Morgana Lefay

[Memorius]

Morgana Lefay - Sanctified (1995)

Tracklista:

1. Out in the Silence 04:05

2. Time Is God 05:10

3. To Isengard 05:17

4. Why? 05:04

5.Mad Messiah 05:04

6. Another Dawn 04:44

7. In the Court of the Crimson King 03:51

8. Sorrow Calls 08:22

9. Where Insanity Rules 04:15

10. Shadows of God 04:13
11.Gil-galad (The Sanctified) 07:34

Rok wydania: 1995

Gatunek: post thrash/power metal

Kraj: Szwecja

Skład zespołu:

Charles Rytkönen - śpiew

Tony Eriksson - gitara

Daniel Persson - gitara

Joakim Heder - bas

Jonas Soderlind - perkusja

oraz:

Ulf Petterson - instrumenty klawiszowe

Wkrótce po wydaniu "The Secret Doctrine" grupę opuścił Tommi Karppanen, którego zastąpił Daniel Persson. Grupa przystąpiła w Wavestation Studio do nagrania kolejnej płyty, na której dała wyraz swoim kolejnym muzycznym fascynacjom. Płyta ukazała się w ramach kontraktu z Black Mark Production w październiku 1995 roku.

"Sanctified" to miejscami trudny w odbiorze album, nacechowany pewną mechanicznością grania industrialnego w thrash/power metalowej oprawie, surowego i psychodelicznego. Pojawiły się pewne specjalne eksperymenty dźwiękowe, jak cofnięte i elektronicznie przetworzone sola gitarowe w Out in the Silence oraz wieloznaczne i wielowątkowe eksperymentalne zakończenie w postaci finałowego Gil-galad (The Sanctified).
Jest to granie bezwzględne i przytłaczające, ale gdy melodia jest odpowiednio dobrana, to mocno przykuwają uwagę w takich znakomitych numerach jak Time Is God i Where Insanity Rules. Nawet gdy sięgają wątków epickich, to atmosfera jest duszna i nasycona niepokojem jak w To Isengard i nerwowością  thrashowych riffów w In the Court of the Crimson King.
Oniryczny Why? zaskakuje nagłym wzmocnieniem gitarowym w drugiej części i MORGANA LEFAY nie daje dłuższej chwili wytchnienia i zaraz gra potężny kruszący thrashowymi gitarami w średnim tempie Mad Messiah z szaleństwem brutalnego Charlesa Rytkönena na planie  pierwszym. Niepokojąca atmosfera, melancholia i szarość przebijają przez wiele kompozycji, zyskując największe wyrażenie w rozbudowanym Sorrow Calls o  poetyckim nastrojowym zwieńczeniu.
Generalnie w rytmice, szczególnie wolniejszych kompozycji jest tu dużo z muzycznej filozofii METALLICA z roku 1988, co bardzo wyraźnie słychać w Shadows of God. Tylko te brzegi gitar są znacznie ostrzejsze i mocniej przecinają one przestrzeń. Godne szacunku są skomplikowane, połamane podziały rytmiczne, kontrapunkty między basem a perkusją i sekcją rytmiczną a gitarami.

Rok 1995 nie był czasem popularności rycerskiej epiki i melodii w metalu. Powoli także przechodziło zainteresowanie klasycznym thrashem i eksperymenty w łączeniu gatunków budziły największe zainteresowanie. MORGANA LEFAY wyszła naprzeciw takim oczekiwaniom i zaprezentowała muzykę z kręgu post thrashu z elementami power metalu w dusznej psychodelicznej otoczce. Trudną, ale przemyślana i wartościową.

ocena: 8/10

new 17.06.2019