Exciter

[Memorius]

Exciter - The Dark Command (1997)



Tracklista:
1. The Dark Command 02:42
2. Burn At The Stake 04:49
3. Aggressor 03:33
4. Assassins In Rage 03:19
5. Ritual Death 05:34
6. Sacred War 03:58
7. Let Us Prey 05:12
8. Executioner 04:19
9. Suicide Overdose 02:33
10. Screams From The Gallows 04:12

Rok wydania: 1997
Gatunek: Speed/Heavy/Thrash Metal
Kraj: Kanada

Skład zespołu:
Jacques Belanger - śpiew
John Ricci - gitara
Mark Charron - bas
Rik Charron - perkusja

Gdy jesienią 1993 zespół został ponownie rozwiązany, wydawało się, że już na dobre. Jednak w połowie 1996, John Ricci postanowił spróbować jeszcze raz. Zebrał nowy skład z braćmi Markiem Charronem - bas i Rikiem Charronem - perkusja oraz wokalistą Jacquesem Belangerem, zapowiadając powrót nowym, ekscytującym albumem, co nastąpiło w listopadzie 1997. Płyta została wydana przez Osmose Productions, francuską wytwórnię specjalizującą się w ostrzejszych gatunkach metalu.

Ten album jest dosyć trudny do przybliżenia, szczególnie, jeśli stosować metodę track po tracku. Przyczyna jest prosta - niby wszystko tu OK, ale w głowie zostaje mało.
Belanger jako wokalista średnio sprawdza się w takim gatunku, proponując wokal agresywny, surowy i ekspresyjny, ale mało wyrobiony. Samo granie to mieszanka tradycyjnego speed z elementami klasycznego heavy metalu i sporą dawką thrashu, podaną w nowoczesnym, mocno brzmiącym wydaniu. Płyta dużo cięższa i brutalniejsza od poprzednich i sprawia wrażenie nagranej przez zupełnie inny zespół, który pożyczył tylko od EXCITER nazwę. Kilka riffów często przewijających się na tym LP to jednak znak firmowy Ricciego i co jakiś czas wspomnienie starego stylu wraca. Bardzo dobre chórki, bardzo solidna perkusja to atuty tego albumu, zabrakło jednak zdecydowanych killerów w tradycyjnym dla EXCITER stylu.
Do wyróżniających się kompozycji należą potężny "Assassin In Rage" oraz "Ritual Death" z najlepszą melodią i refrenem, jako jednym takim, zapadającym w pamięć od razu. Reszta też jest na dobrym poziomie, ale robi wrażenie nieco taśmowej produkcji, bez zadbania o indywidualny wyraz.

Brzmienie albumu masywne, ostre i selektywne, choć gitara lekko przesterowana. Masywna sekcja rytmiczna, siłowa i aktywna, ale jakby czasem gdzieś za bardzo przykryta przez gitarę. Jednak w tych miejscach, gdzie Ricci nieco odpuszcza, można wyłapać sporo fajnych zagrywek panów Charron. W pewnym sensie odmienny sposób gry nowego perkusisty w stosunku do tego, co prezentował Behler, rzutuje na całość prezentowanego materiału, oddalając go od klasycznej, speed metalowej formy.
Mnie osobiście ten LP rozczarował jako odległy od mojej ulubionej płyty poprzedniej, ale w sumie to dobry album, tyle że nieco monotonny i jednowymiarowy.

Ocena: 7/10

12.10.2010