Empire

[Memorius]

Empire - Chasing Shadows (2007)

Tracklista:
1. Chasing Shadows 04:28
2. The Alter 04:25
3. Mother Father Holy Ghost 05:00
4. Sail Away 04:34
5. Child of the Light 05:29
6. Tahigwan Nights 03:40
7. Manic Messiah 05:21
8. Angel and the Gambler 05:26
9. A Story Told 04:30
10. The Rulers of the World 05:22

Rok wydania: 2007
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Doogie White - śpiew
Rolf Munkes - gitara
Neil Murray - bas
Mike Terrana - perkusja

W roku wydania "The Raven Ride" Martin i Hilgers pożegnali się z zespołem i zastąpiły ich inne metalowe gwiazdy - wokalista Doogie White i perkusista Mike Terrana. Ta gwiazdorska konstelacja przygotowała album " Chasing Shadows" wydany jak i poprzednie, przez Metal Heaven w listopadzie 2007.

Wyraźnie słychać, że te kompozycje przygotowywane były pod walory głosowe Tony Martina i ich styl to nie do końca to, co najbardziej pasuje White. Są to utwory melodyjne, ale w znaczniej mierze powolne i melancholijne, nieco posępne i refleksyjne. Ponieważ White ma głos wyższy niż Martin, ujęto gitarze ciężaru i efekt pośredni pomiędzy melodic heavy metalem o orientacji radiowej a classic heavy BLACK SABBATH Martin Era. Dlatego właśnie Sail Away oraz Manic Messiah nie ma takiej zdecydowanie przekonującej mocy rażenia. Także zapewne przewidywany jako mocny akcent na zakończenie The Rulers of the World, w stylu absolutnie BLACK SABBATH Martin Era raczej podsumowuje niedostatki całości niż realnie wieńczy dzieło. Z drugiej strony, Doogie totalnie dewastuje w wybornych spokojnych kompozycjach Child of the Light i A Story Told, gdzie szczególną staranność wykazał w aktorskiej, emocjonalnej ekspozycji refrenów. Jest oczywiście dużo melodyjnego grania nawiązującego do poprzedniej płyty, ale i pewne refreny mają styl typowy dla mocniej zagranego AOR, jak w znakomitym refrenie openera Chasing Shadows. Zdecydowanie w stylistyce nawiązującej do heavy rock/metalu z epoki RAINBOW zrobiony został Angel and the Gambler, ale jest to jeden z mniej udanych numerów na tej płycie. Ogólnie na tym albumie znalazły się kompozycje słabsze niż na poprzednim, części numerów to dosyć mdłe numery heavy metalowe bez wyrazistej stylistyki i tu na pewno należy zaliczyć The Alter czy też Tahigwan Nights i realnie to po prostu mocniej zagrany średniej klasy AOR.

Jakkolwiek wykonanie jest oczywiście ogólnie wyborne, to tym razem mniej kreatywny jako gitarzysta okazał się Munkes, którego sola są raczej przeciętne poza wyśmienitymi zagrywkami w Child of the Light. Jeśli solo z Tahigwan Nights miało mieć charakter neoklasyczny, to tutaj się specjalnie nie postarał. Terrana w tym raczej powolnym i jednostajnym graniu nie bardzo ma się czym wykazać. Brzmienie jest wygładzone, przy czym ustawione tak, by wszystkie instrumenty były znakomicie słyszalne. Dodatkowy nacisk jest położony na bezwzględnie doskonałą słyszalność wokalu w każdym momencie.

Choć formalnie EMPIRE nigdy nie został rozwiązany, to jest to ostatni album tego zespołu. Jego członkowie od dawna udzielają się w innych znamienitych metalowych formacjach. Lider Rolf Munkes od 2015 jest gitarzystą w CREAMTORY.

ocena: 7,5/10

new 7.08.2019