Charon

[Memorius]

Charon - Songs For The Sinners (2005)



Tracklista:
1. Colder 04:50
2. Deep Water 04:15
3. Bullet 04:11
4. Rain 03:57
5. Air 03:31
6. She Hates 04:21
7. Ride On Tears 03:38
8. Gray 03:49
9. Rust 04:44
10. House of the Silent 06:39

Rok wydania: 2005
Gatunek: gothic metal
Kraj: Finlandia

Skład zespołu:
Juha-Pekka Leppäluoto - śpiew
Lauri Tuohimaa - gitara
Pasi Sipilä - gitara
Teemu Hautamäki - bas
Antti Karihtala - perkusja

Ten album, piąty w karierze zespołu wydany przez Spinefarm Records w sierpniu 2005, jest zarazem ostatnim. Wszystko co dobre z czasem się kończy, formuły, zwłaszcza te sztywne, wyczerpują się. Tak stało się i w przypadku CHARON, który do końca pozostał wierny muzyce z jaką wszedł na scenę kilka lat wcześniej. Ten album nie oferuje nic nowego, zapewne też nie był zaplanowany jako ostatni, ale tak się stało i teraz można mówić o tym, czy grupa tu wypaliła się, czy odeszła w cień z klasą.
Tu zdania są podzielone, ale przychylam się do drugiej opcji. Przychylam się zdecydowanie, bo i tym razem jest to atrakcyjna w obrębie gatunku muzyka.

Chwyty wszystkie te same co poprzednio. Staranne aranżacje, doskonały wokal Leppäluoto, żeński głos Jenny Heinonen gustownie wpleciony w paru kompozycjach, jak w otwierającym "Colder" i moc wybornych melodii w tym typowym dla CHARON stylu, nieco wyniosłym i chłodnym, zahaczającym go gothic rock jak w "Deep Water". Na tym albumie jest największy nacisk na melodie, podane w średnim tempie, potoczyste, posuwiste, a przy tym miękkie i naładowane gothic metalową melancholią, czego znakomitym przykładem jest "Rain" i "Ride On Tears". W "Bullet" ciekawe wykorzystanie instrumentów smyczkowych, samplerów i hammondów (gościnnie Kari Tornack) i jest to pewne odejście od stylu CHARON na rzecz tego, co potem grał... KIUAS, ale oczywiście bez powermetalowej mocy tego bandu. Najbardziej słychać to w refrenie. Pastelowy "Air" to popis Leppäluoto i wiolonczeli w tle oraz kolejny piękny duet wokalny. Metalu tu nie ma, ale muzyka w duszy gra. Piękny utwór. Także delikatny na początku, mocno obudowany basem jest "She Hates", noszący cechy alternatywnego metalu, należy do najciekawszych utworów na tym albumie. Nieco słabsze są "Gray" i "Rust", ale może tylko dlatego, że same melodie nie są aż tak przepełnione ubranymi w melodie emocjami, choć "Rust" jest kompozycją zdecydowanie osadzoną w gothic rocku. Podobnie rzecz się ma z "House of the Silent", kończącym ten album, ale tu wszystko pomyślano idealnie i ta pastelowa paleta barw jest nasycana mocnymi akcentami gitarowymi. Udało się także utrzymać uwagę słuchacza przez całe prawie siedem minut i to też zasługa bardzo wysmakowanego tła ze smyczkami i rewelacyjnego sola gitarowego rozdzierającego serce i duszę.

Album nastrojów, nagrany przez zgraną i doświadczoną ekipę, pokazujący ile można z takiej muzyki wyciągnąć wszelkich emocji, nie zawsze tych z ciemnej strony. Wysmakowane granie na najwyższym poziomie, poparte lepszą niż poprzednio produkcją, tworzącą aurę tajemniczości, ale i psychicznego komfortu. Płyta w zasadzie kompletna w ramach gatunku i szkoda, że potem już CHARON nie zdecydował się raz jeszcze stworzyć podobnego dzieła. Może jednak czuli, że nie będą w stanie się zbliżyć do takiego poziomu?
Grupa w latach następnych skoncentrowała się na występach na żywo i zdobyła ogromną popularność w krajach nadbałtyckich i w Rosji, gdzie przebywając już niemal jak u siebie w domu zdobyła status grupy kultowej i uwielbianej. Co jakiś czas pojawiają się informacje, że trwają prace nad nowym albumem, ale chyba do realizacji tego celu droga jest bardzo daleka.
W roku 2010 zespół przypomniał się tylko obszernym retrospektywnym wydawnictwem "A-Sides, B-Sides & Suicides".
Jeśli "Song For The Sinners" to ostatnia płyta tego zespołu, to zgotowali fanom pożegnanie niezamierzone, ale na miarę pożegnania jakie przygotował świadomie SENTENCED.
Polecam te songi nie tylko grzesznikom, ale tym o czystych duszach i sercach.

Ocena: 9/10

10.10.2010