Thaurorod

[Memorius]

Thaurorod - Coast of Gold (2018)

tracklista:

1.Power 03:55

2.The Commonwealth Lives 03:30

3.Coast of Gold 04:10

4.24601 06:45

5.Feed the Flame 04:42

6.Cannibal Island 05:56

7.Into the Flood 04:56

8.My Sun Will Rise 03:32

9.Illuminati 07:06

10.Halla 05:59

rok wydania: 2018

gatunek: power metal

kraj: Finlandia

skład zespołu:

Andi Kravljača - śpiew

Emil Pohjalainen - gitara

Lasse Nyman - gitara

Pasi Tanskanen - gitara basowa

Joonas Pykälä-aho - perkusja

Harri Koskela - instrumenty klawiszowe


Pięć lat po "Anteinferno" ukazał się nakładem małej wytwórni niemieckiej Drakkar Entertainment GmbH trzeci LP THAUROROD "Coast of Gold". Stabilny skład miał sporo czasu, by przygotować solidny powermetalowy materiał, co najmniej na miarę poprzedniej płyty.

Otwieracz Power jest na pewno nie tylko w tytule manifestem artystycznym grupy. Nadal to szybki melodic power z elementami lekko zaznaczonej progresji, łagodnym śpiewem Kravljača oraz fantazyjnymi zagrywkami gitarzystów.
Sola, choć zazwyczaj krótkie, są nad wyraz wybuchowe i technicznie zaawansowane. To nadal SONATA ARCTICA w sposobie artykulacji muzyki.
Jakież fińskie są te szybkie utwory w rodzaju The Commonwealth Lives, Feed the Flame czy My Sun Will Rise z wolniejszymi refrenami, rozległymi, nowocześnie zaaranżowanymi klawiszami Koskela, który jest bardzo biegły w tym co robi. Potężna, niezwykle szybka sekcja rytmiczna napędza te numery z mocą godną DRAGONFORCE. Trochę mniej radosny, zabarwiony lekką melancholią jest Coast of Gold i tu mamy rozwój narracji w kierunku przygodowej opowieści, wyrażonej motywami muzyki dawnej w klawiszach, na lekko cofniętym planie drugim.

Jeśli mówić o jakiejś progresywności , to słychać nieco neoklasyki w rozpoczętym pianinem 24601, który jednak z nastrojowego songu przemienia się w kompozycję w stylu wczesnego ADAGIO w melodii głównej z kolejnym refrenem klasycznym dla fińskiego melodic power metal. Into the Flood to w czystej postaci późny STRATOVARIUS i drobne zabiegi kosmetyczne tego ukryć nie mogą. Najdłuższy na tym albumie Illuminati nie można uznać za gwóźdź programu. W popisach instrumentalistów jest to mniej wyraziste niż w kolosie "Anteinferno", sama zaś opowieść osadzona w niezbyt pasującej muzyce. Opowieść barda w Halla taka sobie. Ugładzona, wypolerowana, wypośrodkowana, niezbyt autentyczna. Jak "relikwie przodków" sprzedawane w afrykańskich wioskach dla turystów.

To, co w przypadku THAUROROD uważa się za symfoniczność przebija w Cannibal Island, pomijając już "dziecięcy" wstęp, dwa wokale, rozległy refren, pasaże klawiszowe... To zdecydowanie interesująca kompozycja, jak na THAUROROD oczywiście.

Wszystko co gra ten zespół jest z pewnością wykonane bardzo dobrze, ale THAUROROOD brakuje jednej zasadniczej cechy - oryginalności. Ja już nie mówię o oryginalności soundu czy kształtu kompozycji, bo to jest niemożliwe w konwencji gatunkowej. Ta grupa nie potrafi po prostu stworzyć faktycznie atrakcyjnych melodii do swoich numerów. Nic tu prawie nie zapada w pamięć, niczego natychmiast nie chce się posłuchać ponownie. Uparcie trzymają się bojowego skandowania w tle i paskudnego "łoołoo" w refrenach. Uparcie też trzymają się podręcznikowego wokalu Andi Kravljača.

Oczywiście, oni po prostu chcą brzmieć jak ich mistrzowie z SONATA ARCTICA czy STRATOVARIUS, a w tym przypadku Andi wykonuje swoją robotę bardzo dobrze.

Doskonała produkcja, fińska gatunkowo w każdym calu budzi szacunek, ale jednocześnie zupełnie spycha ten album w obszary typowości gatunkowej.

Upłynęło pięć lat i nic się nie zmieniło. Oni po prostu chcą tak grać, robią to z dużą wprawą, lecz wynika z tego cokolwiek tylko i wyłącznie dla fanów wąsko pojmowanego fińskiego melodic power metalu głównego nurtu.

Ocena: 7,2/10

new 19.07.2018