Lacrimas Profundere

[Memorius]

Lacrimas Profundere - Burning: A Wish (2001)

tracklista:

1.Melantroduction 03:15

2.Without 03:47

3.Adorer and Somebody 03:58

4.A Summer's End 05:12

5.Solicitude, Silence 06:03

6.2 Sec. and a Tear 05:11

7.Lastdance 06:08

8.Morning... Grey 03:12

9.Diotima 04:50

10.Re-Silence 03:22

rok wydania: 2001

gatunek: gothic metal/dark metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Christopher Schmid - śpiew

Oliver Schmid - gitara

Marco Praschberger - gitara

Rico Galvagno - gitara basowa

Willi Wurm - perkusja

Christian Steiner - instrumenty klawiszowe, pianino

Po nagraniu w XX wieku trzech wybitnych albumów z muzyką doom/deaath LACRIMAS PROFUNDERE skierował swoje zainteresowania w kierunku gothic metalu, naznaczonego jednak piętnem głębokiego smutku swoich poprzednich dokonań.
Płacze, płacze gitara Schmida w powolnie rozgrywanym Melantroduction. Delikatne wtórujące Christopherowi wokalizy żeńskie są przepiękne i ten utwór znakomicie tworzy klimat dla dalszej części albumu. A jest tu czego posłuchać, gdy tylko Melantroduction przechodzi łagodnie w szybszy chwilami Without. Na pewno coś wzięli z suomi gothic metalu, jednak jest w tym więcej klasycznego niemieckiego podejścia DARKSEED. Nie od rzeczy będzie przypomnieć, że Willi Wurm grał w DARKSEED do roku 2000.

Jeśli w Without można usłyszeć elementy dark metalu, to bardzo melodyjny i melancholijny Adorer and Somebody z gitarą akustyczną to wyłącznie wyrażenie niemieckiego gothic. Pianino, instrumenty klawiszowe wysuwają się na plan pierwszy w elegijnym i onirycznym A Summer's End ze stonowaną melorecytacją Schmida i pięknym refrenem.

Pokłady smutku i rozpaczy w Solicitude, Silence, takiego dark metalowego bo i śpiew Schmida jest tu typowy dla dark, a ten krążący motyw gitarowy taki przejmujący... Steiner na tym albumie gra przepiękne rzeczy, szczególnie na pianinie i często pozostałe cichną, by dać mu pierwszeństwo. Wydobywają w powolnym 2 Sec. and a Tear nastrój z Melantroduction, zataczają koło, by w pewnym momencie wejść ponownie w dark inkrustowany pianinem i kunsztownymi partiami perkusji Wurma. Delikatność utkana z gitary akustycznej zostaje przejęta w drugim planie przez elektryczną w pełnym smutku Lastdance. Atmosfera. LACRIMAS PROFUNDERE jest mistrzem atmosfery melancholijnej, ale nie nadmiernie mrocznej, dając gdzieś cichą nadzieję na to, że może się odmieni... Kruchą nadzieję... Może w Morning... Grey, gdzie ponura gitara jest daleko, a duet damsko-męski jest taki wzruszający. A może w Diotima, gdzie słychać coś z estetyki PARADISE LOST? Dotima przechodzi w Re-Silence, przecudnej urody melancholijne podsumowanie całej płyty, która tak naprawdę jest jedną całościową i nierozerwalną wypowiedzą artystyczną LACRIMAS PROFUNDERE.

Produkcyjnie jest to pięknie wycyzelowana w szczegółach brzmienia płyta. Sound jest głęboki, ciepły, zadbano o wyrazistą perkusję oraz stosowne ustawienie planów dalszych, gdzie szczególnie dobrze brzmi gitara akustyczna. Genialnie w tym wszystkim umiejscowiony jest głos Schmida, zdecydowanie pierwszoplanowy i jakby dobiegający zewsząd.

Jest w tym wszystkim dużo brzmienia DARKSEED, co nie dziwi, skoro całość soundu to dzieło Marca Patricka Fleischera, który pracował dla DARKSEED przy realizacji ich płyt z lat 1999-2000.
Czasem się zdarza, że radykalna zmiana stylu nie idzie zespołowi na dobre. LACRIMAS PROFUNDERE jednak wiedział czego chce i zrealizował to z kunsztem, korzystając ze swojego wcześniejszego klimatycznego, melancholijnego fundamentu.

ocena: 9,5/10

new 24.11.2018