Concerto Moon

[Memorius]

Concerto Moon - Fragments Of The Moon (1997)



Tracklista:
1. Alone In Paradise 5:55
2. Run To The Sky 6:00
3. Cry For Freedom 4:49
4. Holy Child 7:16
5. Hold On (To Feeling) 5:55
6. Save My Own Life
7. Midwinter Night 6:07
8. Over The Century 8:55
9. Take You To The Moon 4:43

Rok wydania: 1997
Gatunek: Neoclassical Heavy/Power Metal
Kraj: Japonia

Skład zespołu:
Takao Ozaki - śpiew
Norifumi Shima - gitara
Osamu Harada - instrumenty klawiszowe
Kohsaku Mitani - bas
Ichiro Nagai - perkusja

Celem Shimy nie było stworzenie kolejnego słodkiego i hermetycznie japońskiego JRock bandu z chwytliwymi melodiami, ugładzonym brzmieniem oraz dawką tak lubianej w Japonii neoklasyki. Neoklasyka tak, chwytliwe melodie owszem również, ale sound potężny heavy powerowy i amerykański. Inspiracja muzyką Malmsteena i po części Blackmore'a jest tu słyszalna i nie skrywana, jednak Shima dodał od siebie to, czego brakowało na albumach wyżej wymienionych (zwłaszcza Malmsteena) - czyli ciężaru. Zespół już następnym roku po utworzeniu, w lipcu 1997 wydał swój pierwszy album przez znaną wytwórnię Mandrake Root.


Organowy wstęp do pierwszego utworu "Alone In Paradise" w wykonaniu Harada tworzy zupełny kontrast z tym masakrującą, gitarową szarżą, jaką Shima prezentuje w tej kompozycji. Ten numer to w pewnym sensie wizytówka i credo muzyczne CONCERTO MOON na tym albumie, realizowane z większym lub mniejszym powodzeniem w dalszych kompozycjach. Z mniejszym w dwóch następnych niestety. "Run To The Sky" to tylko średniej jakości typowo japoński heavy metal, a "Cry for Freedom" to wariacja na temat DIO/RAINBOW w amerykańskim stylu i wybornym japońskim wykonaniu, ale nic więcej. Bardzo dobry jest zaś "Holy Child", zbudowany na zdecydowanie zagranych motywach o podłożu neoklasycznym i przez dopracowanie najdrobniejszych szczegółów elegancki, sądzę jednak że 5 minut wystarczyło by tu w zupełności. Przy okazji tego utworu warto dwa słowa poświęcić wokaliście - czyli Takao Ozaki. Wybór nadzwyczaj trafny i znacznie lepszy niż pierwszy wybór, jakiego w ARK STORM dokonał Katsu Ohta. Ozaki to wokalista obdarzony dobrym głosem, czystym, nie bojący się nim lekko żonglować i wyczuwającym intencje emocjonalne utworów, jakie mu przyszło wykonać. To, co zrobił na tym LP zasługuje na pochwałę i jeszcze raz pokazuje, że tych utalentowanych śpiewaków heavy metalowych w Japonii nie brakuje. Słychać to także w kolejnym utworze, czyli "Hold On (To Feeling)", gdzie mamy malmsteenowsko-hard rockowy refren i klasyczny, niezbyt szybko zagrany, heavy metal w zwrotkach. Jeszcze lepiej wypada on w znakomitym "Midwinter Night", gdzie jego emocjonalny wokal dopełnia całości tej kompozycji w stylu wczesnego epickiego Mamsteena, tyle że wszystko jest zagrane dużo ciężej. Ukłonem w kierunku USA jest "Over the Century". W stylu podobny do amerykańskich heavy powerowych kompozycji, melodyjny,dzieje się tu bardzo dużo i sam Shima pozwala sobie na długie popisy solowe, wspierany przez Harada w skromniejszych partiach klawiszowych. Jakoś ten numer kojarzy mi się z bardziej rozbudowanymi utworami z solowych płyt ROB ROCK, chociaż lepiej obeznani w scenie amerykańskiej zapewne wyłapaliby jeszcze jakieś bliższe odniesienia.
Na koniec płyty mamy morderczy heavy powerowy killer na bazie neoklasycznej "Take You to the Moon" z solem Shimy, najlepszym na tym albumie, a zagranym jakby od niechcenia i piękną odpowiedzią klawiszową Harady.

Ogólnie wykonanie jest tu bez zarzutu, a sekcja rytmiczna głośna, kompetentna i odważna. Bardzo dobra czytelna produkcja i jak to z albumami Shimy bywa, dopieszczone brzmienie gitary.
Kto jednak zna Shima bliżej, ten zauważy, że na tym LP swoich wszystkich kart nie odkrył. Gra wybornie, ale jakby bez chęci wywołania sensacji swoimi umiejętnościami.
To, co umie, naprawdę pokaże na płytach następnych.
Album miał reedycję w Europie w roku 2000 (Limb Music), przy czym dodano trzy utwory w wersji live.

Ocena: 8.5/10

3.03.2009