczne, głównie w rozpoczęciach utworów i melodie klasyczne dla gatunku grane w średnich tempach. Można jednak zauważyć już w pierwszym "Failed", że Leppäluoto został lekko cofnięty wgłąb, a gitary stały się jeszcze bardziej miękkie i pozbawione tej ostrości z okresu "Tearstained". Sam wokal łagodniejszy, bardziej rockowy, przez co już "Religious / Delicious" trochę zbliża się do grania tego, co prezentowały w tym czasie H.I.M. czy TO/DIE/FOR.
Album jest jeszcze bardziej nastawiony na melodie niż poprzednio, dużo prostej przebojowości, także tej spod znaku gothic rocka jak w "Death Can Dance" czy "In Brief War". Złagodnieli, to fakt, ale nadal słucha się tego świetnie. "In Brief War" to zapewne jeden z najlepszych numerów CHARON z pięknie pracującymi gitarami i słynnym refrenem, będącym esencją fińskiego gothic metalu. Ponownie słychać żeński głos w tle i duetach, a solo gitarowe jest bardzo starannie przemyślane i zagrane. Doskonałą passę kontynuuje "Guilt On Skin" ze zróżnicowanym wokalem i tym mocarnym basem, jaki zawsze stanowił o sile sekcji rytmicznej CHARON. "Unbreak Unchain" z ambientowym wstępem przeradza się w pełen melancholii gotycki song z mocnymi gitarami i tu w pewnym sensie jest powrót do podstawowych założeń muzycznych z roku 2000 i "Tearstained". W dalszej części albumu głównie szybsze tempa i proste utwory jak "Drive", przy czym niektóre o sporej sile rażenia, jak nowocześnie zrobiony, niepokojący w pierwszej części "Every Failure" i rozpędzony "In Trust Of No One". Popisowy kawałek "If" prawie na końcu płyty to perełka gothic rock/metalu z mocarną perkusją i najlepszym solem gitarowym oraz pewnym siebie eleganckim wykonaniem. W "No Saint" nietypowe dla tego albumu klawisze w tle i spore pokłady smutku i melancholijnej rezygnacji.

Ogólnie jednak album z ograniczoną dawką gotyckiego smęcenia, za to dużo udanych chwytliwych melodii i jak zwykle znakomite wykonanie. Brzmienie nieco inne niż poprzednio, nie tak selektywne, za to bardziej skomasowane . To z "Downhearted" było bardziej interesujące. Malutki minusik też jednak dla Leppäluoto. Odnoszę wrażenie, że momentami za bardzo chciał się upodobnić do wokalistów z rejonów stylistycznych H.I.M. i podobnych.
Mimo tych drobnych w zasadzie niedostatków album jest godną kontynuacją stylu CHARON w lekko zmodyfikowanej wersji.

Ocena: 9/10

20.07.2008