Metal Church

[Memorius]

Metal Church - Masterpeace (1999)

tracklista:

1.Sleeps with Thunder 06:01
2.Falldown 04:37

3.Into Dust 04:16
4.Kiss for the Dead 06:50

5.Lb. of Cure 04:33

6.Faster than Life 04:51

7.Masterpeace 01:55

8.All Your Sorrows 05:41

9.They Signed in Blood 07:27
10.Lovers and Madmen 02:51
11.Toys in the Attic (Aerosmith cover) 03:14
12.Sand Kings 04:38

rok wydania: 1999

gatunek: heavy/power metal

kraj: USA

skład zespołu:

David Wayne: śpiew
John Marshall: gitara

Kurdt Vanderhoof: gitara

Duke Erickson: gitara basowa

Kirk Arrington: perkusja

Pod koniec lat 90-tych bardziej tradycyjny heavy metal wraca powoli do łask i Vanderhoof decyduje się reaktywować METAL CHURCH. Dochodzi do tego w roku 1998 i grupa zbiera się w niemal oryginalnym składzie z roku 1988, niemal, bo zabrakło w nim Mike'a Howe. Jest natomiast poprzedni wokalista David Wayne, z którym pewne sprawy zostały wcześniej wyjaśnione. Nie jest do końca jasne, czy zostały one wyjaśnione na linii Wells - Wayne, bo Wells ostatecznie po krótkim czasie, jeszcze w tym samym roku, z gry w METAL CHURCH zrezygnował. Zastąpił go ostatecznie sam Kurdt Vanderhoof.

W lipcu 1999 Nuclear Blast wydaje album pod wiele obiecującym tytułem "Masterpeace", ale na nadziejach się tu wszystko kończy. Tytułowy Masterpiece to niecałe dwie minuty akustycznych gitar, a reszta to zestaw kompozycji o post- thrashowym charakterze, które być może wzbudziłyby większe emocje w roku 1992 czy 1993, ale pewnie nie, bo są w większości po prostu nijakie. Monotonia, sztuczne wydłużanie numerów poprzez ogrywanie w kółko kilku tych samych riffów, nieatrakcyjne sola zagrane przeważnie bez werwy i realnego zaangażowania. Z tego powodu liczne numery są nudne i bezbarwne (Sleeps with Thunder, Faster than Life, All Your Sorrows, Sand Kings). Niektóre są po prostu drażniące i kompromitujące w refrenach, jak Falldown, abo na siłę próbują być przystępne dla wszystkich jak marne heavy metalowe Into Dust, Lb. of Cure oraz mało przekonujący cover AEROSMITH. W Kiss for the Dead trochę psychodelli i ostatecznie zmierza to donikąd w przeciętnym power metalu. They Signed in Blood to niemal wariacja na temat LED ZEPPELIN w post-thrashowej oprawie i trzeba przyznać, że akurat ten utwór wyróżnia się precyzją wykonania i dobrym śpiewem Wayne'a, który ogólnie to dobrego wrażenia na tym albumie nie robi. To brzmienie gitar i ten styl, jaki tu jest ogólnie prezentowany nie bardzo chyba leży wokaliście nastawionemu na typowe ataki USPM z poprzedniej dekady. W kwestii brzmienia jest w miarę dobrze, wyróżnia się zwłaszcza ustawienie perkusji, która ma kilka udanych wejść. Jeśli chodzi o sound gitary to powrotu do mocarnego brzmienia 1989-1991 niestety nie ma. Są to gitary, owszem, mocne i amerykańskie, ale w kwestii głębi sporo by tu można było jeszcze zrobić.

Zespół wydaje się zmęczony i nie do końca pewny tego co robi, a przecież czasu na odpoczynek od muzyki METAL CHURCH było wystarczająco dużo. Grupa przedstawiła muzykę poniekąd przestarzałą i niezbyt atrakcyjną wykonawczo. Vanderhoof nie zagrał ani jednej porywającej solówki, a część partii perkusji to dzieło nie Arringtona, a Jeffa Wade, który też grał na większości koncertów METAL CHURCH  w latach 1999-2000.
Zespół powrócił, zespół zaistniał, zespół zaznaczył swoją obecność, ale do Masterpiece bardzo daleko.

ocena: 5,5/10

new 7.01.2019