Kelly Simonz's Blind Faith

[Memorius]

Kelly Simonz's Blind Faith - Overture Of Destruction (2017)

Tracklista:

1. Overture 00:55
2. Road to Destruction 06:45

3. Close Your Eyes 04:50
4. Road to Ruin 05:43
5. Sea of Tears 04:33
6. Regeneration 03:43

7. Majestic Prestigio 05:36
8. All I Need Is Your Love 05:18

9. Opus #3 04:28
10. You're My Love 05:07
11."The Wrath of Gaia" Suite No.1-3 10:00
12.You're My Love (Japanese version) 05:08

Rok wydania: 2017

Gatunek: neoclassical power metal/shred/melodic metal

Kraj: Japonia

Skład zespołu:

Kelly Simonz (Kazuhiro Shimazu) - śpiew, gitara elektryczna, gitara akustyczna, instrumenty klawiszowe

Kazumasa Nakamura - gitara basowa

Yosuke Yamada - perkusja

oraz

Yama -B  - śpiew (2,4,6)

Jest to jak na razie ostatni album Kelly Simonza pod szyldem BLIND FAITH. King Records wydał go tylko w Japonii w kwietniu 2017 roku, a Yama -B ponownie wystąpił tu w roli drugiego wokalisty.

Tym razem jest więcej muzyki instrumentalnej, ale znacznie bardziej urozmaiconej, niż na ostatnich albumach Yngwie Malmsteena chociażby. Simonz poza intro Overture oferuje tutaj cztery kompozycje tego rodzaju, każda w innym gatunku i każda przepiękna, ujawniająca nie tylko kunszt tego gitarzysty, ale i niezaprzeczalne zdolności kompozytorskie. Sea of Tears to melancholijny melodic heavy metal w stylu Snowman Blackmore'a czy też romantycznych utworów Ohmury.  Majestic Prestigio to z kolei progresywny atak gdzie Simonz łączy neoklasykę z nowoczesnymi trendami oraz stylem ARTENSION, a Opus #3 to czysta dumna i chłodna neoklasyka malmstenowska misterna i wycyzelowana w najdrobniejszych szczegółach barokowego stylu. Shred w jego wykonaniu jak zwykle na niebotycznym poziomie Guitar Hero. "The Wrath of Gaia" Suite No.1-3 to rozbudowana suita o charakterze epicko-symfonicznym, nieco w stylu tego co w ostatnich latach proponuje w podobnej długości kompozycjach GALNERUYS, ale oczywiście tutaj wszystko przepięknie opowiada gitarą Kelly Simonz.
Utwory instrumentalno-wokalne to klasyczna mieszanka BLIND FAITH. Road to Destruction to mocarny, porywający neoclassical power metal z dewastującym w ponurym stylu Yama-B i to jest absolutnie doskonała kompozycja, niezwykle trudna zarówno w partiach gitary jak i dla wokalisty. No, ale jest na miejscu Yama-B. Styl Malmsteena jest tu bardzo słyszalny, ale wolne partie to rozmach i romantyzm najlepszego pompatycznego japońskiego JRocka. Powtórka następuje w brawurowym majestatycznym Regeneration i to jest prawdziwy majestat w umiarkowanie szybkim tempie. Epicki heroizm w neoklasycznym sosie jest tu podany w niebywale elegancki sposób. Po raz kolejny wspaniałe wybuchowe solo Simonza, tym razem na końcu. Niesamowity gitarzysta. Close Your Eyes i All I Need Is Your Love to bardzo miłe dla ucha utwory, choć to dosyć tuzinkowy melodic heavy metal, gdzie zaśpiewał sam Kelly. Obiektywnie trzeba powiedzieć, że jego forma wokalna jest taka sobie i dobrze, że najważniejsze kompozycje zaśpiewał Yama-B. Yama- B oczywiście dewastuje w rytmicznym, pełnym ciętych riffów power metalowym Road to Ruin, w stylu rozpoznawalnym jako charakterystyczna mieszanka stylu amerykańskiego i japońskiego. Znakomite, także udanych chórkach wspierających.
W JRockowym songu przy pianinie Kelly Simonz prezentuje się znacznie lepiej, a wersji japońskiej jeszcze lepiej, gdy nie ograniczają go bariery językowe.

Klasyczny w formie i treści album japoński z gitarowym shredem. Zróżnicowany, bogaty formalnie i wykonany znakomicie. Bezbłędna czytelna produkcja i mastering, ponownie wykonany przez Takahiro Hashimoto.
Doskonały album i należy mieć nadzieję, że nie ostatni.


ocena: 9,5/10

new 16.09.2019