Old Season

[Memorius]

Old Season - Beyond The Black (2017)

tracklista:

1.A New Dawn 06:30

2.Scavenger 04:41

3.Chosen 05:56

4.Elegy 07:40

5.The Journeyman 08:37

6.Rivers of Cepha 06:25

7.Words from Beyond... 06:56

8.The Void 06:25
9.Nevermore 09:02

rok wydania: 2017

gatunek: heavy metal

kraj: Irlandia

skład zespołu:

John Bonham - śpiew

James Blanchfield - gitara

James Kiernan - gitara

David Copley - gitara basowa

Anthony Walsh - perkusja

Dermod Smyth - instrumenty klawiszowe, pianino

Gdy odszedł Frank Brennan przed OLD SEASON stanęło niewiarygodnie trudne zadanie znalezienia kogoś, kto mógłby choć w jakimś stopniu go zastąpić. Ostatecznie w w roku 2013 nowym wokalistą został nowicjusz na metalowej scenie John Bonham. Wcześniej, w 2011 nowym drugim gitarzystą został James Kiernan. Prace nad nowym albumem trwały długo i dopiero w maju 2017 ukazał się album "Beyond The Black" wydany przez  Pure Steel Records.

Ta płyta jest inna od "Archaic Creation", musiała być po prostu inna, bo Bonham to zupełnie inny typ wokalisty, o głosie wysokim i dosyć łagodnym. Tym razem OLD SEASON prezentuje melodyjny heavy metal o sporej dawce elementów symfonicznych i pewnym odcieniu symfonicznym. Epickość zastąpiła refleksyjna łagodność...
Wspaniale się rozwija początkowo niejasny stylowo A New Dawn i część instrumentalna jest przepiękna  w tych solach gitarowych, zresztą przypominającym pompatyczne sola z debiutu. Tak, na pewno zbudowali na tej płycie bardzo interesujący klimat, ciepły, nostalgiczny, malowany przyjaznymi emocjami, a jednocześnie taki nieco smutny w tych stonowanych melodiach. Chosen trochę dziwnie się w tym umiejscawia, bo jest to w pewnym stopniu numer w stylu melodic doom metalowym, zagrany z pewną większą energią przechodzący w refrenie w heavy/doom i ogólnie chyba bardziej pasujący do tego co gra MORTALICUM. Coś tu się zmienia zdecydowanie na lepsze od połowy i konkretyzuje się to ponownie w ramach urokliwego i nieco dramatycznego heavy metalu dominującego na całej płycie. Epic heavy/doom pojawia się tako oś główna Rivers of Cepha i także do połowy i ta kompozycja jest tylko dobra, bo od połowy to raczej mało wyrazisty melodic heavy metal, który ma pewne także pewne cechy typowego dla tego gatunku w obszarze progresywnym. Oczywiście nie jest to jakieś atmosferyczne naciskanie na słuchacza gotyckim smutkiem, jest tu heavy metal dynamiczny jak w szybko zagranym Scavenger, melodyjnym chwytliwym numerze z galopującymi gitarami.

Elegy... Och, Elegy... To ten wspaniały epicki, dumny i poruszający epicki heavy metal z roku 2009. Niczego nie ujmując Bonhamowi, ale gdyby to zaśpiewał Brennan... Tak, czy inaczej jest to numer znakomity i tu OLD SEASON jest dewastujący!

Klimat... Narracja muzyczna... Perfekcyjnie to zostało zrobione w monumentalnym The Journeyman, gdzie dawkowanie napięcia, wykorzystanie pianina i fenomenalnie krążące motywy gitarowe tworzą godną najwyższego szacunku całość kompozycji, która trwa ponad osiem minut, a chłonie się z uwagą w każdej sekundzie. Jakże pięknie ten klimat wyrażony jest w romantycznym Words from Beyond... i może brak tu jedynie bardziej chwytającego za serce refrenu. 

The Void jest inny, narasta od nieco posępnego początku w riffach i coraz bardziej wyrazistej melodii, by rozkwitnąć we wspaniałym refrenie, doprawdy wspaniałym w tej eksplozji emocji. Mistrzostwo!

Ten album zamyka ponad 9 minutowy Nevermore i doprawdy ten pompatyczny, monumentalny heavy metal w jakże łagodniej formie jest absolutnie fenomenalny. To kwintesencja tego credo muzycznego, jakie tu jasno zaprezentował OLD SEASON. Ta płacząca gitara, te kapitalne przejścia do fragmentów szybszych sygnalizowane perkusją. Perfekcja! Ta wspaniała, pełna elegancji melodia! Po prostu piękne. Nie można było sobie wymarzyć lepszego zakończenia "Beyond The Black".

Robota gitarzystów na tym albumie jest perfekcyjna. Niemal w każdej z tych kompozycji prezentują coś innego, często zupełnie nowego, świeżego i niepowtarzalnego. Do tego bardzo rozważnie gra sekcja rytmiczna, oszczędnie punktując dokładnie tam gdzie trzeba. No i Dermod Smyth bardzo gustownie wykorzystuje swój arsenał i nie jest to album przeładowany nachalnymi klawiszami rywalizującymi z mocą gitar. No i wreszcie John Bonham. Nie porównujmy go do Brennana, on tu śpiewa swoje i robi to bardzo dobrze. Właściwy człowiek na właściwym miejscu.

Realizacja tej płyty jest tradycyjna dla stylu brytyjskiego. Gitary są głębokie i masywne, plany dalsze zarysowane delikatnie. Rewelacyjnie brzmią bębny i nie ma w tym ani odrobiny przesady. Piękny, tradycyjny sound, którego autorem jest Mistrz Justin Weis, który pracował nad tym materiałem oczywiście w swoim studio Trakworx w San Francisco.

Trochę inny OLD SEASON niż na "Archaic Creation", ale równie frapujący i kreatywny.

ocena: 9,5/10

new 11.08.2019