W.A.S.P.

[Memorius]

W.A.S.P. - The Last Command (1985)



Tracklista:
1. Wild Child 05:12
2. Ballcrusher 03:24
3. Fistful Of Diamonds 04:17
4. Jack Action 04:16
5. Widowmaker 05:17
6. Blind In Texas 04:21
7. Cries In The Night 03:41
8. The Last Command 04:10
9. Running Wild In The Streets 03:30
10. Sex Drive 03:12

Rok wydania: 1985
Gatunek: Melodic Heavy Metal
Kraj: USA

Skład zespołu:
Blackie Lawless - śpiew, bas
Chris Holmes - gitara
Randy Piper - gitara
Steve Riley - perkusja

Rok 1985. Nowy perkusista, nowy album wydany przez Capitol Records w listopadzie. A muzyka pozostała taka sama. No nie do końca. Jeśli debiut W.A.S.P. był pewnego rodzaju antytezą hair & glam metalu amerykańskiego, pozostając jednocześnie w jego stylistyce, to "The Last Command" jest w prostej linii glamowym albumem amerykańskiej pierwszej linii, zawierającym muzykę prostą, głupiutką i naiwną, jakiej zapewne oczekiwali rozbawieni widzowie stadionów, ale chyba tylko oni.

W przypadku kompozycji z tego LP, można by już nawet przymknąć oko na różne jawne i mniej jawne zapożyczenia i wyrwane z innych miejsc riffy i motywy, bo wtórność czy kopiowanie nie jest niczym złym, pod warunkiem, że skutkuje interesującymi kompozycjami. Te jednak Lawless wystrzelał na debiucie, tu zaś zaserwował kawałki proste i prostackie, co więcej wykonane w uproszczony sposób. Temu nie da się zaprzeczyć, jeśli wsłuchać się w sola gitarowe na tym LP, najsłabsze sola, jakie się pojawiły na albumach W.A.S.P. autorstwa Holmesa, nie licząc naturalnie horroru, jaki zgotowali na "Kill Fuck Die". Tu jednak jesteśmy w strefie muzyki lekkiej łatwiej i przyjemnej, w kręgu WINGER, POISON czy MOTLEY CRUE, w kręgu spandexu i latexu, chociaż może bardziej wymalowanych, niegrzecznych chłopców. Tuzinkowe to granie, do tego mało odróżniają się te utwory od siebie, zwłaszcza w drugiej części płyty, gdzie najbardziej ograne motywy waspowe są eksploatowane aż do przesady w "Running Wild In The Streets" czy "Sex Drive". Szczytem bezguścia muzycznego jest "Blind In Texas", no chyba, że ktoś jest rozmiłowany w amerykańskim glamie. Tyle że i w tej odmianie grania ten numer plasuje się daleko poniżej średniej. Trochę dziwi sentyment, jaki Lawless ma do tej kompozycji, nadal serwowanej na koncertach jak nieśmiertelny śledzik do setki. Kilka wartych uwagi utworów jest i na pewno otwarcie w postaci "Wild Child" jest wielce obiecujące i tu wyważony balans pomiędzy tempem, udaną melodią i szczyptą agresji tworzy w sumie bardzo dobry kawałek. Solidnie prezentuje się mocny i rytmiczny "Fistful Of Diamonds", który jednak, co się rzadko zdarza w przypadku W.A.S.P., ma lepszy motyw zwrotek niż dosyć ospałego refrenu.
Tak przy okazji od razu słychać, że o ile Piper na debiucie się czymś zaznaczał, to tu praktycznie nie istnieje. Riley jako nowy perkusista przeciętnie się prezentuje i jakoś gra Richardsa bardziej pasowała do tego wszystkiego. Jedyne, co wyszło znakomicie to balladowy "Cries In The Night" i aż szkoda tej kompozycji w tym mdłym otoczeniu. Świetnie śpiewa tu Lawless i jest to utwór zwiastujący podobne refleksyjne drapieżniki w przyszłości.

Produkcja tego wszystkiego niespecjalna, niby jest ostro, ale do brzytew gitarowych i sekcji z debiutu dużo brak. Wypośrodkowanie zmierzające ku nijakości. Tak zresztą można by podsumować ten LP, który cieszył się niewielkim zainteresowaniem, znacznie mniejszym niż płyta z roku poprzedniego.
Co z niej zostało dziś? "Blind In Texas" oczywiście i chyba niewiele więcej.
LP "W.A.S.P." demolował, a "The Last Command"no cóż... Miał to być Ballcrusher, ale i jaj i ich miażdżenia tu niewiele.

Ocena: 5.9/10

10.08.2007