ReinXeed

[Memorius]

ReinXeed - 1912 (2011)



Tracklista:
1. 1912 06:12
2. The Final Hour 04:20
3. Terror Has Begun 04:45
4. Spirit Lives On 07:05
5. Through The Fire 03:58
6. The Fall Of Man 05:56
7. The Voyage 04:59
8. We Must Go Faster 03:19
9. Challenge The Storm 06:21
10. Reach For The Sky 03:48
11. Farewell 05:13
12. Lost At Sea 01:28

Rok wydania: 2011
Gatunek: Melodic Power Metal
Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Tommy Johansson - śpiew, gitary, instrumenty klawiszowe
Calle Sundberg - gitara
Mattias Johansson - gitara
Nic Svensson -bas
Bjorn Edlund - perkusja

Bardzo aktywny jest w ostatnich latach szwedzki gitarzysta i kompozytor Tommy Johansson.
To już czwarty album zespołu REINXEED, który początkowo był tylko skromnym, jednoosobowym projektem melodic power metalowym. Poprzednie ukazywały się regularnie w rocznych odstępach, ten w czerwcu 2011 ponownie nakładem Liljegren Records. Warto nadmienić, że oficjalna premiera odbyła się w Japonii w maju (Nexus) gdzie grupa cieszy się od pewnego czasu pewnym zainteresowaniem.

Tym razem Johansson zdecydował się na formę konceptu, opartego o historię zatonięcia pasażerskiego liniowca "Titanic" w roku 1912. Mało oryginalne. Jak i sama muzyka.
To, co grał REINXEED na poprzednich płytach to schematyczny, ułożony melodic power, pozostający gdzieś pomiędzy zespołami fińskimi z kręgu SONATA ARCTICA, a szwedzkim power metalem o rycersko baśniowym zabarwieniu. Tym razem wszystkiego jest więcej. Więcej jest bombastycznych symfonicznych wstawek, więcej jest gitarowej mocy, większa jest także prędkość. No ta prędkość może tu iść w zawody ze speed power, jaki zagrała SONATA ARCTICA na debiucie. Jest szybko. Za szybko. Nie twierdzę, że historia "Titanica" musi być opowiedziana w formie smętnych pojękiwań na dziobie statku, ale ta muzyka pędzi po prostu donikąd. Co więcej, to pęd raczej jednostajny i w tych nawet dłuższych utworach, jak "Spirit Lives On", prawie nic się nie dzieje. Johansson to doskonały gitarzysta, a tu właściwie tego nie słychać. Te sola są po prostu dobre, tyle że to głównie granie dla grania i dopiero w "Through The Fire" pod tym względem jest nieco lepiej. W sumie trzy gitary, szumu i zgiełku masa, a efektem jest zmęczenie, jakie ta muzyka wywołuje. Niekiedy wstęp o symfonicznym charakterze daje nadzieję na coś innego niż ściganie się z DRAGONFORCE, ale ta nadzieja szybko rozwiewa się, gdy kompozycja się rozwija. Instrumenty klawiszowe w trakcie giną w lawinie ostrych gitarowych riffów, ostrych, bo to najostrzejsza pod tym względem płyta zespołu. Ostre są gitary, ale wokal taki ugrzeczniony jak poprzednio pozostał. Johansson śpiewa znacznie lepiej, to słychać, ale takim wokalem jednostajnie wysokim i ugładzonym nie da się przekazać dramaturgii. Także chórki raczej pasowałyby do melodic power w klimatach fantasy niż do udramatyzowania przedstawionej historii.
Płyta zupełnie nie ma klimatu. Melodia "The Voyage" to w tym wszystkim całkowite nieporozumienie, dalej zresztą jest nie lepiej, choć odrobinę zwalniają i stają się przebojowi w słodkim stylu fińskim w "We Must Go Faster". Ten motyw jednak został wyeksploatowany całkowicie. Utwory zlewają się w jedną całość, są nie do zapamiętania. Ani jeden refren, ani jeden motyw przewodni. To godzina takiego grania i pod koniec zamienia się ona w torturę, a udrękę wzmagają jeszcze falsety w "Reach For The Sky". Symfoniczne zakończenie w postaci "Lost At Sea" przynosi ulgę.

Coś tu było o "Titanicu"? Może i było, ale umknęło w nachalnym speed melodic power metalowym hałasie... Ta płyta równie dobrze mogłaby ilustrować futurystyczne wyścigi pojazdów kosmicznych. Poprzedni album, "Majestic", nie był niczym szczególnym, ale była to płyta z miłym dla ucha gładkim melodic power.
Ten LP jest wyłącznie dla muzycznych masochistów.

Ocena: 3.5/10

14.06.2011