Cain's Offering

[Memorius]

Cain's Offering - Stormcrow (2015)

Tracklista:

1. Stormcrow 06:15

2. The Best of Times 04:33

3. A Night to Forget 04:29

4. I Will Build You a Rome 04:41

5. Too Tired to Run 06:14

6. Constellation of Tears 05:30

7. Antemortem 05:19

8. My Heart Beats for No One 04:35

9. I Am Legion 05:59

10.Rising Sun 05:42
11.On the Shore 04:18

Rok wydania: 2015

Gatunek: Melodic Power Metal

Kraj: Finlandia

Skład zespołu:

Timo Kotipelto - śpiew

Jani Liimatainen - gitara, instrumenty klawiszowe, śpiew

Jonas Kuhlberg - gitara basowa

Jani "Hurtsi" Hurula - perkusja

Jens Ola Johansson - instrumenty klawiszowe

Wydawało się, że CAIN'S OFFERING to tylko taki jednorazowy projekt zaprzyjaźnionych ze sobą liderów fińskiej sceny melodic power skupionej wokół muzycznej filozofii słynnych bandów "S", ale w 2015 Jani Liimatainen przedstawił drugi LP tego zespołu wydany przez Frontiers Records, no i oczywiście także w Japonii przez Avalon, bo w Japonii ci artyści cieszą się niesłabnącą popularnością. Tym razem jako klawiszowiec pojawił się słynny Szwed Jens Ola Johansson, z "tych" Johanssonów", rzecz jasna oraz Jonas Kuhlberg z popularnego modern melodic extreme metalowego MYGRAIN. Tu musiał się jednak dostosować do reguł muzycznych preferowanych przez liderów...

CAIN'S OFFERING gra dokładnie to, czego się od niego oczekuje, czyli melodic power w manierze STRATOVARIUS/SONATA ARCTICA, bez eksperymentów, nastawiony na typowe dla tego stylu melodyjne, chwytliwe refreny i kunszt gitarowy Jani w połączeniu z tradycyjnym wokalem Kotipelto i kunsztownymi klawiszami, tym razem Mistrza Johanssona.

Jest to muzyka absolutnie generyczna i skrojona według rozgrywanego niemal od zawsze w Finlandii schematu, który się zawsze sprawdza w kwestii wykonania i aranżacji, a sama wartość płyty zależy wyłącznie od poziomu kompozycji. Jani nie może grać na gitarze źle, to oczywiście wykluczone, podobnie jak i to, by Timo zaśpiewał jakoś zdecydowanie kompromitująco. Tu śpiewa bardzo dobrze, Jani gra z ochotą i werwą i tylko schematyzm samych melodii czasem razi dosyć mocno, chyba, że ktoś uważa pierwszy album tej grupy za melodic metalowe arcydzieło. Styl  w sumie jest podobny i ta płyta jest jedną z bardziej zachowawczych w dorobku tych sławnych liderów ekipy.

Tak jak należy oczekiwać, zaczyna się to wszystko od szybkiego i pełnego energii, a równocześnie wygładzonego i pełnego klawiszy Stormcrow, który jak na utwór tytułowy przystało jest bardzo dobry w swojej kategorii. Potem jest już z górki, klasycznie dla stylu i całkiem sympatycznie, choć można mieć zastrzeżenia do nieco zbyt modern brzmienia instrumentów klawiszowych nieco sztucznych orkiestracji i nadmierne szafowanie modern aranżacjami w kilku z tych kompozycji. To, co łagodniejsze, jest bardzo banalne, trochę tak wchodzi na obszary radiowego pop/melodic metalu (A Night to Forget, Too Tired to Run, My Heart Beats for No One), ale to już taki styl i taki osobliwy urok tego typu albumów z Finlandii. Czy gdziekolwiek, poza Finlandią, można by było nagrać taki numer jak lekki, a zarazem pompatyczny numer jak Antemortem? Pewnie tak, ale nie taki elegancki i zgrabny. Bardzo dobry refren i bardzo dobre orkiestracje.
Jest jednak także brawurowo i "sonatowo" z najlepszych lat w potoczystym i przebojowym I Will Build You a Rome i okazuje się, że jednak można coś z takiego stylu jeszcze interesującego wycisnąć. Można, bo także szybki Constellation of Tears jest w tej manierze bardzo udany, choć z pewnością wtórność rozgrywanego tu refrenu jest przeogromna. Próbka wysokiej klasy heroicznego symfonicznego power metalu to instrumentalny I Am Legion. Klasa i ciekawe, jak by w wykonaniu tej grupy wyglądała cała płyta z kompozycjami w tym stylu. Chyba bardzo, bardzo dobrze... No i bardzo udana końcówka w solidnych rytmicznych kompozycjach melodic power o łagodnym charakterze - Rising Sun i On the Shore takim nieco nowocześniejszym songu rock/metalowym o radiowym przeznaczeniu.

Im się tu chce grać. To jest wykonane z ogromną precyzją, z pietyzmem kultywują te lata przełomu wieków, gdy fiński metal melodyjny w power wersji wdarł się do światowej czołówki właśnie za sprawą tych równoległych linii klawiszowych i gitarowych, tych łagodnych wokali z bezbłędnymi wysokim partiami i tym melodyjny pędem.
Można takiej muzyki specjalnie nie lubić. Ja nie przepadam, ale należy docenić kunszt i w tej klasycznej konwencji jaki przejawili muzycy i to wszyscy bez wyjątku. Jest to album zdecydowanie lepszy od pierwszego i absolutna odtrutka na "metal" SONATA ARCTICA z ostatnich lat.

ocena: 8/10

new 6.09.2019